Suzanne Schulting

Suzanne Schulting
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 września 1997[1]
Groningen[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Holandia
Igrzyska olimpijskie
złotoPjongczang 2018short track
1000 m
złotoPekin 2022short track
1000 m
złotoPekin 2022short track
sztafeta
srebroPekin 2022short track
500 m
brązPjongczang 2018short track
sztafeta
brązPekin 2022short track
1500 m
Mistrzostwa świata
złotoSeul 20163000 m
złotoSofia 20191000 m
złotoSofia 20193000 m
złotoSofia 2019wielobój
złotoDordrecht 2021500 m
złotoDordrecht 20211000 m
złotoDordrecht 20211500 m
złotoDordrecht 20213000 m
złotoDordrecht 2021wielobój
złotoDordrecht 2021sztafeta
srebroMontreal 2018sztafeta
brązRotterdam 20171000 m
brązSofia 2019500 m
Mistrzostwa Europy
złotoSoczi 2016sztafeta
złotoDordrecht 20191500 metrów
złotoDordrecht 20193000 metrów
złotoDordrecht 2019wielobój
złotoDebreczyn 2020500 metrów
złotoDebreczyn 20201000 metrów
złotoDebreczyn 20201500 metrów
złotoDebreczyn 2020wielobój
złotoDebreczyn 2020sztafeta
złotoGdańsk 2021500 metrów
złotoGdańsk 20211000 metrów
złotoGdańsk 20211500 metrów
złotoGdańsk 2021wielobój
srebroDordrecht 2015sztafeta
srebroSoczi 20161000 m
srebroDrezno 20181000 m
srebroGdańsk 2021sztafeta
brązSoczi 2016wielobój
brązSoczi 20161500 m
brązTuryn 2017sztafeta
brązDrezno 20183000 m
Mistrzostwa świata juniorów
złotoSofia 20161500 m
złotoSofia 2016superfinał
srebroOsaka 20151500 m
srebroSofia 2016wielobój
brązSofia 2016sztafeta

Suzanne Schulting (ur. 25 września 1997 w Groningen) – holenderska panczenistka, specjalistka short tracku, sześciokrotna medalistka olimpijska, multimedalistka mistrzostw świata i Europy.

W 2015 roku w Dordrechcie została wicemistrzynią Europy w sztafecie. Medale na imprezie tej rangi zdobyła również w trzech kolejnych latach: w 2016 roku w Soczi wywalczyła złoto w sztafecie, srebro w biegu na 1000 m oraz brąz w wieloboju i na 1500 m, w 2017 roku w Turynie zdobyła brązowy medal w sztafecie, a w 2018 roku w Dreźnie srebro w biegu na 1000 m i brąz na dystansie 3000 m[2]. W 2019 roku udało się jej zdobyć trzy złote krążki ME, 2020 Schulting zdobyła pięć złotych medali, natomiast w 2021 roku – cztery złote medale i jeden srebrny.

Trzynastokrotnie stanęła na podium seniorskich mistrzostw świata – w 2016 roku w Seulu została mistrzynią w biegu na 3000 m, w 2017 roku w Rotterdamie brązową medalistką na 1000 m, w 2018 roku w Montrealu wicemistrzynią w sztafecie[2], a w 2019 roku w Sofii zdobyła trzy złote medale (w biegach na 1000[3] i 3000 m[4] oraz w wieloboju[5]) i brązowy na 500 m[6]. W 2021 roku zdobyła na mistrzostwach świata komplet sześciu złotych medali.

W lutym 2018 roku w Pjongczangu po raz pierwszy wystąpiła na igrzyskach olimpijskich[7]. Została mistrzynią olimpijską w biegu na 1000 m[8] oraz brązową medalistką w sztafecie, wspólnie z Yarą van Kerkhof, Larą van Ruijven i Jorien ter Mors[9]. Wystartowała również w biegu na 500 m, w którym nie ukończyła biegu kwalifikacyjnego i nie została sklasyfikowana[10] oraz w biegu na 1500 m, w którym zajęła 10. miejsce[11].

W 2022 roku zdobyła cztery medale zimowych igrzysk olimpijskich w Pekinie. W konkurencji biegu na 1000 m oraz w konkurencji sztafety (razem z Selmą Poutsma, Xandrą Velzeboer i Yarą van Kerkhof) wywalczyła złoty medal, w konkurencji biegu na 500 m otrzymała srebrny medal, natomiast brązowy medal zdobyła w konkurencji biegu na 1500 m. W ramach olimpijskiej rywalizacji uczestniczyła też w zawodach w konkurencji sztafety mieszanej, które ostatecznie ukończyła na 4. pozycji[12].

Pięciokrotnie zdobyła medale mistrzostw świata juniorów. W 2015 roku w Osace zdobyła srebrny medal, a w 2016 roku w Sofii – dwa złote i dwa brązowe medale[2].

W 2017 i 2020 roku zdobyła brązowe medale mistrzostw Holandii w biegach masowych[13][14].

Przypisy

  1. a b ST - Person Bio: Suzanne Schulting. ISU. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  2. a b c Short Track - Suzanne Schulting. The Sports. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  3. ISU World Short Track Championships 2019 - Sofia (BUL) – Ladies 1000 m. ISU. [dostęp 2019-03-19]. (ang.).
  4. ISU World Short Track Championships 2019 - Sofia (BUL) – Ladies 3000 m. ISU. [dostęp 2019-03-19]. (ang.).
  5. ISU World Short Track Championships 2019 - Sofia (BUL) – Ladies Overall Classification. ISU. [dostęp 2019-03-19]. (ang.).
  6. ISU World Short Track Championships 2019 - Sofia (BUL) – Ladies 500 m. ISU. [dostęp 2019-03-09]. (ang.).
  7. Suzanne SCHULTING. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  8. Short Track Speed Skating - Medals and Ranking – Ladies' 1,000m. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  9. Gangneung Ice Arena - Short Track Speed Skating - Ladies' 3,000m Relay - Event Classification. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 20 lutego 2018. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  10. Gangneung Ice Arena - Short Track Speed Skating - Ladies' 500m - Heats - Results. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 13 lutego 2018. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  11. Short Track Speed Skating - Medals and Ranking – Ladies' 1,500m. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  12. Ana Gordillo Moreno, Liu Shiyu: Beijing 2022 – Short Track Speed Skating – Official Results Book. olympics.com, 2022-02-16. s. 7, 94. [dostęp 2022-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-19)]. (ang.).
  13. SchaatsStatistieken.nl - Podiumplaatsen NK Afstanden mass start vrouwen. SchaatsStatistieken. [dostęp 2020-09-01]. (niderl.).
  14. KPN NK Afstanden. Thialf - Heerenveen. 27 t/m 29 december 2019. 1. Uitslag Mass Start Dames. Schaatsen.nl. [dostęp 2020-09-01]. (niderl.).

Media użyte na tej stronie

Short track speed skating pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Short track speed skating
Suzanne Schulting (2018).jpg
Autor: DWDD, Licencja: CC BY 3.0
Suzanne Schulting (2018)