Stypa

Stypa na cmentarzu. Rosja, 1919.

Stypa (też uczta pogrzebowa, konsolacja, od łac. consolatio – ulga, pociecha) – u Słowian uroczysta uczta organizowana z powodu śmierci kogoś bliskiego lub znanej osoby, wojownika albo wodza. Uczty takie organizowano na cmentarzach zwanych żalnikami, co u Słowian wschodnich i południowych przetrwało w postaci połączonych z ucztowaniem obchodów Zaduszek.

Dzisiejsza nazwa uroczystego poczęstunku pochodzi od łacińskiego słowa stipis, które oznaczało składkową ofiarę i jednocześnie drobny pieniążek wkładany zmarłym w usta. Dzięki organizacji stypy jej uczestnicy nie tylko mogą się posilić po pogrzebie, ale także pocieszyć po stracie bliskiej osoby^[1].

Zobacz też

• Obiata
• Tryzna
• Dziady

Przypisy

Bibliografia

• AleksanderA. Brückner AleksanderA., Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza, 1927, s. 524 [dostęp 2020-10-29] .p?,
• Samuel BogumiłS.B. Linde Samuel BogumiłS.B., Słownik języka polskiego: R – T. 5, Druk. Zakładu Ossolińskich, 1859 [dostęp 2020-10-29] .
• Adam (1889-1943)A.(1. 1. ) Fischer Adam (1889-1943)A.(1. 1. ), Zwyczaje pogrzebowe ludu polskiego, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1921 [dostęp 2020-10-29] .