Su-5
| ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | ZSRR | |
Producent | Suchoj | |
Typ | samolot myśliwski | |
Konstrukcja | metalowa | |
Załoga | 1 | |
Historia | ||
Data oblotu | 6 kwietnia 1945 | |
Dane techniczne | ||
Napęd | 1 x silnik tłokowy Klimow M-107A (WK 107A) 1 x motorjet WRDK | |
Ciąg | 1225 kW (WK 107A) 3 kN (WRDK) | |
Wymiary | ||
Rozpiętość | 10,56 m | |
Długość | 8,51 m | |
Wysokość | 3,53 m | |
Powierzchnia nośna | 17 m² | |
Masa | ||
Własna | 2954 kg | |
Startowa | 3804 kg | |
Osiągi | ||
Prędkość maks. | 810 km/h (na wys. 7800 m) | |
Prędkość wznoszenia | 11,9 m/s | |
Pułap praktyczny | 12 000 m | |
Zasięg | 600 km | |
Dane operacyjne | ||
Uzbrojenie | ||
1 x działko NS-23 mm (100 pocisków) 2 x karabin Berezin UB 12,7 mm (200 pocisków) | ||
Użytkownicy | ||
ZSRR |
Su-5 (ros. Су-5) – radziecki samolot myśliwski o mieszanym napędzie tłokowym wspomaganym silnikiem odrzutowym typu motorjet, skonstruowany pod koniec II wojny światowej w biurze konstrukcyjnym Suchoja. Pozostał na etapie prototypu.
Historia
Su-5 jest typowym przykładem samolotów powstających jako doraźne rozwiązanie wynikające z potrzeby chwili. Pod koniec II wojny światowej radzieckie myśliwce zaczęły ustępować swoją prędkością najnowszym samolotom hitlerowskiej Rzeszy. Pojawiły się również pierwsze niemieckie konstrukcje z napędem odrzutowym i rakietowym, Messerschmitt Me 262 i Messerschmitt Me 163, a radziecki przemysł lotniczy na tym etapie swojego rozwoju nie był w stanie szybko zbudować sprawnego silnika odrzutowego, radykalnie poprawiającego maksymalną szybkość samolotów nim napędzanych. Postanowiono zatem sięgnąć po rozwiązanie zastępcze, jakim był prosty w swojej konstrukcji silnik odrzutowy ze sprężarką napędzaną silnikiem tłokowym; taki układ konstrukcyjny nazywany jest motorjet. Pracę nad samolotem podjęto w biurze konstrukcyjnym Pawła Suchoja, podobne prace prowadzono również w biurze Mikojana i Guriewicza (samolot I-250). Powstały prototyp samolotu Su-5 oblatany został 6 kwietnia 1945 roku, jednak w lipcu tego samego roku silnik tłokowy maszyny uległ poważnej awarii. Dalsze próby z samolotem przerwano i już ich nie kontynuowano, jako że zainteresowanie napędem mieszanym radykalnie spadło wobec rozwijania samolotów o napędzie turboodrzutowym.
Konstrukcja
Su-5 (oznaczenie wewnętrzne I-107) był jednomiejscowym, wolnonośnym dolnopłatem o całkowicie metalowej konstrukcji. Skrzydło o obrysie dwutrapezowym (poszerzone przy kadłubie). Kadłub o konstrukcji półskorupowej z opancerzoną kabiną pilota. Usterzenie klasyczne, wolnonośne. Podwozie o układzie klasycznym, golenie główne z pojedynczymi kołami chowane do wnęk w skrzydłach, z tyłu kółko ogonowe. Układ napędowy składał się z dwunastocylindrowego, chłodzonego cieczą silnika tłokowego Klimow M-107A napędzającego czterołopatowe śmigło o średnicy 2,9 metra oraz silnika WRDK (powietrzny odrzutowy silnik sprężarkowy), który znajdował się w tylnej części kadłuba wraz z dyszą wylotową umieszczoną pod usterzeniem.
Uzbrojenie
Samolot uzbrojony był w 23 mm działko NS-23 strzelające przez piastę śmigła i dwa karabiny maszynowe 12,7 mm UB zamontowane nad silnikiem tłokowym strzelające poprzez śmigło.
Bibliografia
- Jerzy Świdziński, Suchoj Su-5, "Skrzydlata Polska", nr 6 (1989), s. 11, ISSN 0137-866x.
Zobacz też
Porównywalne samoloty:
- I-250
- Ryan FR Fireball
- Curtiss XF15C
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
this is the flag of the Soviet Union in 1936. It was later replaced by File:Flag of the Soviet Union (1955-1980).svg.
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Roundel of the Soviet Air Forces, Air Defence Forces, and Naval Aviation (1945–1991).