Sylwester Kruczkowski (weterynarz)

Sylwester Kruczkowski

Data urodzenia	31 grudnia 1862
Zawód, zajęcie	lekarz weterynarz
Narodowość	polska
Odznaczenia

Sylwester Kruczkowski^[a] (ur. 31 grudnia 1862) – polski lekarz weterynarz, urzędnik, pisarz.

Życiorys

Wywodził się z rodziny Kruczkowskich nie herbu Korwin, lecz tego przydomku i herbu własnego^[1]. Urodził się 31 grudnia 1862^[2][3]. Był wnukiem Tomasza Jacka (żołnierz kościuszkowski, zm. 1845 w Tarnopolu)^[4]. Miał brata Stefana Kazimierza (w 1893 zginął tragicznie w Stanisławowie)^[5]. W dzieciństwie mieszkał w majątku rodziców w Werchutce 27 km od Lwowa^[6].

Od około 1885 do około 1888 był weterynarzem w Mościskach^[7]. Równolegle od około 1887 był weterynarzem miejskim w magistracie mościskim^[8]. Następnie od około 1888 do około 1892 sprawował stanowisko weterynarza powiatowego przy urzędzie starostwa c. k. powiatu pilzneńskiego^[9]. Jednocześnie praktykował w zawodzie w Pilznie^[10]. Następnie od około 1892 do około 1897 sprawował stanowisko weterynarza powiatowego przy urzędzie starostwa c. k. powiatu bóbreckiego^[11]. Analogicznie w tych latach praktykował w Bóbrce^[12]. Od około 1897 do około 1899 w charakterze weterynarza powiatowego był przydzielony do pracy w biurze sanitarnym C. K. Namiestnictwa^[13]. Od około 1899 do około 1901 był weterynarzem powiatowym przy urzędzie starostwa c. k. powiatu lwowskiego^[14]. Od około 1901 do około 1903 sprawował stanowisko weterynarza powiatowego przy urzędzie starostwa c. k. powiatu wadowickiego^[15]. Od około 1903 do 1908 ponownie był weterynarzem powiatowym przy urzędzie starostwa c. k. powiatu bóbreckiego^[16]. Od 1908 do 1910 sprawował stanowisko weterynarza powiatowego przy urzędzie starostwa c. k. powiatu drohobyckiego^[17]. Pod koniec sierpnia 1910 został przeniesiony z Drohobycza do Lwowa^[18], a we wrześniu 1910 mianowany starszym lekarzem powiatowym (niem. Bezirksobertierarzt)^[19]. Od 1910 pracował w charakterze starszego weterynarza powiatowego w Departamencie Weterynaryjnym C. K. Namiestnictwa^[20][21] i pozostawał tam także podczas I wojny światowej do 1918^[22].

Poza pracą urzędową nadal figurował jako praktykujący weterynarz: od około 1897 w Jaśle^[23], około 1901/1902 w Bukaczowcach^[24], od około 1902 we Lwowie^[25], a od około 1910 w Przemyślu^[26].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w trakcie wojny polsko-bolszewickiej 1920 służył jako szeregowy^[27]. W ataku pod Bogdanówką został pojmany przez wroga i jako jeniec poprowadzony przez Berdyczów do Winnicy nad Bohem^[28]. Zbiegł z niewoli i przedostał się do Skały nad Zbruczem^[29].

Jako emerytowany wojewódzki lekarz weterynarii pod koniec 1933 został skazany na karę dwoch lat pozbawienia wolności w zawieszeniu na dwa lata, po tym jak występując przed sądem w charakterze świadka poczuł się dotknięty postępowaniem sędziego i oskarżył go w liście do ministra sprawiedliwości, po czym sprawę uznano za bepodstawną^[30]. W latach 30. II Rzeczypospolitej był członkiem zwyczajnym Towarzystwa Badania Historii Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich (wymieniony ze stopniem doktora)^[31]. W połowie lat 30. zamieszkiwał przy ulicy Kadeckiej 28 we Lwowie^[32]. Miał syna Sylwestra (ur. 1892), oficera wojskowego.

Publikacje

• Ruś Czerwona (Lwów: 1923)^[33]
• Poczet Polaków wyniesionych do godności szlacheckiej przez monarchów austrjackich w czasie od roku 1773 do 1918: dalej tych osób, którym wymienieni władcy zatwierdzili dawne tytuły książęce względnie hrabiowskie lub nadali tytuły hrabiów i baronów jak niemniej tych, którym zatwierdzili staropolskie szlachectwo (Lwów: 1935)^[34]

Odznaczenia

austro-węgierskie

• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii^[21]
• Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych^[21]
• Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych^[21]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Sylwester Korwin Kruczkowski: Poczet Polaków wyniesionych do godności szlacheckiej przez monarchów austrjackich w czasie od roku 1773 do 1918: dalej tych osób, którym wymienieni władcy zatwierdzili dawne tytuły książęce względnie hrabiowskie lub nadali tytuły hrabiów i baronów jak niemniej tych, którym zatwierdzili staropolskie szlachectwo. Lwów: 1935, s. 1-56.