Suillia affinis

Suillia affinis – gatunek muchówki z rodziny błotniszkowatych.

Gatunek ten opisany został w 1830 roku przez Johanna Wilhelma Meigena jako Helomyza affinis^[1].

Muchówka o ciele długości od 5 do 6,5 mm. Czułki jej mają pierzasto owłosioną aristę, przy czym długość włosków w części nasadowej aristy jest nie mniejsza niż szerokość trzeciego członu czułków^[2]. Tułów jej cechują: jasne i ledwie widoczne owłosienie propleurów^[2], episternity przedtułowia owłosione ponad nasadami przednich bioder, brak szczecinek barkowych^[3], nagie pteropleury i mezopleury, całkiem zarośnięty włoskami dysk tarczki^[2] oraz brak włosków zatarczkowych^[3]. U samca przednia para odnóży nie ma kolca w wierzchołkowej okolicy spodu pierwszego członu stopy, a środkowa para ma grube szczecinki w nasadowej okolicy spodu uda. Odwłok samicy wyróżnia się siódmym sternitem o przedniej krawędzi krótszej niż boczne i owłosieniu obecnym na ponad połowie powierzchni^[2].

Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Andory, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Norwegii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Litwy, Czech, Słowacji, Węgier, Chorwacji, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Grecji, Bliskiego Wschodu^[1] i Rosji od okolic Sankt Petersburga, przez Kaukaz po Kraj Nadmorski^[2].

• Aparat kopulacyjny samca

• Genitalia samca

Przypisy