Su-5
| ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | ZSRR | |
Producent | Suchoj | |
Typ | samolot myśliwski | |
Konstrukcja | metalowa | |
Załoga | 1 | |
Historia | ||
Data oblotu | 6 kwietnia 1945 | |
Dane techniczne | ||
Napęd | 1 x silnik tłokowy Klimow M-107A (WK 107A) 1 x motorjet WRDK | |
Ciąg | 1225 kW (WK 107A) 3 kN (WRDK) | |
Wymiary | ||
Rozpiętość | 10,56 m | |
Długość | 8,51 m | |
Wysokość | 3,53 m | |
Powierzchnia nośna | 17 m² | |
Masa | ||
Własna | 2954 kg | |
Startowa | 3804 kg | |
Osiągi | ||
Prędkość maks. | 810 km/h (na wys. 7800 m) | |
Prędkość wznoszenia | 11,9 m/s | |
Pułap praktyczny | 12 000 m | |
Zasięg | 600 km | |
Dane operacyjne | ||
Uzbrojenie | ||
1 x działko NS-23 mm (100 pocisków) 2 x karabin Berezin UB 12,7 mm (200 pocisków) | ||
Użytkownicy | ||
ZSRR |
Su-5 (ros. Су-5) – radziecki samolot myśliwski o mieszanym napędzie tłokowym wspomaganym silnikiem odrzutowym typu motorjet, skonstruowany pod koniec II wojny światowej w biurze konstrukcyjnym Suchoja. Pozostał na etapie prototypu.
Historia
Su-5 jest typowym przykładem samolotów powstających jako doraźne rozwiązanie wynikające z potrzeby chwili. Pod koniec II wojny światowej radzieckie myśliwce zaczęły ustępować swoją prędkością najnowszym samolotom hitlerowskiej Rzeszy. Pojawiły się również pierwsze niemieckie konstrukcje z napędem odrzutowym i rakietowym, Messerschmitt Me 262 i Messerschmitt Me 163, a radziecki przemysł lotniczy na tym etapie swojego rozwoju nie był w stanie szybko zbudować sprawnego silnika odrzutowego, radykalnie poprawiającego maksymalną szybkość samolotów nim napędzanych. Postanowiono zatem sięgnąć po rozwiązanie zastępcze, jakim był prosty w swojej konstrukcji silnik odrzutowy ze sprężarką napędzaną silnikiem tłokowym; taki układ konstrukcyjny nazywany jest motorjet. Pracę nad samolotem podjęto w biurze konstrukcyjnym Pawła Suchoja, podobne prace prowadzono również w biurze Mikojana i Guriewicza (samolot I-250). Powstały prototyp samolotu Su-5 oblatany został 6 kwietnia 1945 roku, jednak w lipcu tego samego roku silnik tłokowy maszyny uległ poważnej awarii. Dalsze próby z samolotem przerwano i już ich nie kontynuowano, jako że zainteresowanie napędem mieszanym radykalnie spadło wobec rozwijania samolotów o napędzie turboodrzutowym.
Konstrukcja
Su-5 (oznaczenie wewnętrzne I-107) był jednomiejscowym, wolnonośnym dolnopłatem o całkowicie metalowej konstrukcji. Skrzydło o obrysie dwutrapezowym (poszerzone przy kadłubie). Kadłub o konstrukcji półskorupowej z opancerzoną kabiną pilota. Usterzenie klasyczne, wolnonośne. Podwozie o układzie klasycznym, golenie główne z pojedynczymi kołami chowane do wnęk w skrzydłach, z tyłu kółko ogonowe. Układ napędowy składał się z dwunastocylindrowego, chłodzonego cieczą silnika tłokowego Klimow M-107A napędzającego czterołopatowe śmigło o średnicy 2,9 metra oraz silnika WRDK (powietrzny odrzutowy silnik sprężarkowy), który znajdował się w tylnej części kadłuba wraz z dyszą wylotową umieszczoną pod usterzeniem.
Uzbrojenie
Samolot uzbrojony był w 23 mm działko NS-23 strzelające przez piastę śmigła i dwa karabiny maszynowe 12,7 mm UB zamontowane nad silnikiem tłokowym strzelające poprzez śmigło.
Bibliografia
- Jerzy Świdziński, Suchoj Su-5, "Skrzydlata Polska", nr 6 (1989), s. 11, ISSN 0137-866x.
Zobacz też
Porównywalne samoloty:
- I-250
- Ryan FR Fireball
- Curtiss XF15C
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
this is the flag of the Soviet Union in 1936. It was later replaced by File:Flag of the Soviet Union (1955-1980).svg.
Roundel of the Soviet Air Forces, Air Defence Forces, and Naval Aviation (1945–1991).