Suhl

Suhl
Herb Flaga
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Turyngia
Zarządzający	André Knapp↗
Powierzchnia	141,62 km²
Wysokość	422 m n.p.m.
Populacja (31 grudnia 2018) • liczba ludności • gęstość	36 955[1] 261 os./km²
Nr kierunkowy	03681, 036845, 036846, 036782
Kod pocztowy	98527-98529
Tablice rejestracyjne	SHL
Położenie na mapie Turyngii Suhl
Położenie na mapie Niemiec Suhl
50°37′N 10°42′E/50,616667 10,700000
Strona internetowa
Portal Niemcy

Ten artykuł od 2011-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Suhl – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia, w dolinie Lasu Turyńskiego, liczy 36 955 mieszkańców (31 grudnia 2018), posiada 450-letnią historię.

1 stycznia 2019 do miasta przyłączono gminy Schmiedefeld am Rennsteig oraz Gehlberg, które stały się jego dzielnicami^[2].

Historia

Suhl w XIX w.

Suhl otrzymało prawa miejskie w 1527. W 1583 zostało częścią Elektoratu Saksonii. W 1590 miał miejsce pierwszy wielki pożar miasta, a w 1634 miasto zostało zniszczone wskutek działań wojny trzydziestoletniej. W latach 1657–1718 przynależało do księstwa Saksonii-Zeitz. W czasie III wojny północnej w 1702 na polecenie Augusta II Mocnego do miasta wkroczyły wojska saskie i skonfiskowały kilkaset sztuk broni palnej, która miała być sprzedana wrogiej Szwecji. Po wygaśnięciu linii książąt na Zeitz, Suhl w latach 1718–1763 znajdowało się we władaniu elektorów saskich i zarazem królów Polski Augusta II i Augusta III. Z tego okresu pochodzą dwie główne świątynie miasta: kościół św. Krzyża i kościół Mariacki (kościół św. Krzyża nawet zdobi godło Polski^[3]). W 1753 miał miejsce kolejny pożar miasta.

Od 1806 część Królestwa Saksonii, a od 1815 eksklawa Prus, wraz z którymi w 1871 znalazło się w granicach Niemiec. W połowie XIX w. żydowscy bracia Simson założyli w Suhl fabrykę broni palnej, a u schyłku XIX w. firma zaczęła produkować motocykle. W 1882 miasto uzyskało połączenie kolejowe. W 1936 do miasta przyłączono miejscowość Heinrichs, a w 1938 Goldlauter.

U schyłku II wojny światowej 3 kwietnia 1945 do miasta wkroczyły wojska amerykańskie, a 1 lipca miasto znalazło się w radzieckiej strefie okupacyjnej.

Zabytki

• Kościół św. Krzyża z lat 1731–1739, z fasadą ozdobioną kartuszem z połączonym herbem Polski, Wettynów i hrabstwa Henneberg^[3], barokowy
• Kościół Mariacki z lat 1757–1761, rokokowy^[4]
• Kaplica św. Krzyża, gotycka
• Dom Słodowy z 1663 r., współcześnie siedziba Muzeum Broni
• Czerwony Ratusz z pocz. XX w., neobarokowy
• Kościół św. Ulryka z lat 1452–1503 w dzielnicy Heinrichs
• Ratusz z 1657 r. w Heinrichs
• Domy z XVII w. w Heinrichs
• Gmach poczty z 1887 r.
• Willa Simsonów(niem.) z l. 1911–12 – willa żydowskiej rodziny fabrykanckiej Simsonów
• Cmentarz żydowski(niem.), sięgający XIX w.

• 

  (c) Störfix, CC BY-SA 3.0 de

  Kościół św. Krzyża

• 

  Kościół Mariacki

• 

  Kaplica św. Krzyża

• 

  Czerwony Ratusz

• 

  (c) Störfix, CC BY-SA 3.0 de

  Ratusz w Heinrichs

Demografia

Zmiany populacji miasta od 1525 do 2016 roku:

Najwyższą populację miasto osiągnęło w 1988, liczyło wówczas 56 345 mieszkańców.

Gospodarka

Region Suhl-Zella-Mehlis jest centrum gospodarczym i handlowym południowej Turyngii. Mają tu swoją siedzibę Izba Przemysłowo-Handlowa Południowej Turyngii (IHK) i Izba Rzemieślnicza Południowej Turyngii (HK).

Izba Przemysłowo-Handlowa Południowej Turyngii (IHK) angażuje się jako rzecznik gospodarczy regionu naprzeciw polityce, zarządzaniu, nauce, którego celem jest dokonywanie wspólnych gospodarczych interesów na terenie działalności izby. W obrębie Izby Przemysłowo- Handlowej Południowej Turyngii pracuje 7000 sklepów detalicznych i więcej niż 1100 dużych przedsiębiorstw handlowych.

Przemysł kształtuje rozwój gospodarczy w Południowej Turyngii. W porównaniu do wszystkich krajów związkowych Turyngia leży na zajmującym szczeblu przemysłowym i ze wszystkich nowych krajów związkowych przed Hamburgiem i Szlezwikiem-Holsztynem.

W mieście rozwinął się przemysł precyzyjny, elektrotechniczny, maszynowy oraz zabawkarski^[5].

Kultura

Filharmonia

• Turyńska Filharmonia Gotha (Thüringen Philharmonie Gotha) – filharmonia jest najważniejszym obiektem kultury w mieście. Jest siedzibą orkiestry i filharmonii. Włącza się w różnorodne wydarzenia kulturalne w mieście: przeglądy tańca, wystawy, teatr. Odbywa się tutaj też coroczny festiwal kabaretowy, który oferuje mieszkańcom i turystom rozrywkę.
• Congress Centrum Suhl (CCS) – wzbogaca kulturalną ofertę w mieście i południowej części Turyngii od swojego otwarcia w roku 1995 z bogatą paletą organizacyjną. Od koncertów rockowych, ludowych wieczorów przez klasyczną muzykę do najwyżej tytułowanych od Turyńskiej Filharmonii Gotha do show telewizyjnych.
• kino – nowe, z siedmioma salami, w centrum miasta.

Turystyka

Muzeum Broni

• Muzeum Broni (Waffenmuseum Suhl) – specjalizowało się w dziedzinie strzelania z broni palnej. W 1971 odbyły się w mieście Europejskie Mistrzostwa w Strzelaniu z Broni, natomiast w 1986 roku odbyły się Mistrzostwa w Strzelaniu z Broni z udziałem Mistrzów Świata w tej dziedzinie. W powiązaniu z tym wydarzeniem zostało wydane szerokie rozporządzenie o rekonstrukcji i nadaniu kształtu nowej wystawie
• ogród zoologiczny – znajduje się w parku. Można podziwiać nie tylko zwierzęta domowe, ale również zwierzęta egzotyczne żyjące w ciepłych krajach np. niedźwiedzie

Sport

• VfB 91 Suhl – klub piłki siatkowej kobiet

Miasta partnerskie

• Bègles, Francja
• Czeskie Budziejowice, Czechy
• Kaluga, Rosja,
• Lahti, Finlandia
• Leszno, Polska
• Smolan, Bułgaria
• Würzburg, Bawaria

Przypisy