Suahili (lud)

Swahili

Populacja	1,76 mln (2019)[1]
Miejsce zamieszkania	Tanzania: 737 tys. Arabia Saudyjska: 404 tys. Somalia: 279 tys. Stany Zjednoczone: 60 tys. Demokratyczna Republika Konga: 52 tys. Kenia: 45 tys. Zambia: 44 tys. Reunion: 25 tys. Sudan: 24 tys. Mozambik: 22 tys.
Język	suahili
Religia	islam (98%), chrześcijaństwo (1,5%), animizm (0,5%)
Pokrewne	Zaramo, Somalijscy Bantu, Shirazi, Bajuni[2]

Suahili, inaczej Waswahili – lud zamieszkujący tereny Afryki Wschodniej (głównie wybrzeża Kenii, Tanzanii i północnego Mozambiku), pod koniec lat 90. XX wieku liczący ok. 2,5 mln osób. Suahili zaliczani są do ludów Bantu. W czasach przedkolonialnych tworzyli luźną organizację polityczno-handlową. Dzięki kontaktom handlowym ich kultura rozwijała się przez wieki pod wpływami arabskimi, perskimi i indyjskimi. W X wieku Suahili przyjęli islam. Do ich tradycyjnych zajęć zalicza się rolnictwo, rybołówstwo i handel w Afryce Wschodniej i na wyspach Oceanu Indyjskiego.

Nazwa „suahili” pochodzi od liczby mnogiej arabskiego słowa sāhil (لحاس), oznaczającego wybrzeże. W liczbie mnogiej sawāhil (لحاوس), używanego jako przymiotnik określający mieszkańców wybrzeża. Suahili tradycyjnie mówią językiem suahili, który jest językiem bantu z grupy językowej niger-kongo. Charakterystyczne elementy kultury suahili to: złożoność etniczna, specyfika nadmorska, handel, bogata kultura piśmienna, wpływ islamu i doświadczenie kolonialne^[3].

Zobacz też

• cywilizacja Suahili

Przypisy

Bibliografia

• KrystynaK. Damm KrystynaK., AldonaA. Mikusińska AldonaA. (red.), Ludy i języki świata, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000 (PWN Leksykon), s. 192, ISBN 83-01-13070-9, OCLC 830240260  (pol.).