Styl charakteru

Styl charakteru (ujęcie psychoanalityczno-rozwojowe) – zespół zachowań opartych na wewnętrznych, głęboko zakodowanych w procesie rozwoju psychoseksualnego zdaniach skryptowych będących efektem fiksacji. Stephen M. Johnson wyróżnił kilka stylów charakteru, odpowiadających w przybliżeniu nazewniczo zaburzeniom osobowości, jednak niestanowiących kategorii chorobowej ani nawet neurotycznej (nerwicowej).

Można wyróżnić następujące okresy rozwoju i odpowiadające im charaktery (po średniku odpowiednie fazy według klasycznej psychoanalizy):

Osoby, które nie rozwiązały konstruktywnie konfliktów poszczególnych faz rozwoju, kodują w psychice i w budowie ciała pewne samoograniczające skrypty myślowe. W efekcie w dorosłym życiu kierują się pewnymi schematami myślowymi i emocjonalnym (pojedynczymi lub kilkoma jednocześnie), które poprzez podświadomość wpływają na zachowania, nie dezorganizując jednak funkcjonowania, jak dzieje się to w przypadku nerwicy. Pewne cechy osobowości odnajdywane są także w budowie ciała tych osób.

Koncepcja stylów charakteru opiera się na psychologii psychoanalityczno-rozwojowej.

Kontinuum strukturalno-rozwojowe a diagnoza DSM-IV

styl charakteru ..... nerwica (charakteru) ..... zaburzenie osobowości (charakteru)

Zobacz też