Styl regencji

Przykład stylu regencji w meblarstwie

Styl regencji – styl występujący w sztuce francuskiej w okresie regencji Filipa Orleańskiego (1715–1723). Cechowało go dążenie do przyjemności i wygody, a nie do reprezentacji. Był zapowiedzią rokoka.

Styl ten występował głównie w dekoracji wnętrz i meblarstwie. Meble były zazwyczaj fornirowane, modne stały się jasne gatunki drewna^[1] oraz drewno egzotyczne^[2]. Meble zaczęły tracić masywne kształty, pojawiły się w nich linie krzywe; styki prostopadłe zaokrąglano lub maskowano ornamentem. Stosowano ciągle markieterię, ale większego znaczenia nabrało fornirowanie i zdobienie brązem. Zaniknęły motywy zdobnicze baroku, jak maszkarony i sceny wojenne, a pojawiły się motywy sielankowe^[1]. Do charakterystycznych ornamentów epoki należą: ornament wstęgowo-cęgowy (regencyjny), motyw muszli, rocaille, kwiaty, rośliny, romboidalna kratka, chinoiserie i singerie.

Meble stały się lżejsze i wygodniejsze, można je było łatwo przestawiać. Pojawiły się różne odmiany wygodnych tapicerowanych foteli. Typowym meblem była także komoda o lekkim wyglądzie, osadzona na wysokich nóżkach i posiadająca najczęściej trzy szuflady.

Reprezentanci: Robert de Cotte, Gilles-Marie Oppenord.

Bibliografia

• Ian. Chilvers: Oksfordzki leksykon sztuki. Warszawa: Arkady, 2002, s. 546. ISBN 83-213-4157-8.

Przypisy