Symfonia wiosenna

Symfonia wiosenna
Spring Symphony
KompozytorBenjamin Britten
Opus/Oznaczenieop. 44
Forma muzycznasymfonia
Czas powstania1949
Tekst12 poetów
Data premiery14 lipca 1949
Miejsce premieryAmsterdam
Wykonawcy premieryJo Vincent, Kathleen Ferrier, Peter Pears, Koninklijk Concertgebouworkest pod dyr. Eduarda van Beinuma
Czas trwania45 min.
Zlecone przezKoussevitzky Music Foundation
DedykacjaSiergiej Kusewicki
Benjamin Britten (1968)

Symfonia wiosenna (ang. Spring Symphony), op. 44 – utwór wokalno-instrumentalny, skomponowany przez Benjamina Brittena w 1949.

Symfonia przeznaczona jest na trzy głosy solowe (sopran, alt i tenor), chór mieszany, chór chłopięcy i orkiestrę. Utwór powstał na zamówienie fundacji Kusewickiego (Koussevitzky Music Foundation) i został dedykowany jej założycielowi oraz dyrektorowi muzycznemu i dyrygentowi Bostońskiej Orkiestry Symfonicznej – Siergiejowi Kusewickiemu[1][2].

Premiera

Światowe prawykonanie symfonii miało miejsce podczas Holland Festival, w Amsterdamie, 14 lipca 1949[a], z udziałem solistów: Jo Vincent (sopran), Kathleen Ferrier (kontralt), Petera Pearsa (tenor) oraz Dutch Radio Chorus i Koninklijk Concertgebouworkest pod dyr. Eduarda van Beinuma[3].

Miesiąc później, 13 sierpnia 1949 w Tanglewood, odbyła się amerykańska premiera, w wykonaniu Bostońskiej Orkiestry Symfonicznej[4][2].

Polska premiera miała miejsce podczas pierwszej edycji festiwalu „Warszawska Jesień” 17 października 1956, w wykonaniu Zofii Stachurskiej (sopran), Ireny Winiarskiej (alt) i Andrzeja Bachledy (tenor) z towarzyszeniem Orkiestry Symfonicznej i Chóru Polskiego Radia oraz Chóru Chłopięcego Filharmonii Krakowskiej; dyrygował Jerzy Gert[3].

Charakterystyka utworu

Kompozycja jest manifestacją budzącej się do życia przyrody po długiej zimie[5]. Już sam tytuł wskazuje na inspirację kompozytora, a zarazem sugeruje recepcję utworu, co jest przejawem typowej dla Brittena skłonności do ilustracyjności. Wykorzystanie formy wokalno-instrumentalnej umożliwiło w wyrazisty sposób odzwierciedlenie wiosennego nastroju poprzez powierzenie rozbudowanej obsadzie głosowej (partie solowe, chóry) wykonanie tekstów poetów dawnych i współczesnych[6].

Symfonia jest jednym z najbardziej oryginalnych dzieł chóralno-orkiestrowych pierwszej połowy XX wieku, będącym ogromnym i złożonym przedsięwzięciem zarówno kompozycyjnym, jak i wykonawczym[2]. W liście do Kusewickiego z listopada 1948 Britten napisał: to jedna z największych i najpoważniejszych prac, jakich kiedykolwiek się podjąłem[1]. Pomimo tego, że utwór został skomponowany z przeznaczeniem dla amerykańskiej orkiestry i dyrygenta, zasadniczo ma on charakter brytyjski. Wykorzystana w nim poezja ma silny związek z angielskią literaturą pastoralną, a niektóre wiersze kojarzą się z angielskimi madrygałami[2].

Budowa utworu

Kompozycja składa się z czterech części, z których trzy pierwsze mają dodatkowo wewnętrzny podział związany z wykorzystanymi tekstami. Ostatnia, finalna część oparta jest na jednym tylko tekście, nie licząc cytatu z tradycyjnego kanononu kołowego Sumer is icumen in z XIII wieku)[5].

poezjaautorwykonawcy
część I
Introduction: Shine Outanonim z XVI w.chór mieszany
The Merry CuckooEdmund Spensertenor solo
Spring, the Sweet SpringThomas Nashesopran, alt i tenor solo, chór mieszany
The Driving BoyGeorge Peele, John Claresopran solo i chór chłopięcy
The Morning StarJohn Miltonchór mieszany
część II
Welcome, Maids of HonourRobert Herrickalt solo
Waters Above!Henry Vaughantenor solo
Out on the lawn I Lie in bedW.H. Audenalt solo i chór mieszany
część III
When will my May Come?Richard Barnfieldtenor solo
Fair and FairGeorge Peelesopran i tenor solo
Sound the Flute!William Blakechór mieszany i chór chłopięcy
część IV
Finale: London, to hhee I do present the merry month of May
Sumer is icumen in		Francis Beaumont, John Fletcher
anonim		sopran, alt i tenor solo, chór mieszany i chór chłopięcy

Uwagi

  1. ↑ Encyklopedia muzyczna PWM podaje 9 lipca 1949 jak datę prawykonania[3].

Przypisy

  1. ↑ a b publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Full text of "Boston Symphony Orchestra concert programs, Season 68, 1948-1949, Trip" (ang.). s. 531. [dostęp 2017-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-18)].
  2. ↑ a b c d Paul Spicer: Britten, Benjamin: Spring Symphony op. 44 (1949) (ang.). W: Boosey & Hawkes [on-line]. [dostęp 2018-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-20)].
  3. ↑ a b c Paja 1979 ↓, s. 418.
  4. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Full text of "Boston Symphony Orchestra concert programs, Season 68, 1948-1949, Trip" (ang.). s. 132. [dostęp 2017-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-18)].
  5. ↑ a b Odrzucona Symfonia Benjamina Brittena (pol.). W: Polskie Radio. Filharmonia Dwójki [on-line]. 2011-10-03. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  6. ↑ Paja 1979 ↓, s. 420.

Bibliografia

  • Jadwiga Paja: Britten. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 1: AB część biograficzna. Kraków: PWM, 1979. ISBN 83-224-0113-2. (pol.)
  • Philip Brett: Britten, (Edward) Benjamin. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. B. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.)
  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 122. ISBN 83-01-11390-1. (pol.)
  • T. Chylińska, S. Haraschin, B. Schaeffer: Przewodnik koncertowy. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1991, s. 161. ISBN 83-224-0132-9.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie