Sultan ibn Ahmad

Sultan ibn Ahmad – imam Omanu z dynastii Al Busa’id. Panował w latach 1792-1804. Władzę po nim przejęli wspólnie jego synowie Salim ibn Sultan i Sa’id ibn-Sultan.

W latach 1798 i 1800 podpisał układy o współpracy z Wielką Brytanią, co doprowadziło do powstania placówek handlowych brytyjskich na wybrzeżu Omanu i uzależnienie tego kraju od polityki Londynu. W zamian Brytyjczycy pomagali zwalczać tendencje odśrodkowe i bunty w państwie.

Bibliografia

• Encyklopedia Historyczna Świata, tom IX Azja, cz. 2, Kraków 2002, s. 233-234.

Sułtani Omanu Ahmad ibn Sa’id (1749–1783) Sa’id ibn Ahmad (1783–1784) Hamid ibn Sa’id (1784–1792) Sultan ibn Ahmad (1792–1804) Salim ibn Sultan (1804–1806) Sa’id ibn Sultan (1806–1856) Suwajni ibn Sa’id (1856–1866) Salim ibn Suwajni (1866–1868) Azzan ibn Kaks (1868–1871) Turki ibn Sa’id (1871–1888) Fajsal ibn Turki (1888–1913) Tajmur ibn Fajsal (1913–1932) Sa’id ibn Tajmur (1932–1970) Kabus ibn Sa’id (1970–2020) Hajsam ibn Tarik Al Sa’id (od 2020)