Superbon Banchamek

Superbon Banchamek
Pełne imię i nazwisko

Muensang Suppachai[1]

Pseudonim

Superbon Banchamek[2]

Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1990[2]
Phatthalung[1]

Obywatelstwo

Tajlandia[2]

Wzrost

177[2] cm

Masa ciała

70[2] kg

Styl walki

boks tajski, kick-boxing[2]

Kategoria wagowa

lekka, półśrednia[2]

Klub

Banchamek Gym[2]

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

144[2]

Zwycięstwa

110

Przez nokauty

26

Porażki

34

Superbon Banchamek właśc. Muensang Suppachai (ur. 16 grudnia 1990 w Phatthalung) – tajski zawodnik boksu tajskiego i kick-boxer, jako zawodowiec m.in. mistrz świata IPCC w wadze średniej (2019), zwycięzca turnieju Kunlun Fight World Max Tournament (2016) i mistrz Tajlandii (2010), w amatorskiej formule dwukrotny mistrz świata IFMA (2016, 2017), zwycięzca World Games 2017 oraz Pucharu Świata (2015) w boksie tajskim.

Trenuje w klubie Banchamek Gym razem z wielokrotnym mistrzem świata Buakawem Banchamekiem[1].

Kariera sportowa

Urodził się w prowincji Phatthalung. Pochodzi z rolniczej rodziny gdzie uprawiano głównie ryż i owoce. Ojciec Muensanga uwielbiał muay thai i po czasie otworzył własny klub, w którym Muensang zaczął trenować. Początek kariery zawodniczej jednak nie był udany gdyż pierwsze pięć pojedynków Suppachai przegrał[1]. Do 2010 nie osiągał większych sukcesów, rywalizował głównie na lokalnych galach i turniejach na stadionie Lumpini. Pokonywał w tym czasie m.in. Kaewa Fairtex czy Singdama Kiatmookao oraz przegrywał m.in. z Saenchaiem[3]. 7 września 2010 zdobył swój pierwszy tytuł, zostając mistrzem Tajlandii wagi lekkiej po pokonaniu Pansaka Look Bor.Kor. Tytuł obronił niecały miesiąc później 7 października w pojedynku rewanżowym z Singdamem.

1 lipca 2011 doszedł do finału turnieju Toyota Vigo Marathon, przegrywając w nim z Sirimongkolem Sitanuparb na punkty. W latach 2011–2012 rywalizował głównie na stadionie Omnoi w ramach turnieju Isuzu Cup 22 gdzie w finale 24 marca 2012 uległ na punkty Singmanee Kaewsamrit. W 2012 rozpoczął międzynarodowe starty tocząc kilka zwycięskich pojedynków w Australii. 5 kwietnia 2013 zdobył kolejny tytuł, tym razem Muay Thai Warriors wagi lekko średniej po znokautowaniu ciosem łokciem Australijczyka Vitora Nagbe. Niedługo po tym zwycięstwie 16 maja zdobył pas brytyjskiej organizacji M-ONE w kategorii średniej, pokonując jednogłośnie na punkty Brytyjczyka Craiga Jose.15 sierpnia 2014 pokonał przez KO Amadeu Cristiano i został międzynarodowym mistrzem (international challenge[4][5]) WBC Muay Thai w wadze półśredniej[2].

W 2015 związał się z chińską organizacją Kunlun Fight startując w turnieju Kunlun Fight World Max (do 70 kg). 15 maja 2015 wygrał kwalifikacje podczas których, jednego wieczoru pokonał dwóch zawodników, Polaka Łukasza Pławeckiego i Chińczyka Denga Li[2]. Po przebrnięciu 1/16 i ćwierćfinału turnieju gdzie pokonywał zawodników gospodarzy, w półfinale 23 stycznia 2016 przegrał przed czasem z rodakiem Sitthichaiem Sitsongpeenong[2].

Mimo porażki, już dwa miesiące później 25 marca wziął udział w kwalifikacjach do kolejnego World Max. Tym razem Superbon był już niepokonany i wygrał cały turniej toczony na przestrzeni dziewięciu miesięcy. W drodze na szczyt pokonał m.in. w ćwierćfinale w rewanżu Sitthichaia, w półfinale Cedrica Manhoefa - obu na punkty, a w finale który miał miejsce 1 stycznia 2017 Jomthonga Chuwattana przez nokaut w trzeciej rundzie[6].

W 2017 po raz trzeci wziął udział w turnieju Kunlun Fight. Tak jak w poprzednim roku, przebrnął wszystkie etapy turnieju gdzie pokonywał m.in. Dawita Kirię dochodząc do finału w którym jednak ostatecznie przegrał przed czasem z Ormianinem Maratem Grigorianem już w 29 sekundzie pojedynku[7]. Wcześniej, bo 8 grudnia 2017 przegrał w finale innego turnieju, organizowanego przez Enfusion z Holendrem Endym Semeleerem na punkty[8]. 1 czerwca 2018 w Makau wypunktował Białorusina Dzianisa Zujeua[2].

7 grudnia 2018 wygrał turniej Enfusion w kat. do 72,5 kg, pokonując w finale Marokańczyka Marouana Toutouha[9].

30 marca 2019 pokonał na punkty Hiszpana Maykela Garcię w walce o tytuł mistrza świata IPCC w wadze średniej.

Osiągnięcia

  • Zawodowe[10]
    • 2010: mistrz Tajlandii w wadze lekkiej
    • 2011: Toyota Vigo Marathon Tournament – finalista turnieju
    • 2012: Isuzu Cup – finalista turnieju
    • 2013: mistrz Muay Thai Warrios w wadze lekko średniej
    • 2013: mistrz M-ONE w wadze średniej
    • 2014: międzynarodowy mistrz WBC Muay Thai w wadze półśredniej[5][4]
    • 2017: zwycięzca Kunlun Fight World Max 2016 w kat. do 70 kg
    • 2017: Enfusion Live 72kg Tournament – finalista turnieju w kat. do 72 kg
    • 2018: Kunlun Fight World Max 2017 – finalista turnieju w kat. do 70 kg
    • 2018: Enfusion Live 72,5kg Tournament – 1. miejsce w kat. do 72,5 kg
    • 2019: mistrz świata IPCC w wadze średniej w formule orientalnej
  • Amatorskie[10]
    • 2015: IFMA Royal World Cup – 1. miejsce w kat. do 71 kg
    • 2016: Mistrzostwa Świata IFMA w Boksie tajskim – 1. miejsce w kat. do 71 kg
    • 2017: Mistrzostwa Świata IFMA w Boksie tajskim – 1. miejsce w kat. do 71 kg
    • 2017: World Games 2017 – 1. miejsce w kat. do 71 kg w boksie tajskim

Przypisy

  1. ↑ a b c d Suppachai ‘Superbon’ Meunsang is counting down to The World Games 2017!. muaythaitv.com, 2017-07-12. [dostęp 2018-09-22]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m Profil na muaythaitv.com. muaythaitv.com. [dostęp 2018-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-22)]. (fr.).
  3. ↑ Superbon Banchamek: The Protégé, The Prodigy. muaythaicitizen.com, 2017-12-20. [dostęp 2018-09-22]. (ang.).
  4. ↑ a b Patrick Cusick: TWO SUCCESSIVE EVENTS FIVE WORLD TITLES IN BANGKOK. wbcmuaythai.com, 2018-02-23. [dostęp 2018-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-23)]. (ang.).
  5. ↑ a b Tytuł WBC international challenge nie ma charakteru przechodniego, a sam pojedynek nie jest zaliczane do walki mistrzowskiej. Zwycięski zawodnik otrzymuje pamiątkowy pas
  6. ↑ Superbon i Buakaw wygrywają w imponującym stylu na Kunlun Fight Kickboxing 56. fightsport.pl, 2017-01-02. [dostęp 2018-09-22]. (pol.).
  7. ↑ Kunlun Fight 69: Marat Grigorian straszliwie nokautuje Superbona Banchameka w finale! Wyniki & Video. fightsport.pl, 2018-02-07. [dostęp 2018-09-22]. (pol.).
  8. ↑ Dave Walsh: Enfusion 58 Results: Semeleer Bests Superbon to Claim Top Spot at Lightweight. liverkick.com, 2017-12-14. [dostęp 2018-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-12)]. (ang.).
  9. ↑ Yann Saulnier: SUPERBON remporte le tournoi à 8 de l'ENFUSION. fr.muaythaitv.com, 2018-12-09. [dostęp 2018-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-20)]. (fr.).
  10. ↑ a b Zawodnicy Banchamek Gym. banchamekgym.com. [dostęp 2018-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-23)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Kickboxing pictogram.svg
Autor: Robyc73, Licencja: CC BY-SA 3.0
Kickboxing pictogram