Syłgudyszki

Syłgudyszki
Saldutiškis
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Litwa

Okręg

uciański

Rejon

uciański

Gmina

Syłgudyszki

Populacja (2001)
• liczba ludności


351

Położenie na mapie Litwy
Ziemia55°21′10″N 25°48′50″E/55,352778 25,813889
Portal Litwa, Łotwa i Estonia

Syłgudyszki (lit. Saldutiškis[1]) – miasteczko na Litwie, na Auksztocie, położone w okręgu uciańskim, w rejonie uciańskim, ok. 90 km na północny wschód od Wilna i 20 km na południowy wschód od Uciany. Siedziba gminy Syłgudyszki, 389 mieszkańców (2001).

Historia

Początki miejscowości sięgają XVIII w. i związane są z dworem należącym do rodziny Jałowieckich. Ostatnim właścicielem dworu i majątku był urodzony tutaj polski ziemianin, agronom, dyplomata Mieczysław Jałowiecki.

W latach 1916-1918 siedziba powiatu (Kreisamt Saldugischki). W roku 1944 miejscowość, dwór i kościół spłonęły. W połowie XIX w. Syłgudyszki zamieszkiwało 25 osób, obecnie miejscowość liczy 389 mieszkańców (2001). W latach 1950-1959 Syłgudyszki należały do okręgu święciańskiego, a obecnie należą do okręgu uciańskiego.

Od 2002 roku miejscowość posiada własny herb nadany dekretem Prezydenta Republiki Litewskiej.

Zabytki i atrakcje turystyczne

  • Na południe od miejscowości znajdował się drewniany budynek stacji kolei wąskotorowej linii Święciany - Poniewież, w stylu zakopiańskim, zbudowany w 1899 r. wg projektu Stanisława Witkiewicza przez zakopiańskich[2] cieślów.
  • Na wzgórzu, niedaleko rynku, stoi popadający w ruinę dziewiętnastowieczny zespół dworski - dawna siedziba rodu Jałowieckich, których groby znajdują się na cmentarzu na południowym krańcu miejscowości.
  • W miasteczku kościół pod wezwaniem Św. Franciszka z Asyżu z roku 1928, odbudowany po pożarze.

Przypisy

  1. ↑ Inne nazwy to: Saldatiskio, Saldatiškio, Saldutishkis, Saldutiskis, Saldutiškis, Sylgudyszki, Trunkuny, Салдутишкис.
  2. ↑ W liście datowanym w Zakopanem 7 sierpnia 1899 r. Witkiewicz pisał do Franciszka Mączyńskiego: „Tylko co wrócili górale z Litwy, którzy tam zbudowali stację kolei żelaznej”. Cztery fotografie z budowy dworca były eksponowane na I wystawie Polskiej Sztuki Stosowanej. Wg.: Listy o stylu zakopiańskim 1892-1912, wstęp, komentarz, opracowanie Michał Jagiełło, Wydawnictwo Literackie, Kraków1979, ISBN 83-08-00081-9, s. 387;

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie