Supliki chłopskie

Supliki chłopskie (łac. supplicare – „pokornie prosić”, „błagać”) – pisemne skargi lub prośby składane przez chłopów od XVI wieku do sądu referendarskiego a nawet do króla.

Pisma chłopów dotyczące spraw wyzysku pańszczyźnianego, w przypadku dóbr prywatnych kierowane były do właściciela lub administratora, w przypadku dóbr królewskich oraz majątków kościelnych do sądu referendarskiego a nawet do króla. Dotyczyły one skarg związanych we wzrostem obciążeń feudalnych w postaci zwiększania różnych form pańszczyzny (najmy przymusowe, darmochy, szarwarki) i wzrostu wymiaru danin w naturze[1]. Supliki, czy to w formie płaczliwej prośby czy też stanowczego żądania oraz uporu chłopskiego nie spełniały chłopskich oczekiwań[2].

Przypisy

  1. ↑ Mączak 1981 ↓, s. 350.
  2. ↑ Łepkowski 1973 ↓, s. 470.

Bibliografia

  • Tadeusz Łepkowski: Słownik historii Polski. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973.
  • Praca zbiorowa pod redakcją Antoniego Mączaka: Encyklopedia historii gospodarczej Polski do 1945 roku. A-N. Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 1981. ISBN 83-214-0185-6.