Suchorze

Suchorze
	osada
	; Kościół parafialny pw. św. Jana Bosko
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	bytowski
Gmina	Trzebielino
Liczba ludności (2008)	664
Strefa numeracyjna	59
Kod pocztowy	77-233
Tablice rejestracyjne	GBY
SIMC	0751887
	Położenie na mapie gminy Trzebielino Suchorze
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Suchorze
	Położenie na mapie województwa pomorskiego Suchorze
	Położenie na mapie powiatu bytowskiego Suchorze
	54°16′30″N 17°05′58″E/54,275000 17,099444

Artykuł	54°16′30″N 17°5′58″E
- błąd	38 m
WD	54°19'N, 17°5'E, 54°16'30.76"N, 17°5'55.25"E
- błąd	20939 m
Odległość	3 m

Suchorze (kaszb. Sëchòrzé, niem. Zuckers) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Trzebielino, przy skrzyżowaniu drogi krajowej nr 21 (Ustka–Miastko) z drogą wojewódzką nr 209. Miejscowość jest siedzibą sołectwa Suchorze w którego skład wchodzą również Moczydło, Uliszkowice i Zielin Górny.

Historia

Suchorze należało do rodu Massowów. Kolonizacja ziem należących do tego rodu rozpoczęła się w XIII-XIV wieku^[1]. Na początku XVII wieku tereny Pojezierza Bytowskiego były niepokojone przez wojska szwedzkie. Z powodu rabunków i kontrybucji miejscowi chłopi uciekali do lasów, a wsie pustoszały. Pastor z Cetynia opisywał ją wówczas w taki sposób: „Mieszka w niej 10 chłopów, z czego 6 gospodarstw jest pustych, ani stajni ani domów. Role i pola należące do wsi porosłe są częściowo lasem, a niektóre grunta piaskiem zaniosło”^[2]. Rozwój wsi nastąpił pod koniec XIX wieku gdy wybudowano obie szosy i zintensyfikowany został ruch drogowy. Niegdyś Suchorze słynęło z karczmy-zajazdu, chętnie odwiedzanego przez przejeżdżających tędy miastczan i bytowian^[3].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Zabytki

Pałac i dwór (2 poł. XIX w.)^[4]. Dwór piętrowy, dwuskrzydłowy, u zbiegu skrzydeł wieża z hełmem stożkowym^[5].

Przyroda

Miejscowość obfituje w pomniki przyrody. Rośną tu: lipa drobnolistna, jesion wyniosły oraz dęby szypułkowe^[6].

Zobacz też

Przypisy

↑ Z. Boras: W okresie rozbicia feudalnego i pod rządami ostatnich Gryfitów. Poznań: 1971, s. 52–53, seria: Dzieje Ziemi Miasteckiej.
↑ J. Sylwestrzak: Pojezierze Bytowskie Monografia geograficzno- ekonomiczna. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Naukowe, s. 125.
↑ Wieści Trzebielińskie. [dostęp 2015-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-22)].
↑ Polska Niezwykła- Suchorze.
↑ PiotrP. Skurzyński PiotrP., Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 268, ISBN 978-83-7495-133-3 .
↑ Bogactwo kulturowe i przyrodnicze wsi pomorskiej. Gdańsk: Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego, s. 47.

[1] Z. Boras: W okresie rozbicia feudalnego i pod rządami ostatnich Gryfitów. Poznań: 1971, s. 52–53, seria: Dzieje Ziemi Miasteckiej.

[2] J. Sylwestrzak: Pojezierze Bytowskie Monografia geograficzno- ekonomiczna. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Naukowe, s. 125.

[3] Wieści Trzebielińskie. [dostęp 2015-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-22)].

[4] Polska Niezwykła- Suchorze.

[pomorze2-5] PiotrP. Skurzyński PiotrP., Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 268, ISBN 978-83-7495-133-3 .

[6] Bogactwo kulturowe i przyrodnicze wsi pomorskiej. Gdańsk: Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego, s. 47.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Wsie	Bożanka Broczyna Cetyń Gumieniec Miszewo Myślimierz Poborowo Starkowo Trzebielino Zielin
Osady	Bąkowo Dolno Glewnik Grądki Dolne Kletoch Moczydło Objezierze Osówka Owczary Starkówko Suchorze Szczyciec Toczek Uliszkowice Wargoszewo Zielin Zielin Górny
Osady leśne	Czarnkowo Popielewo
Integralne części wsi	Ciemnica Gostyniec Kleszczewo Radaczewo
Nieofic. osada	Dretyniec

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne