Suchy Dąb
| Artykuł | 54°12′24″N 18°46′3″E |
|---|---|
| - błąd | 38 m |
| WD | 54°12'0.0"N, 18°46'0.1"E, 54°13'N, 18°44'E |
| - błąd | 14 m |
| Odległość | 785 m |
| wieś | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2010) | 1083 |
| Strefa numeracyjna | 58 |
| Kod pocztowy | 83-022 |
| Tablice rejestracyjne | GDA |
| SIMC | 0174540 |
Położenie na mapie gminy Suchy Dąb _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Suchy Dąb") | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gdańskiego  | |
 54°12′24″N 18°46′03″E/54,206667 18,767500 | |
| Strona internetowa | |
Suchy Dąb (niem. Zugdam) – wieś w Polsce położona nad Motławą w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Suchy Dąb na obszarze Żuław Gdańskich. Miejscowość jest siedzibą gminy Suchy Dąb, a także sołectwa, w którego skład wchodzi również miejscowość Kolonia Suchy Dąb. Powierzchnia wsi wynosi 1 344,6 ha.
Wieś należąca do Żuław Steblewskich terytorium miasta Gdańska położona była w drugiej połowie XVI wieku w województwie pomorskim[1]. W latach 1945–1975 miejscowość administracyjnie należała do tzw. dużego województwa gdańskiego, a w latach 1975–1998 do tzw. małego województwa gdańskiego.
Historia
Obecna miejscowość Suchy Dąb stanowiła pierwotnie dwie odrębne osady na przeciwległych brzegach Motławy. Na lewym brzegu znajdowało się Ostrowite, wzmiankowane po raz pierwszy 7 września 1215[2], w XIII wieku własność cystersów w Oliwie, następnie – w latach 1308-10 Jakuba, kasztelana tczewskiego i Jana, podkomorzego tczewskiego, synów Unisława, podkomorzego gdańskiego, po czym sprzedana przez nich zakonowi krzyżackiemu. Na prawym brzegu znajdował się Suchy Dąb, dla którego w 1340 wystawiono przywilej lokacyjny, którego beneficjentem był Henryk Culmer. Do 1454 obie miejscowości były własnością krzyżacką komturii gdańskiej, po czym na mocy przywileju Kazimierza Jagiellończyka stały się własnością miasta Gdańska.
Obecnie jest to jedna wieś wzdłuż ulic po obu brzegach Motławy, z kościołem na wzniesieniu nad jej lewym brzegiem. Nazwa Ostrowite została przeniesiona na osadę Ostrowite, położoną na zachód od Suchego Dębu.
Budynek urzędu gminy powstał przed 1945 jako lokalna siedziba NSDAP.
W maju 2014 we wsi otwarto niewielki park o nazwie Plac Dębowy.
Zabytki
Według rejestru zabytków NID[3] na listę zabytków wpisany jest kościół parafialny pw. św. Anny, XIV, XVIII, 1978, nr rej.: 488 z 30.05.1972.
Kościół pochodzi z II połowy XIV wieku. Spalony w 1945, został po wojnie odbudowany i obecnie jest siedzibą parafii św. Anny i św. Joachima. Obok kościoła zawieszono dzwon barokowy z drugiej połowy XVIII wieku. W sąsiedztwie kościoła znajduje się plebania z II poł. XVIII wieku z zachowanymi detalami barokowymi (klatka schodowa, stolarka drzwiowa z okuciami i zawiasami).
Przypisy
- ↑ Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w.: rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 128.
- ↑ Rowerem po Żuławach, Flash-panorama Pomorza X 2016
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2021, s. 36 [dostęp 2017-01-29].
Bibliografia
- Suchy Dąb na oficjalnej stronie gminy
- Suchydąb, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 543.
Zobacz też
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 54.92 N
- S: 53.40 N
- W: 16.65 E
- E: 19.75 E
Logo społeczności Wikimedia. Proszę zauważyć, że w przeciwieństwie do większości logotypów związanych z ruchem Wikimedia, to logo nie jest zarejestrowane jako znak towarowy.
Autor:
Mapa powiatu gdańskiego, Polska
Autor:
Mapa gminy Suchy Dąb, Polska
Autor: Polimerek, Licencja: CC BY-SA 3.0
Suchy Dąb - rzymskokatolicki kościół parafialny p.w. św. Anny (dec. ruina), XIV, 1732, 1978.