Styl dworkowy
Styl dworkowy – styl w architekturze polskiej w latach 1908–1928[2]. Był to jeden z nurtów tzw. stylu narodowego, który ukształtował się na przełomie XIX i XX wieku[1]. Styl łączy motywy barokowe, renesansowe i klasycystyczne[2].
Wzorcem był polski dwór szlachecki[1]. Jego typowymi cechami były: kolumnowy portyk i czterospadowy łamany dach[3].
Do stylistyki dworkowej nawiązywano głównie w architekturze dworców kolejowych, kolonii urzędniczych, jak też obiektów użyteczności publicznej – szkół czy budynków administracyjnych[4].
Przypisy
- ↑ a b c Dworkowy styl. archirama.muratorplus.pl, 15 stycznia 2015. [dostęp 2021-01-04].
- ↑ a b dworkowy styl, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-01-04] .
- ↑ Styl dworkowy 1900–1939.
- ↑ Anna Tejszerska: Nasz rodzimy ziemiański dwór. „Styl dworkowy” dawniej i dziś, w: Dwór. Ponowoczesne przygody idei i formy, s. 36, Uniwersytet Łódzki 2016.
Media użyte na tej stronie
(c) geo573, CC BY 3.0
Dworzec PKP w Grodzisku Mazowieckim