Superintendent (religia)
Superintendent (łac. superintendentus „nadzorca”) – duchowny protestancki sprawujący władzę nadzorczą w stosunku do pastorów określonego obszaru – superintendentury. Ze względu na rangę i obowiązki oraz ze względu na wielkość podlegającego mu terytorium funkcja superintendenta stanowi odpowiednik funkcji rzymskokatolickiego biskupa diecezjalnego lub dziekana, kierującego dekanatem.
W Polsce urząd superintendenta posiadają obecnie Kościół Ewangelicko-Reformowany w RP oraz Kościół Ewangelicko-Metodystyczny w RP, jednak często stosują one również tytuł biskupa.
Według ordynacji kościelnej Kościoła Ewangelickiego Unii Staropruskiej (na ziemiach, które do 1914 r. lub do 1945 r. wchodziły w skład Prus) superintendentura nadzorowała funkcjonowanie parafii na terenie diecezji (archiprezbiteriatu)[1]. Obejmowały one obszar odpowiadający wielkością jednemu lub dwóm ówczesnym powiatom administracyjnym. Superintendent mianowany był przez generalnego superintendenta na wniosek senatu kościelnego[1]. Jego bezpośrednim zadaniem było sprawowanie nadzoru nad proboszczami i wspieranie ich działalności duszpasterskiej poprzez przeprowadzanie wizytacji kościelnych, wybieranie proboszczów, sprawowanie nadzoru nad szkolnictwem kościelnym, państwowym i prywatnym w zakresie nauki religii, opiekę nad instytucjami charytatywnymi czy zakładami opieki społecznej[1].
Przypisy
- ↑ a b c Superintendentura w Bartoszycach (pol.). Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych; Archiwum Państwowe w Olsztynie. [dostęp 2009-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)].
Media użyte na tej stronie