Symmachus (papież)

Symmachus

Papież Biskup Rzymu
© José Luiz Bernardes Ribeiro, CC BY-SA 4.0
Data i miejsce urodzenia	brak danych Sardynia
Data i miejsce śmierci	19 lipca 514 Rzym
Miejsce pochówku	bazylika św. Piotra
Papież
Okres sprawowania	22 listopada 498–19 lipca 514
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	22 listopada 498

Święty
Symmachus

Czczony przez	Kościół katolicki
Wspomnienie	19 lipca

Symmachus (ur. na Sardynii, zm. 19 lipca 514 w Rzymie) – 51. papież w okresie od 22 listopada 498 do 19 lipca 514^[1], święty Kościoła katolickiego.

Życiorys

Był nawróconym na chrześcijaństwo Sardyńczykiem^[2], synem Fortunata. Po śmierci Anastazego znowu doszło do wybrania dwóch papieży: prawowitego Symmacha i antypapieża Wawrzyńca.

Król Teodoryk Wielki zaakceptował dobrą wolę Symmacha, by zwołać synod. Po opinii króla Teodoryka Symmach zwołał synod, który miał potwierdzić jego prawowity wybór. Kiedy król Teodoryk Wielki przybył z Rawenny do Rzymu papież Symmach witał go, zaś zwolennicy Wawrzyńca oskarżyli papieża o celebrowanie obchodów świąt Wielkiej Nocy według starego kalendarza rzymskiego, a nie aleksandryjskiego^[2]. Na wezwanie króla Teodoryka Symmach wyjechał z Rzymu, ale nie dojechał do celu, bo w drodze otrzymał wiadomość, że oskarżono go o pożycie z niewiastą i przywłaszczenie własności kościelnej. Wrócił więc do Rzymu i chwilowo ukrył się w bazylice św. Piotra. Zwolennicy Wawrzyńca nakłonili Teodoryka by mianował on Piotra, biskupa Altinum, rzymskim wizytatorem i zarządcą Stolicy Apostolskiej. Teodoryk zwołał synod biskupi, by ten zbadał dokładnie oskarżenia padające pod adresem papieża Symmacha. W dniu rozpoczęcia synodu doszło w Rzymie do poważnych starć pomiędzy zwolennikami Wawrzyńca i Symmacha^[1]. Pod nieobecność Symmacha synod uznał, że papież może być postawiony tylko przed sądem Bożym, a nie ludzkim^[1]. Uchwalono też, że papież Symmach jest prawowitym papieżem, a kto odmawia mu posłuszeństwa jest schizmatykiem^[1]. Spory doprowadziły do zebrania poważnych akt odwołujących się do dziejów papiestwa z przekazów ustalonych przez Sylwestra I.

Symmach po powrocie z Rawenny zwołał ważny dla historii papiestwa synod. Odbył się on w bazylice św. Piotra (przy udziale 72 biskupów italskich) i podjął uchwały ograniczające możliwość ingerowania władzy świeckiej w wybór biskupa Rzymu. Dekret Consilium dilectionis vestrae z 1 marca 499 zakazywał jakichkolwiek pertraktacji za życia papieża i bez jego wiedzy^[3]. Dokument dawał papieżowi możliwość wskazania swego następcy, a w przypadku gdyby tak się nie stało, stanowił, że prawowitym papieżem będzie ten, kto zostanie wybrany przez całe duchowieństwo rzymskie, w przypadku zaś podziałów, przez jego większość. Dekret był pierwszą formalną próbą wprowadzenia przepisów dotyczących wyboru następcy urzędującego papieża. Wprowadzał ideę, że biskupa Rzymu wybierać mogło wąskie grono elektorów, a nie cały lud miasta. Jednakże próby wprowadzenia dekretu papieskiego w życie były nieskuteczne, podjęte, z wątpliwym zresztą skutkiem, zostały jedynie w latach 30. VI wieku^[3].

Zarządził śpiewanie Gloria in excelsis Deo w niedzielnych mszach świętych (wg Pontyfikału rzymskiego)^[2].

Wiele lat później Symmach dążył do zwołania soboru w Heraklei. Symmach wysłał pismo do cesarza Bizancjum. W oczekiwaniu na odpowiedź papież zmarł. W czasie jego pontyfikatu na katolicyzm przeszedł Zygmunt, król Burgundów^[1]. Symmachus w 514 roku ustanowił Arles diecezją całej Galii i Hiszpanii, a prymat nad nią powierzył św. Cezaremu, który był pierwszym biskupem spoza Italii^[2].

Został pochowany w grotach watykańskiej bazyliki św. Piotra.

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 19 lipca^[2].

Zobacz też

• kult świętych
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

Przypisy

Bibliografia

• Poczet papieży 2006, Warszawa
• Pope St. Symmachus (498-514) (ang.). Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-09-26].