Susorki iwkowskie

Susorki iwkowskie – regionalna odmiana suszu owocowego śliwy domowej, jabłoni i gruszy, cięta w plastry. Charakterystyczna dla gminy Iwkowa w Małopolsce. Wpisana na polską listę produktów tradycyjnych 26 sierpnia 2013^[1].

Proces i warunki

Warunki glebowe i klimatyczne panujące na terenie gminy Iwkowa sprzyjają sadzeniu i wzrostowi drzew owocowych (tradycje sadownicze okolic sięgają XVI wieku^[2]). Z pokolenia na pokolenie przekazywana tu była również tradycja suszenia owoców na miesiące zimowe, przy czym najwcześniej suszono tylko śliwki (jabłka i gruszki suszy się od lat 70. XX wieku, po załamaniu się koniunktury na śliwki; wcześniej robiono to wyłącznie w ograniczonym zakresie, na własne potrzeby^[2]). Suszy się najczęściej owoce starych odmian, o najwyższej jakości. Kilkudniowy (2-6 dni^[2]) proces suszenia i podwędzania odbywa się w tradycyjnej, dwukondygnacyjnej suszarni opalanej wyłącznie sezonowanym, suchym drewnem drzew liściastych (buk, dąb, grab i drewno wyciętych, starych drzew owocowych). Temperatura suszenia waha się w granicach 45-70°C^[2]. Z 4-5 kilogramów świeżych owoców otrzymuje się kilogram suszu, przy czym każdy z gatunków owoców suszy się osobno, dostosowując technologię procesu do każdego z nich. Susz posiada znacznie wyższy niż owoce świeże^[1] udział błonnika, witamin i mikroelementów.

Cechy

Rozmiar: śliwki – w zależności od wielkości owoców, najczęściej kroi się na grubość 1,5-4,5 cm, gruszki – w zależności od odmiany na 6-8 cm, jabłka – średnica plastra to 3-6 cm. Wyczuwalny musi być charakterystyczny posmak dymu^[1].

Zastosowanie

Do kompotów, farszów do pierogów, jako dodatek do ciasta chlebowego lub słodkiego^[2].

Promocja

Promocja produktu odbywa się m.in. poprzez doroczne Święto Suszonej Śliwki w Iwkowej^[1]. Największe skupisko producentów susorek to wsie Dobrociesz, Wojakowa i Kąty^[3].

Zobacz też

• Śliwkowy Szlak
• suska sechlońska

Przypisy