Suicideboys

Suicideboys

$B

Logo grupy Suicideboys
Inne nazwy	$B
Rok założenia	2014
Pochodzenie	Nowy Orlean,  Stany Zjednoczone
Gatunek	alternatywny hip-hop, trap, phonk, cloud rap, shadow rap, emo hip-hop, trap metal, horrorcore
Aktywność	od 2014
Wydawnictwo	G*59 Records · Caroline Distribution
Powiązania	Juicy J · Fat Nick · Pouya · Denzel Curry · Ramirez · Bones · Germ · Getter · Travis Barker
Skład
Ruby da Cherry Scrim
Strona internetowa

Suicideboys (zapis stylizowany: $uicideboy$) – amerykańska grupa muzyczna wykonująca kombinację różnych gatunków muzycznych wywodzących się z hip-hopu. Została założona w 2014 r. w Nowym Orleanie przez dwójkę kuzynów, Aristosa Petrou „Ruby da Cherry” oraz Scotta Arceneaux Jr „Scrim”^[1][2]. Prowadzą własną wytwórnię, G*59 Records, natomiast ich muzyka jest dystrybuowana przez Caroline Distribution^[3].

Duet jest uważany za jeden z najpopularniejszych w amerykańskiej podziemnej scenie rapowej, posiadający nawet własny kult.^[4] Po kilku latach wydawania wyłącznie EP i mixtape'ów, ich debiutancki album I Want to Die in New Orleans został wydany 7 września 2018 r. Bardzo dobrze radził sobie komercyjnie, co poskutkowało znalezieniem się w pierwszej dziesiątce na amerykańskiej liście Billboard 200^[5]. W maju 2019 r. wydali wspólną, sześciościeżkową EP z perkusistą Blink-182, Travisem Barkerem, zatytułowaną Live Fast, Die Whenever. W roli głównej pojawił się także gitarzysta Korn, James Shaffer^[6].

Wczesne lata

Kariera muzyczna

Pierwszy wspólny projekt duetu to składający się z trzech utworów minialbum zatytułowany Kill Yourself Part I: The Suicide Saga, została wydana w czerwcu 2014 r. na platformach SoundCloud i Bandcamp. Projekt zwrócił uwagę znanego undergroundowego rapera, Bonesa, doprowadzając do ich współpracy^[7]. W kolejnych miesiącach duet wydał kolejne dziewięć wersji serii minialbumów Kill Yourself^[8]. Po wielu EP nagranych z innym undergroundowym artystą, Black Smurfem, ich pierwszy pełnometrażowy projekt zatytułowany Gray/Grey został wydany 3 marca 2015 roku^[9].

Przełom dla Suicideboys nastąpił wraz z wydaniem w 2015 r. South Side Suicide, powstałej we współpracy z uznanym raperem z południowej części Florydy, Pouyą, dzięki czemu duet znalazł się w centrum uwagi podziemnego rapu. Od października 2018 r. taśma zyskała ponad 75 milionów odtworzeń na samej platformie streamingowej SoundCloud. Pierwszy wypad duetu na mainstreamowe listy przebojów nastąpił wraz z wydaniem Radical Suicide latem 2016 r. Ta pięciościeżkowa EP, wyprodukowana przez muzyka EDM, Gettera, osiągnęła 17. miejsce na liście Billboard Rap^[10].

7 września 2018 r. ukazał się ich debiutancki album studyjny I Want to Die in New Orleans^[11][12]. W oświadczeniu opublikowanym na oficjalnym koncie duetu na Instagramie dowiadujemy się, że: „Zaczęliśmy nagrywać ten album na początku 2017 roku. Początkowo chcieliśmy opisać nasze doświadczenia w trasie i wyrazić, jak nasze życie stało się nieco bardziej ekstrawaganckie”^[13].

Od czerwca 2020 r. Ich najczęściej oglądanym teledyskiem na platformie YouTube jest piosenka „Paris”, która osiągnęła prawie 120 milionów wyświetleń^[14]. „Paris” jest dodatkowo piosenką z największą liczbą odtworzeń na ich Spotify (60 milionów)^[15]. Duet znalazł się również na liście Billboard zatytułowanej „Billboard Dance's 15 Artists to Watch in 2017”^[16].

Pod koniec 2018 r. pojawiła się plotka, że grupa rozpadła się po serii tweetów. Szybko jednak wyjaśnili, że tweety dotyczyły „osobistych problemów”, z którymi boryka się Arceneaux, i że w rzeczywistości wcale się nie rozpadli^[17].

W maju 2019 r. grupa położyła kres tej plotce wraz z wydaniem ich sześciościeżkowego EP Live Fast, Die Whenever we współpracy z perkusistą Blink-182 Travisem Barkerem i czołowym udziałem gitarzysty Korn, Jamesa Shaffera^[6].

Projekty poboczne

Oprócz pracy jako Suicideboys, Petrou i Arceneaux wydawali sporadyczne piosenki osobno, w formie solowej, a także pracowali indywidualnie z innymi artystami.

Przed Suicideboys, Arceneaux był początkującym solowym artystą hip-hopowym, wydającym kilka mixtape'ów pod pseudonimem Scrim. Należą do nich Narcotics Anonymous, #DrugFlow2 i Patron Saint of Everything Totally Fucked, z których wszystkie zostały wydane przed utworzeniem grupy $uicideboy$ w 2014 roku. Arceneaux pracował również jako producent wewnętrzny dla Universal/Republic, produkując kilka piosenek dla różnych artystów, w tym jedną piosenkę, która odniosła komercyjny sukces^[18].

Petrou wydał dwa solowe mixtape'y pod pseudonimem Oddy Nuff da Snow Leopard o nazwach Jefe Tape (2012) i Pluton (2014). Pluton zawierał pierwszą współpracę artystów Arceneaux i Petrou nad komercyjnym projektem w piosence "Smoke a Sack".

Kontrowersje

Suicideboys spotykało się z ostrą krytyką głównych krytyków muzycznych za ich często szorstki i obraźliwy wizerunek, w tym ich nazwę, treść liryczną i zachowanie. Wiele ich piosenek zawiera motywy i insynuacje związane z kultem diabła; jednakże, jak twierdzi Arceneaux w wywiadzie z Adamem Grandmaisonem, użycie przez nich satanistycznych obrazów jest po prostu metonimią negatywnych skutków pieniędzy, narkotyków i innych przedmiotów, które mogą manipulować ludźmi^[19].

Scrim jest byłym narkomanem uzależnionym od opioidów, twierdząc w wywiadzie dla No Jumper, że byłby w stanie zwabiać ludzi do siebie na Craigslist, aby ich okraść tylko po to, by nakarmić swój nałóg. Będąc regularnym użytkownikiem między innymi heroiny, hydrokodonu i oksykodonu, Arceneaux jest podobno całkowicie trzeźwy od wszystkich substancji od lipca 2017 roku.

We wrześniu 2016 roku kanadyjski DJ i producent muzyczny Deadmau5 oskarżył duet o naruszenie praw autorskich po sukcesie ich piosenki „Antarctica” (pochodzącej z 2016 roku z EP o nazwie Dark Side of the Clouds)^[20]. Piosenka zawierała sampel pochodzący z jednej z piosenek Deadmau5 o nazwie "I remember"^[21]. $uicideboy$ wycofało piosenkę z platform YouTube oraz SoundCloud.

Styl muzyczny

Ruby da Cherry (na lewo) i $crim (na prawo)

Muzyka Suicideboys skupia się na różnych podgatunkach rapu; niektóre piosenki mają melancholijne tony z liryczną treścią, która koncentruje się na takich tematach, jak depresja i myśli samobójcze (tematy te nie są szeroko eksponowane w ogólnej muzyce hip-hopowej), inne zaś są bardzo agresywne, z motywami przemocy i treściami seksualnymi^[22]. Część muzyki opiera się na ich życiu z okresu dorastania w Nowym Orleanie; Tytuły piosenek, takie jak „Audubon”^[23], „Tulane”^[24], „Elysian Fields”^[25]i „St. Bernard”^[26], są odzwierciedleniem ulic i dzielnic, które miały wpływ na życie Arceneaux i Petrou.

Suicideboys wykorzystuje sample z piosenek grupy muzycznej Three 6 Mafia a także wokale osób do niej przynależących w celu uzyskania efektu phonk^[27]. Chociaż użycie dźwięków Three 6 Mafia spotkało się z zastrzeżeniami niektórych jej byłych członków, szczególnie raperki Gangsta Boo^[28], zostało ono przyjęte przez innych np. jej członka i założyciela - Juicy J. Wypowiadał się on na temat swojego wsparcia i mentoringu Suicideboys, po czasie zatrudnił duet do wyprodukowania beatów do swoich mixtape'ów Highly Intoxicated i ShutDaF * kUp, na których pojawili się tacy artyści jak ASAP Rocky, Cardi B, Wiz Khalifa i XXXTentacion^[29].

Duża część muzyki Suicideboys skupia się na depresji i jej objawach, co nie jest często spotykane w mainstreamowym hip hopie; Arceneaux rozwinął to w wywiadzie dla Mass Appeal, stwierdzając: „Wiele osób traktuje to jako emo, depresyjną lub negatywną muzykę… tak naprawdę to po prostu łączy (ludzi). To terapia poprzez muzykę”^[30].

Nie biorąc pod uwagę okazjonalnych gościnnych producentów muzycznych i korzystania z zakupionych pętli instrumentalnych, cała dyskografia Suicideboys jest tworzona samodzielnie, głównie przez Arceneaux pod jego pseudonimem Budd Dwyer (hołd dla byłego polityka o imieniu R. Budd Dwyer, który popełnił samobójstwo na żywo w telewizji). Arceneaux wyprodukował utwory dla wielu artystów, w tym dla Denzel Curry'ego, Bones i Juicy J^[31].

Dyskografia

Albumy

Tytuł	Szczegóły	Szczytowe pozycje na listach przebojów									Sprzedano
		USA[32]	AUS[33]	BEL[34]	KAN[35]	FIN[36]	DEU[37]	NLD[38]	NZL[39]	CHE[40]
I Want to Die in New Orleans	Wydano: 7 września, 2018 Wytwórnia: G*59 Records Format: Pobrania internetowe, streamingi, winyle, kasety	9	10	44	26	6	89	74	15	87	US: 31,000[5]
Stop Staring at the Shadows	Wydano: 14 lutego, 2020[41] Wytwórnia: G*59 Records Format: Pobrania internetowe, streamingi	30	—	81	53	18[42]	82	—	22[43]	75	US 18,300[44]
The Long Term Effects of SUFFERING[45]	Wydano: 13 sierpnia, 2021[46] Wytwórnia: G*59 Records Format: Pobrania internetowe, streamingi, CD, winyle	7	18	76	26	12	61	—	8	29
Sing Me a Lullaby, My Sweet Temptation	Wydano: 29 lipca, 2022[47] Wytwórnia: G*59 Records Format: Pobrania internetowe, streaming

Kompilacje

Tytuł	Szczegóły	Szczytowe pozycje na listach przebojów
		US Heat[48]	FIN[49]
Songsthatwewontgetsuedforbutattheendofthedayweallgonnadieanyway	Wydano: 8 września, 2016 Wytwórnia: G*59 Records Format: Pobrania internetowe, Streamingi	23	21

Notowane EP'ki

Tytuł	Szczegóły	Szczytowe pozycje na listach przebojów
		US R&B/HH[50]	US Ind.[51]	US Heat[48]
Radical $uicide	Released: July 22, 2016 Label: G*59 Format: Digital download	17	20	5

EP'ki

2014

• Kill Your$elf Part I: The $uicide $aga
• Kill Your$elf Part II: The Black $uede $aga
• Kill Your$elf Part III: The Budd Dwyer $aga
• Kill Your$elf Part IV: The Trill Clinton $aga
• Kill Your$elf Part V: The Fuck Bitche$, Get Death $aga
• Kill Your$elf Part VI: The T$unami $aga
• Kill Your$elf Part VII: The Fuck God $aga

2015

• Kill Your$elf Part VIII: The $eppuku $aga
• Kill Your$elf Part IX: The $oul$eek $aga
• Kill Your$elf Part X: The Re$urrection $aga
• Black $uicide (z: Black Smurf)
• Black $uicide Side B: $uicide Hustle (z: Black Smurf)
• G.R.E.Y.G.O.D.S. (z: Ramirez)
• Grey Sheep
• I No Longer Fear the Razor Guarding My Heel
• Black $uicide Side C: The Seventh Seal (z: Black Smurf)
• $outh $ide $uicide (z: Pouya)
• I No Longer Fear the Razor Guarding My Heel (II)
• G.R.E.Y.G.O.D.S.I.I. (z: Ramirez)

2016

• DIRTYNASTY$UICIDE (z: Germ)
• Grey Sheep II
• I No Longer Fear the Razor Guarding My Heel (III)

2017

• DIRTIERNASTIER$UICIDE (z: Germ)
• Kill Yourself Part XI: The Kingdom Come Saga
• Kill Yourself Part XII: The Dark Glacier Saga
• Kill Yourself Part XIII: The Atlantis Saga
• Kill Yourself Part XIV: The Vulture Saga
• Kill Yourself Part XV: The Coast of Ashes Saga
• Kill Yourself Part XVI: The Faded Stains Saga
• Kill Yourself Part XVII: The Suburban Sacrifice Saga
• Kill Yourself Part XVIII: The Fall of Idols Saga
• Kill Yourself Part XIX: The Deep End Saga
• Kill Yourself Part XX: The Infinity Saga

2019

• Live Fast, Die Whenever (z: Travis Barker)

Mixtape'y

• Gray/Grey (2015)
• 7th or St. Tammany (2015)
• YUNGDEATHLILLIFE (2015)
• High Tide in the Snake's Nest (2015)
• My Liver Will Handle What My Heart Can't (2015)
• Now the Moon's Rising (2015)
• Dark Side of the Clouds (2016)
• Eternal Grey (2016)
• Stop Staring at the Shadows (2020)

Single

Inne notowane piosenki

Tytuł	Rok	Szczytowe pozycje na listach przebojów		Album
		US[53]	NZL[54]
"All Dogs Go to Heaven"	2020	—	26	Stop Staring at the Shadows
"Putrid Pride"		—	32
"That Just Isn't Empirically Possible"		—	34
"...And to Those I Love, Thanks for Sticking Around"		25	35
"Avalon"	2021	—	15	The Long Term Effects of SUFFERING

Występy gościnne

Przypisy