Svalbard

Svalbard
Herb Svalbardu
Herb
Hymn:
Ja, vi elsker dette landet

(Tak, kochamy ten kraj)
Położenie Svalbardu
Język urzędowy

norweski

Stolica

Longyearbyen

Status terytorium

terytorium zależne

Zależne od

Norwegii

Głowa terytorium

król Harald V

Gubernator Svalbardu

gubernator Lars Fause

Powierzchnia
 • całkowita
 • wody śródlądowe


61 022[1] km²
395

Liczba ludności (2016)
 • całkowita 
 • gęstość zaludnienia


2667[2]
0,044 osób/km²

Waluta

korona norweska (NOK)

Rok utworzenia

na podstawie porozumień międzynarodowych
1920

Strefa czasowa

UTC +1 – zima
UTC+2 – lato

Kod ISO 3166

SJ/SJM/744

Domena internetowa

.sj

Kod telefoniczny

+47

Zdjęcie satelitarne archipelagu

Svalbard – prowincja norweska na Oceanie Arktycznym, obejmująca swym zasięgiem archipelag Svalbard (którego największą wyspą jest Spitsbergen, dawniej znany jako Spitsbergen Zachodni – Vestspitsbergen) wraz z kilkoma wyspami niewchodzącymi w skład archipelagu (m.in. Wyspa Niedźwiedzia – Bjørnøya) w granicach 71°–81° N i 10°–35° E, 800 km na północ od Norwegii i 1100 km od Bieguna Północnego.

Najwyższą władzą prowincji Svalbard jest gubernator (Sysselmesteren[3]), który zapewniając norweskie zwierzchnictwo posiada władzę administracyjną, sądową oraz czuwa nad porządkiem publicznym na całym archipelagu. Jest też odpowiedzialny za ochronę środowiska. Stolicą i siedzibą gubernatora jest Longyearbyen.

Archipelag jest strefą zdemilitaryzowaną. Prawa innych państw do jego eksploatacji określa Traktat Spitsbergeński z 1920 roku.

Historia

Wyspy te znane były prawdopodobnie wikingom, a ponownie odkryte zostały w 1596 przez holenderskiego odkrywcę Willema Barentsa. Były znaczącym ośrodkiem wielorybnictwa i myślistwa rosyjskiego (Pomorcy) i norweskiego. Między latami 1669 a 1778 wyprawy na Svalbard odbywali holenderscy rybacy, którzy założyli osadę Smeerenburg. Od końca XVIII wieku wyspy wykorzystywane były jako baza ekspedycji na biegun północny. Początek XX wieku przyniósł odkrycie znaczących złóż węgla. Na mocy umów międzynarodowych (Traktat Spitsbergeński) z 1920 wyspy te są pod zwierzchnictwem Norwegii. Umowy te zagwarantowały jednocześnie prawo do eksploatacji występujących tu kopalin, łowiectwa i prowadzenia badań naukowych państwom-sygnatariuszom. Eksploatację węgla prowadzi Norwegia (Longyearbyen, Sveagruva) i Rosja (Barentsburg). Polska jako kraj, który ratyfikował traktat, ma dokładnie takie same prawa użytkowania, eksploatacji surowców i budowania osiedli, jak Norwegia, a polscy obywatele mają prawo osiedlać się, kupować domy i przebywać bez wizy na czas nieokreślony od 1931, kiedy to Polska podpisała traktat. Do obowiązków Norwegii należy pilnowanie porządku i ochrona środowiska. Obecnie Polska korzysta głównie z prawa do prowadzenia badań naukowych.

Geografia

Svalbard jest pod względem powierzchni zbliżony wielkością do Litwy, zajmuje powierzchnię 61 022 km² i obejmuje następujące wyspy:

Spitsbergen (37 673 km²)
Ziemia Północno-Wschodnia (Nordaustlandet, 14 443 km²)
Wyspa Edge’a (Edgeøya, 5074 km²),
Wyspa Barentsa (Barentsøya, 1250 km²)
Wyspa Biała (Kvitøya, 682 km²)
Ziemia Księcia Karola (Prins Karl Forland, 615 km²)
Wyspa Królewska (Kongsøya, 191 km²)
Wyspa Niedźwiedzia (Bjørnøya, 178 km²)
Wyspa Szwedzka (Svenskøya, 137 km²)
Wyspa Wilhelma (Wilhelmøya, 120 km²)
Wyspa Nadziei (Hopen), Wyspa Niska (Lågøya), Wyspa Wielka (Storøya), Abeløya i kilkaset mniejszych.

Wyspa Królewska, Wyspa Szwedzka i Abeløya wspólnie tworzą Ziemię Króla Karola (Kongs Karl Land).

Wszystkie wyspy, poza Wyspą Niedźwiedzią, wchodzą w skład archipelagu Svalbard. Najwyższy szczyt archipelagu to Newtontoppen, mający 1713 m n.p.m. Około 60% powierzchni pokrywają lodowce, głównie na zimniejszym wschodzie. Na Svalbardzie występują dni polarne od 20 kwietnia do 26 sierpnia, a noce polarne od 26 października do 15 lutego. Występują tam także zorze polarne.

Fiordy

W głąb wysp archipelagu, zwłaszcza Spitsbergenu Zachodniego, wcina się wiele fiordów, najdłuższe lub najbardziej znane to:

Osiedla ludzkie

Osiedla na Svalbardzie
Lotnisko w Longyearbyen, drogowskaz z odległościami do wybranych miast świata
dom portowy w Barentsburg
Panorama Longyearbyen
Kościół w Longyearbyen
Stara kopalnia w Longyearbyen
Longyearbyen, w restauracji (stare postradzieckie sentymenty górników)
Nybyen, rozbudowujące się przedmieście Longyearbyen
Ny-Ålesund w lecie
W dole Grønfjorden, na jego brzegu Barentsburg
Barentsburg
Polska Stacja Polarna Hornsund
Stacja Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (2007)

Norweskie

Rosyjskie

  • Barentsburg (Баренцбург) ok. 800
  • Grumant (Грумант) – opuszczone w roku 1965
  • Pyramiden (Пирамида) – opuszczone w roku 1998

Polskie

Klimat

Najniższa średnia temperatura występuje w lutym i wynosi -20 °C, najwyższa średnia temperatura wynosi +4,4 °C i występuje w lipcu. Temperatury w zimie wahają się zwykle między -25 a +5 °C, w lecie między +2 a +18 °C. Najniższa dotychczas zanotowana temperatura to -46,3 °C (1978), a najwyższa to +24,5 °C (1986). Zimy pomimo tego położenia geograficznego nie są bardzo zimne, gdyż dociera tu ciepły Prąd Zatokowy. W związku z tym także cieplejsza jest część zachodnia archipelagu. Na Svalbardzie wieją silne wiatry.

Efekty globalnego ocieplenia

Globalne ocieplenie spowodowało zauważalne zmiany klimatyczne na Svalbardzie. W latach 1970–2020 średnia temperatura na Svalbardzie wzrosła o 4 stopnie Celsjusza, a zimą o 7 stopni[4]. 25 lipca 2020 roku na archipelagu Svalbard zanotowano rekordową temperaturę 21,7 stopni Celsjusza, która jest jednocześnie najwyższą temperaturą, jaką kiedykolwiek odnotowano w europejskiej części Arktyki. Ponadto temperatury powyżej 20 stopni mierzono cztery dni z rzędu w lipcu 2020 r.[5] Podobnie jak w dużej części Arktyki, niebezpieczne sprzężenie zwrotne związane z lodem i albedo można również zauważyć na Svalbardzie: z powodu znacznego topnienia lodu powierzchnie lodu przekształcają się w otwartą wodę, której ciemniejsza powierzchnia pochłania więcej energii słonecznej, zamiast odbijać ją z powrotem. W rezultacie wody te nagrzewają się, a lód na tym obszarze topi się coraz szybciej, tworząc bardziej otwarte wody itp. Do końca wieku na Spitsbergenie spodziewany jest wzrost temperatury o 7–10 stopni[4].

Fauna

Fauna Svalbardu
Niedźwiedź polarny (Ursus maritimus), Hornsund
Renifer svalbardzki (Rangifer tarandus platyrhynchus)
Lis polarny (Vulpes lagopus) w szacie letniej, Ny-Ålesund
Białuchy (Delphinapterus leucas), Hornsund
Morsy (Odobenus rosmarus), Ziemia Księcia Karola
Foka pospolita (Phoca vitulina), Engelskbukta
Foka wąsata (Erignathus barbatus), Storfjorden
Kolonia nurzyków polarnych (Uria lomvia), Nurzykowy Klif
Nurnik (Cepphus grylle), Smeerenburgfjorden
Pardwa mszarna (Lagopus lagopus) w szacie zimowej
Alczyk (Alle alle), Hornsund, niedaleko Polskiej Stacji Arktycznej
Maskonur (Fratercula arctica) na falach, Smeerenburgfjorden
Mewa blada (Larus hyperboreus), Nurzykowy Klif
Samiec edredona (Somateria mollissima) w locie, Smeerenburgfjorden
Wydrzyk ostrosterny (Stercorarius parasiticus)
Wydrzyk długosterny (Stercorarius longicaudus)
Bernikle białolice (Branta leucopsis) w locie, Bellsund
Rybitwa popielata (Sterna paradisaea), Hornsund
Fulmar (Fulmarus glacialis), Nurzykowy Klif
Płatkonogi szydłodziobe (Phalaropus lobatus), Smeerenburgfjorden

Zwierzęta lądowe

Na Svalbardzie żyją niedźwiedzie polarne, których jest około 3 tysięcy, renifery i lisy polarne. Żyjące tu renifery uznaje się za odrębny podgatunek – renifer svalbardzki (Rangifer tarandus platyrhynchus)[6].

Zwierzęta wodne

Sporadycznie spotyka się:

Ptaki

Wiele z tych ptaków występuje (często w koloniach) na tzw. Nurzykowym Klifie.

Flora

Mak swalbardzki – symbol Svalbardu (Ziemia Północno-Wschodnia)

Roślinność jest typowa dla tundry. Rośnie tu 130 gatunków roślin, które spotkać można także w Skandynawii. Można spotkać skalnice, pięciorniki, dębiki ośmiopłatkowe, brodawniki i wełnianki.

Demografia

Svalbard zamieszkuje ok. 2,7 tys. osób, przede wszystkim Norwegów, Rosjan i Ukraińców, związanych głównie z eksploatacją złóż węgla kamiennego. Przyrost naturalny na wyspie wynosi ok. 0%. W 1990 liczba ludności wynosiła 3544, w 2005 roku - 2400, przy czym Norwegów w roku 1990 było 1125, w 2005 roku - 1645, podczas gdy Rosjan w 1990 roku - 2407, a w 2005 roku - 747.

Svalbard jest jednym z najdalej wysuniętych na północ osiedli ludzkich. Ludność stała mieszka jedynie na Spitsbergenie, przeważnie tylko na kilkuletnich kontraktach. Większość ludności wyspy posługuje się językiem norweskim, drugim językiem jest język rosyjski. Język polski używany jest w polskich stacjach badawczych.

Od osiedli ludzkich nie wolno oddalać się bez broni z uwagi na obecność niedźwiedzi. Prawie wszyscy mieszkańcy archipelagu mają broń i samochody.

Mapa konturowa Svalbardu
Geographylogo.svg
Porty lotnicze na Svalbardzie

Religia[7]

Polityka

Svalbard nie posiada własnego parlamentu. Zarządzany jest przez norweskiego gubernatora, który jest jednocześnie szefem policji i innych służb.

Gospodarka

CablewayMineLongyearbyen.JPG

Miejscowa ludność zajmuje się wydobywaniem surowców naturalnych, połowem ryb, badaniami naukowymi i obsługą wyrzutni rakiet pomiarowych. Planowane jest także wydobywanie ropy naftowej. 60% ludności norweskiej zatrudnia państwowa firma wydobywcza Store Norske Spitsbergen Kulkompani A/S. Coraz większe znaczenie zaczyna mieć turystyka. Na Svalbardzie znajdują się biblioteka, szpital, szkoła, mały uniwersytet, który oferuje tylko kierunki uzupełniające dla chemików i biologów w specjalizacji arktycznej, cztery lotniska (w tym jedno międzynarodowe), porty, banki, bankomaty, sklepy, kluby, restauracje, poczta, centrum konferencyjne, kościół luterański, w Barentsburgu znajduje się konsulat rosyjski. Rząd norweski stara się zwiększać liczbę ludności. Podatki na Svalbardzie należą do najniższych na świecie, Norwegia nie ma prawa pobierać podatków, a pobierane podatki przeznaczane są na potrzeby miejscowej ludności.

Turystyka

W roku 2008 na Svalbard z Oslo dwa razy w tygodniu latał samolot linii Norwegian; obecnie trzy razy dziennie samolot SAS z Oslo i Tromsø. Z północnej Norwegii pływają statki pasażerskie. W Longyearbyen są trzy hotele, w tym jeden czterogwiazdowy i jeden trzygwiazdowy, są także trzy domy turysty i camping[8]. Najwięcej turystów jest w lecie, a także pracującej sezonowo młodzieży, która obsługuje ruch turystyczny.

Transport

Głównymi środkami transportu są statki w lecie i skutery śnieżne w zimie, ponadto śmigłowce, samoloty (między Longyearbyen Ny Ålesundem i Sveą), a także samochody w obrębie osiedli (Longyearbyen, Barentsburg, Ny Ålesund, Svea). Norweska osada Longyearbyen oddalona jest o około 55 km od rosyjskiego Barentsburga, planowana jest budowa drogi łączącej obie osady. Wokół Longyearbyen, który jest głównym ośrodkiem życia, gospodarki i kultury, istnieje sieć dróg mająca około 40 km. Polska stacja badawcza Hornsund oddalona jest w linii prostej o około 100 km od Longyearbyen.

Media

Na Svalbardzie działa telewizja Longyearbyen TV i ukazuje się gazeta Svalbardposten, która jest najdalej na północ ukazującą się gazetą. Dostępny jest także drogą satelitarną i kablem podmorskim (światłowód) Internet.

Życie kulturalne

Na Svalbardzie od 2004 co roku pod koniec października odbywa się kilkudniowy festiwal Dark Season Blues Spitsbergen. Jest jedno muzeum, poświęcone Svalbardowi, i dwie galerie sztuki.

Krajobrazy Svalbardu
Nad górami Spitsbergenu
Widok z samolotu na brzeg Isfjorden (Lodowego fiordu)
Horsundtind – najwyższy szczyt południowego Spitsbergenu, 1431 m n.p.m.
Brzeg Hornsundu
Pak lodowy z torosami, Storfjorden
Widok ze Storfjorden na wschodnie wybrzeże Spitsbergenu
Tundra nad Bellsundem
Lodowiec Kongsbreen widziany z Ny-Ålesund
Fiord Lilliehöökfjorden
Lodowiec Lilliehöökbreen
Ny-London
Kolonia alczyków, Bellsund
Chmury nad Smeerenburgfjorden
Lodowiec Hamiltona
Północne brzegi Spitsbergenu, Hinlopenstretet
Pustynny krajobraz, Ziemia Północno-Wschodnia
Ziemia Północno-wschodnia, rumosz mrozowy
Kanion w zachodzącym słońcu, Ziemia Północno-Wschodnia
Spitsbergen, wybrzeże północne

Przypisy

  1. Area of land and fresh water. [dostęp 2017-01-08]. (ang.).
  2. Population of Svalbard. [dostęp 2017-01-08]. (ang.).
  3. Do 30 czerwca 2021 w użytku była nazwa Sysselmannen.
  4. a b I. Hanssen-Bauer, E.J. Førland, H. Hisdal, S. Mayer, A.B. Sandø, A. Sorteberg (2018). Climate in Svalbard 2100: A knowledge base for climate adaptation. https://www.miljodirektoratet.no/globalassets/publikasjoner/M1242/M1242.pdf
  5. https://www.ctvnews.ca/sci-tech/highest-ever-temperature-recorded-in-norwegian-arctic-archipelago-1.5039492
  6. Rangifer tarandus platyrhynchus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2021-04-03] (ang.).
  7. [1] Dane statystyczne zaczerpnięto z książki Patricka Johnstona i Jasona Mandryka pt. „Operation World”, oraz z innych źródeł.
  8. Svalbard.net, Lista kwater. svalbard.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-24)]..

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Airplane silhouette.svg

Icon-type silhouette of an airplane. (Mainly to be used in Userboxes)

Used on WIkipedia as an airport location icon.
Europe orthographic Caucasus Urals boundary.svg
Map of Europe. The continental boundary to Asia as indicated is the standard convention following the Caucasus crest, the Ural River and the Urals Mountains to the Sea of Kara
Hornsund3 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Hornsund
Longyearbyen4 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Longyearbyen
Common seal (js) 7.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
spitsbergen, common seal
Spitsbergen-nord4 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbardnorth coast. This is the mountain Auguste Victoriahøgda, on the west coast of Andree Land (Woodfjorden).
Atlantic Puffin (js) 18.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
spitsbergen, Atlantic Puffin
Hornsundtind (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Hornsund, Hornsundtind
Little Auk (js) 25.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
spitsbergen, Little Auk
Nybyen2 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Nybyen in Longyearbyen
Spitsbergen-airport (js) 17.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
spitsbergen, airport
Reindeer (js) 22.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
spitsbergen, Reindeer
Floe ice (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
en/Svalbard, ice floe
Ny-Aalesund summer.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
CablewayMineLongyearbyen.JPG
Cableway to abandoned coalmine south of Longyearbyen, Svalbard, Norway.
Little Auk (js) 24.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Little Auk Alle alle, Spitsbergen
BarentsburgFromDock.JPG
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Lenin (js) 15.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Longyearbyen in restaurant, Spitsbergen
Svalbard rock ptarmigan svalbardrype pho w 5266.jpg
(c) I, Perhols, CC BY 2.5

Svalbardrype (stegg) Lagopus muta hyperborea

Svalbard rock ptarmigan
Ny-Alesund (js) 8.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Ny-Ålesund, Kronebreen glacier. The mountain to the right is Mount Pretender, while the central mountains are the Tre Kroner mountaisn (Nora in the forground), and the Stavkyrkja mountain in the background.
Black Guillemot (js) 20.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
spitsbergen, Black Guillemot
Longyearbyen church.JPG
The church in Longyearbyen, Svalbard (Spitsbergen)
Lilliehookbreen4 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Lilliehookbreen
Nordaustlandet1 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Nordastlandet
Bearded Seal (js) 8.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
spitsbergen, Bearded Seal
LocationSvalbard.png
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Polar Bear (js) 2.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Polar Bear, Spitsbergen, Hornsund
Skottehytta-070820.jpg
Autor: Krzysztof Maria Różański, (Upior polnocy), Licencja: CC BY-SA 3.0
Skottehytta w zatoce Petuniabukta na Spitsbergenie - siedziba stacji polarnej Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2007.
Eider (js) 6.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Somateria mollissima,Spitsbergen
Hinlopenstretet2 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Northeastern Spitsbergen, northeast coast, This is the mountain Olympen (the easternmost part of Heclahuken = Hecla Hoek), with the glacier Reinbogbreen to the right. The plain in the foreground is Basissletta.
Long-tailed Skua (js) 26.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
spitsbergen, Long-tailed Skua (Stercorarius longicaudus)
Alkefjellet (js) 9.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Spitsbergen, Alkefjellet
Ny London (js) 12.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
spitsbergen, view from Blomstrandhalvøya peninsula (by Ny-London) towards the Colletthøgda mountain in the background
Morsy1 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Spitsbergen, Prins Karl Forland, walruses colony
Isfjorden1 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Isfjorden
Papaver dahlianum - Nordaustlandet (js) 1.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Nordaustlandet, Papaver dahlianum, Svalbard poppy, mak swalbardzki
Barentsburg4.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Barentsburg1 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Barentsburg, Gronfjorden
Nordaustlandet (js) 4.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Nordaustlandet
Alkefjellet (js) 13.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Spitsbergen, Alkefjellet, Fulmar (Fulmarus glacialis)
Beluga whale (js) 4.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
spitsbergen, beluga whale
Platkonogi (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Spitsbergen, Grey Phalaropes in breeding plumage
Longyearbyen-mine(js) 14.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
spitsbergen, Longyearbyen, old mine
Tundra1 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Bellsund, tundra. This is seen from the tundra plain below Ingeborgfjellet (Camp Bell) in Nordenskiöld Land, over the Bellsund fjord, and towards Cape Lyell (Wedel Jarlsberg Land) with (from the left): Activekammen mountain, Renardbreen glacier, Bohlinryggen mountain, Scottbreen glacier (hardly visible), Wijkanderberget mountain, and Halvorsenfjellet mountain.
Alkefjellet (js) 2.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Spitsbergen, Alkefjellet
Arctic tern (js) 23.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
spitsbergen, arctic tern
Barnacle Goose (js) 3.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Barnacle Goose, spitsbergen,
Polish Polar Station, Hornsund (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Spitsbergen, Hornsund Polish Arctic Station
Chmury1 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard
SVALBARD.jpg
(c) I, Aotearoa, CC-BY-SA-3.0
Mapa Svalbardu
Storfjorden1 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard (Spitsbergen), Eastern Torell Land, the shores of Storfjorden. From the left, we see the mountain Bellingen, the glacier Bellingbreen, and the mountain Nesaksla. The high mountain-top in the center-right background is Veteryggen.
Hornsund2 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Spitsbergen, Hornsund Polish Arctic Station
Arctic Skua (js) 27.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Arctic Skua Stercorarius parasiticus, Spitsbergen
Norway (National Anthem).ogg
Norway's national anthem, "Ja, vi elsker dette landet", performed by the U.S. Navy Band.
Glacier1 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Hammiltonbreen
Nordaustlandet2 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Svalbard, Nordastlandet
Alkefjellet (js) 15.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Spitsbergen, Alkefjellet, Mewa blada (Larus hyperboreus)
Lilliehookfjorden1 (js).jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Lilliehöökfjorden, Svalbard
Mountains (js) 10.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
spitsbergen, mountains. This is Systemafjellet mountain in the foreground, behind it the broad valley Orustdalen, and the fjord Grönfjorden (Green Bay) in the background left. The plain in the lower margin of the photo (front) is Nordenskiöldkysten.
Svalbard våpenskjold med krone.svg
Coat of arms of the Norwegian territory of Svalbard. Image is based on the stained glass in Statens kartverks headquarters in Hønefoss, Norway showing Norwegian coats of arms. Image was redrawn using Inkscape and turned into a Scalable Vector Graphics image. The coat of arms is not in official use anywhere and is only intended for artistic purposes. The official coat of arms of Svalbard for government use is the royal coat of arms of Norway.[1]
Arctic fox (js) 16.jpg
Autor: Jerzy Strzelecki, Licencja: CC BY-SA 3.0
spitsbergen, arctic fox