Suchy lód

Sublimujący suchy lód

Suchy lód – zestalony dwutlenek węgla. Jest stosowany w chłodnictwie[1] – samodzielnie lub jako składnik mieszanin oziębiających. Otrzymywany jest przez rozprężanie ciekłego dwutlenku węgla, następnie może zostać formowany przez prasowanie. W warunkach normalnych suchy lód nie topi się, lecz sublimuje.

Właściwości

Suchy lód wykorzystuje się jako środek chłodzący w laboratoriach, chłodniach przemysłowych i przy transportowaniu szybko psujących się produktów spożywczych. Suchy lód w blokach można stosunkowo długo przechowywać w pojemnikach izolowanych termicznie, bez konieczności dodatkowego ich chłodzenia, np. w opakowaniach styropianowych umieszczonych w specjalnych kontenerach. Straty suchego lodu wynoszą około 4% na dobę.

Nieizolowane duże bloki suchego lodu sublimują dość powoli. Np. blok o objętości 1 dm³ sublimuje w temperaturze pokojowej w zamkniętym pomieszczeniu ok. 2–3 godzin. Sublimację można przyspieszyć poprzez rozdrobnienie bloków.

W łaźniach laboratoryjnych suchy lód stosuje się zazwyczaj w postaci mieszaniny oziębiającej, składającej się z rozdrobnionego suchego lodu i rozpuszczalnika organicznego o niskiej temperaturze krzepnięcia (poniżej −80 °C), np. acetonu lub etanolu.

Innym zastosowaniem suchego lodu jest czyszczenie powierzchni, analogiczne do piaskowania[3][4].

Występowanie na Marsie i Wenus

W 1966 roku po przelocie sondy kosmicznej Mariner 4 naukowcy stwierdzili, że marsjańskie czapy polarne – Planum Boreum i Planum Australe składają się wyłącznie z suchego lodu. Ustalenia dokonane przez pracowników California Institute of Technology w 2003 roku wykazały, że bieguny polarne na Marsie są jednak w większości zbudowane z lodu wodnego, a suchy lód stanowi cienką warstwę powierzchniową całej pokrywy. Na biegunach Marsa pojawiają się cyklicznie także burze suchego lodu. Są one porównywalne z burzami ziemskimi, ale zawierają dwutlenek węgla, który zastępuje wodę w chmurach.

W 2012 roku sonda kosmiczna o nazwie Venus Express Europejskiej Agencji Kosmicznej odkryła zimne warstwy w atmosferze Wenus. Prawdopodobnie mogą tam osadzać się płatki suchego lodu.

Zobacz też

Przypisy

  1. Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 384, ISBN 83-7183-240-0.
  2. a b Susan Topham, Carbon dioxide, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 2–3, DOI10.1002/14356007.a05_165 (ang.).
  3. Czyszczenie suchym lodem a piaskowanie, Cryopoland [dostęp 2018-04-06].
  4. Profesjonalne czyszczenie suchym lodem, APW Tech. [zarchiwizowane z adresu 2013-12-12].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Dry Ice Pellets Subliming.jpg
Autor: Richard Wheeler (Zephyris) at en.wikipedia, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Small pellets of dry ice sublimating in air. The pellets are approx 0.5 - 1.0cm in diameter.