Suwak palestyński

Suwak palestyński
	Meriones sacramenti
	O. Thomas, 1922
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	myszowate
Podrodzina	myszoskoczki
Plemię	Gerbillini
Rodzaj	suwak
Gatunek	suwak palestyński
Synonimy
	Meriones erythrourus legeri Aharoni, 1932;
	Meriones erythrourus legeri Aharoni, 1932;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; narażony na wyginięcie

Suwak palestyński^[5] (Meriones sacramenti) – gatunek ssaka z podrodziny myszoskoczków (Gerbillinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący na Bliskim Wschodzie^[4]^[6].

Zasięg występowania

Suwak palestyński występuje w północno-wschodni Egipcie (przybrzeżny region Synaju), w południowym Izraelu (pustynia Negew) i w Palestynie^[7]. Ma ograniczony zasięg występowania, żyje na pustyni Negew i wybrzeżu Morza Śródziemnego^[4].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1922 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Meriones sacramenti^[2]. Holotyp pochodził z obszaru 10 mi (16 km) na południe od Beer Szewy, w Izraelu^[6].

Morfologicznie M. sacramenti jest bardzo zbliżony do północnoafrykańskich M. shawii i M. libycus, ale nie są dostępne żadne dane molekularne na ten temat^[7]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy^[7].

Etymologia

Meriones: gr. μηρος mēros „biodro, udo”^[8].
sacramenti: łac. sacramentum „przysięga”; w aluzji do miejscowości Beer Szewa, oznaczającej po hebrajsku „studnia przysięgi”^[2].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 130–170 mm, długość ogona 120–180 mm, długość ucha 17–22 mm, długość tylnej stopy 30–41 mm; masa ciała 125–275 g^[9]. Jest to niewielki gryzoń. Ciało gryzonia jest barwy cynamonowobrązowej, ogon jest czarny. Boki ciała i głowy są jaśniejsze niż grzbiet, spód jest biały, bladożółty, kremowy lub bladoszary. Futro jest dość długie, miękkie i gęste, włosy na ogonie są krótkie u jego nasady, wydłużają się ku końcowi, tworząc tam czarną szczotkę. Stopy są blade, wyposażone w długie pazury^[10].

Ekologia

Suwak palestyński zamieszkuje rzadko porośnięte wydmy nadmorskie, występuje także na pustyni piaszczystej i gliniastej, terenach zakrzewionych, suchych stepach, polach uprawnych i terenach trawiastych, na nizinach i w dolinach górskich^[4].

Gryzonie te prowadzą naziemny tryb życia, kopią nory w miękkim podłożu. Żyją w grupach rodzinnych. Odżywiają się zielonymi częściami roślin, korzeniami, bulwami, nasionami, owocami i owadami; jedzą więcej liści, niż inne suwaki^[4].

Populacja

Populacja suwaka palestyńskiego ma małą gęstość, jego liczebność maleje. We wschodniej części zasięgu występowania zagraża mu postępująca urbanizacja. W latach 1990–2005 stracił 10–15% sprzyjających siedlisk, ze względu na przekształcenie ich w tereny rolnicze. Niektóre części jego zasięgu są objęte ochroną. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje suwaka palestyńskiego za gatunek narażony na wyginięcie^[4].

Przypisy

↑ Meriones sacramenti, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ ^a ^b ^c O. Thomas. A new jird (Meriones) from southern Palestine. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 10, s. 552, 1922. (ang.).
↑ B. Aharoni. Die Muriden von Palästina und Syrien. „Zeitschrift für Säugetierkunde”. 7 (5), s. 202, 1932. (niem.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f T.T. Dando T.T., Meriones sacramenti, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021 [online], wersja 2021-3 [dostęp 2022-01-06] (ang.).
↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 262. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Meriones (Pallasiomys) sacramenti. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-06].
↑ ^a ^b ^c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 456. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 410, 1904. (ang.).
↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 645. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
↑ Buxton’s jird (Meriones sacramenti). Wildscreen Arkive. [dostęp 2018-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-01)]. (ang.).

[itis-1] Meriones sacramenti, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[Thomas-2] O. Thomas. A new jird (Meriones) from southern Palestine. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 10, s. 552, 1922. (ang.).

[Aharoni-3] B. Aharoni. Die Muriden von Palästina und Syrien. „Zeitschrift für Säugetierkunde”. 7 (5), s. 202, 1932. (niem.).

[iucn-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f T.T. Dando T.T., Meriones sacramenti, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021 [online], wersja 2021-3 [dostęp 2022-01-06] (ang.).

[Cichocki&inni-5] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 262. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Wilson&Reeder-6] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Meriones (Pallasiomys) sacramenti. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-06].

[Burgin&inni-7] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 456. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Palmer-8] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 410, 1904. (ang.).

[Denys&inni-9] Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 645. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[arkive-10] Buxton’s jird (Meriones sacramenti). Wildscreen Arkive. [dostęp 2018-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-01)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne