Suchoj T-4
Ten artykuł od 2016-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| ||
T-4 w muzeum w Monino | ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | ZSRR | |
Typ | bombowiec strategiczny | |
Konstrukcja | tytanowa | |
Załoga | dwie osoby | |
Historia | ||
Data oblotu | 22 sierpnia 1972 | |
Lata produkcji | nie produkowany seryjnie | |
Egzemplarze | MTL w Monino | |
Dane techniczne | ||
Napęd | Cztery turboodrzutowe RD36-41 po 161,5kN ciągu każdy | |
Wymiary | ||
Masa | ||
Własna | 55 600 kg | |
Startowa | 114 000 kg / max 135 000 kg | |
Osiągi | ||
Prędkość maks. | 3200 km/h | |
Prędkość przelotowa | 3000 km/h | |
Pułap | 25 000 m | |
Zasięg | 6000 km | |
Dane operacyjne | ||
Użytkownicy | ||
przewidywane - ZSRR |
T-4, znany też jako изделие 100 (izdielije 100, produkt 100 – oznaczenie fabryczne), „сотка” (sotka) lub niepoprawnie Su-100 – radziecki ponaddźwiękowy samolot bombowy strategiczny, skonstruowany w biurze Suchoja.
Historia
Pod koniec lat 60. XX w. kilku radzieckim biurom konstrukcyjnym zlecono zadanie zbudowania bombowca strategicznego, rozwijającego prędkość ponaddźwiękową i mającego duży zasięg (w tym samym czasie w USA rozpoczęły się prace nad innym bombowcem strategicznym – Rockwellem B-1 Lancerem). Nowy samolot miał mieć duży zasięg, dużą prędkość przy ziemi i na znacznej wysokości, precyzyjny system nawigacyjno-bombowy, nowoczesne urządzenia zakłócające oraz odporną konstrukcję.
Do prac przystąpiło m.in. biuro (OKB) pod kierunkiem Pawła Suchoja. Powstało ponad 30 projektów wstępnych. Pierwszy prototyp miał oryginalny układ i elegancką sylwetkę. Został zbudowany głównie z tytanu.
Samolot oblatano 22 sierpnia 1972. Nigdy nie był produkowany seryjnie – został zbudowany tylko w dwóch prototypach, trzeciego nie ukończono. Pierwszy T-4 stoi od 1982 jako eksponat w Muzeum Techniki Lotniczej w Monino pod Moskwą.
Kadłub samolotu jest bardzo długi i wąski. Skrzydła mają obrys trójkątny (delta). Samolot nie posiada typowego, tylnego usterzenia poziomego, tylko układ tzw. "kaczka", czyli niewielkie przednie stateczniki. Napęd składa się z czterech silników turboodrzutowych umieszczonych w gondolach podkadłubowych. Do gondoli jest chowane również podwozie. Kabina ma układ tandem, czyli jeden pilot siedzi za drugim. Podczas startu i lądowania nos samolotu jest opuszczany, co odsłania przednie szyby kabiny w celu polepszenia widoczności (analogicznie jak w Tu-144), a w trakcie lotu unosi się do góry i zakrywa przednie oszklenie tak, że światło wpadało do kabiny tylko przez boczne szyby.
Układ sterowania jest całkowicie zautomatyzowany. Przejmuje on sterowanie samolotem po starcie i podczas wznoszenia oraz prowadzi samolot automatycznie podczas ataku. Po dokonaniu ataku samolot jest automatycznie wyprowadzany z kursu bojowego i prowadzony do bazy. Samolot ma podwozie trójpodporowe. Komora bombowa umieszczona jest między gondolami silnikowymi.
Linki zewnętrzne
|
|
|
Media użyte na tej stronie
Autor: Clemens Vasters from Viersen, Germany, Licencja: CC BY 2.0
Sukhoi T-4
Autor: Sergey Dukachev, Licencja: CC BY 2.5
the Sukhoi T-4 at Monino Air Force Museum