Symforian Ducki

Błogosławiony
Symforian Ducki OFMCap.

Feliks Ducki

męczennik
Data i miejsce urodzenia	10 maja 1888 Warszawa
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 1942 Auschwitz
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	13 czerwca 1999 Warszawa przez Jana Pawła II
Wspomnienie	11 kwietnia i 12 czerwca
Atrybuty	palma, ręka uniesiona w geście błogosławieństwa
Szczególne miejsca kultu	klasztor Kapucynów w Warszawie

Generał zakonu wśród zakonników OO. Kapucynów z klasztoru w Warszawie (lipiec 1935). Drugi z prawej w środkowym rzędzie br. Symforian Ducki.

Symforian Feliks Ducki OFMCap. (ur. 10 maja 1888 w Warszawie^[1], zm. 11 kwietnia 1942 w Auschwitz) – polski katolicki brat zakonny, kapucyn, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Ten artykuł należy dopracować: od 2016-12 → zweryfikować treść i dodać przypisy, → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Życiorys

• 10 maja 1888 – urodził się w rodzinie rzemieślniczej. Syn Juliana (z zawodu ślusarz) i Marianny z domu Lenardt, zamieszkujących w kamienicy przy ul. Solec 38.
• 27 maja 1888 – chrzest w kościele św. Trójcy. Otrzymuje imię Feliks. Rodzicami chrzestnymi zostali Tomasz Grzybikowski (lakiernik) i Ludwika Rokicka. Świadkiem był Andrzej Kapczycki (kowal).
• 1908 – po raz pierwszy spotyka Kapucynów, którzy tymczasowo osiedlili się na Powiślu. Jednak z powodu rozkazu władz musieli oni ponownie opuścić Warszawę.
• 1918 – Kapucyni odzyskują klasztor przy ul. Miodowej, skasowany przez władze carskie w 1864 roku.
• 3 stycznia 1918 - Feliks Ducki wstępuje do wspólnoty. Nazywa siebie: „długoletnim kandydatem do zakonu”. Zajmuje się pomocą w organizacji odzyskanego klasztoru.
• Czerwiec 1918 – otrzymuje habit probanta i imię zakonne Antonii.
• 19 maja 1920 – rozpoczyna nowicjat w Nowym Mieście nad Pilicą. Z nieznanych przyczyn otrzymuje nowe imię zakonne: Symforian.
• 20 maja 1921 – składa profesję czasową na ręce br. Fidelisa Kalinowskiego. Powraca do Warszawy.
• 23 stycznia 1923 – zostaje przeniesiony do klasztoru w Łomży.
• 27 maja 1924 – przeniesiony do Warszawy. Odroczenie złożenia ślubów wieczystych z powodu „braku ducha zakonnego”.
• 22 maja 1925 – składa śluby wieczyste. Pracuje, jako Kwestarz na rzecz klasztoru w Warszawie i Małego Seminarium św. Fidelisa w Łomży, kucharz, opiekun chorego br. Idziego Stępnia, oraz Socjusz prowincjała br. Daniela Huijsmansa i br. Archanioła Brzezińskiego.
• 1932 – przeniesiony do odzyskanego klasztoru w Zakroczymiu.
• Październik 1933 – ponownie skierowany do Warszawy.
• 27 czerwca 1941 – aresztowany wraz z braćmi klasztoru warszawskiego przez Gestapo i osadzony na Pawiaku.
• 3 września 1941 – przewieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Otrzymuje numer obozowy 20364. Pracuje w kopalni żwiru i przy wyrobie materiałów budowlanych.
• Marzec 1942 – przeniesiony do obozu koncentracyjnego w Brzezince.
• 11 kwietnia 1942 – śmierć męczeńska.

Proces beatyfikacyjny

• 26 stycznia 1992 – otwarcie we Włocławku procesu beatyfikacyjnego pod tytułem Vladislavien et Aliarum. Canonizationis. Nonaginta Duorum Sociorum Episcoporum, Sacerdotum, Religiosorum et Virorum Laicorum in odium fidei, uti fertur, interfectorum. Proces rogacyjny Symforiana prowadzony w archidiecezji warszawskiej.
• 26 stycznia 1994 – koniec etapu diecezjalnego.
• Marzec 1994 – przekazanie dokumentacji do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
• 16 lutego 1999 – Kongres Kardynałów i Biskupów przy Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych potwierdza męczeństwo Symforiana i innych sług Bożych.
• 26 marca 1999 – ogłoszenie dekretu o męczeństwie.
• 13 czerwca 1999 – uroczysta beatyfikacja 108 męczenników dokonana przez Jana Pawła II na placu Piłsudskiego w Warszawie.

Zobacz też

• kult świętych
• beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• polscy święci i błogosławieni

Przypisy

Bibliografia

• Roland Prejs, Błogosławiony br. Symforian Ducki, Włocławek 2001.
• A. Bednarek, J. F. Duchniewski, Kapucyni w Polsce, obecność w dziejach i świadomości społecznej, Lublin 1990.
• Trzysta lat Kapucynów w Polsce, Zakroczym 1987.
• G. Bartoszewski, Na krzyżu z Chrystusem, Warszawa 1993.
• A. Derdziuk (red.), Męczennicy Miłości, ojciec Pio i inni, Lublin 1999.
• T. Słotwiński, M. Damian, Święci Franciszkańscy na każdy dzień, Wrocław 2008.
• G. Bartoszewski, Wicepostulatura spraw beatyfikacji i kanonizacji warszawskiej prowincji Braci Mniejszych Kapucynów i Instytutu Bł. Honorata Koźmińskiego, [w:] W służbie pokoju i dobra, Warszawa 2002.
• G. Bartoszewski, Świętość kanonizowana warszawskiej prowincji Braci Mniejszych Kapucynów, [w:] W służbie pokoju i dobra, Warszawa 2002.
• L. Gadacz, Słownik polskich Kapucynów, T. I, Wrocław 1985. (zawiera obszerną bibliografię)
• Cz. Ostańkowicz, Noc ojca Symforiana [w:] Wiadomości (Londyn) nr 21, 1947.
• Cz. Ostańkowicz, Noc ojca Symforiana, [w:] Dziś i Jutro nr 15, 1955.
• Cz. Ostańkowicz, Ziemia parująca Cyklonem, Łódź 1967.

Linki zewnętrzne

• Biografia - Enciclopedia dei Santi (wł.)
• Życiorys autorstwa br. Szymona Janowskiego