Symplicjusz
Symplicjusz, Symplicy – imię męskie pochodzenia łacińskiego.
Charakterystyka
Imię to pochodzi od wyrazu łac. simplex, oznaczającego „prosty, szczery, uczciwy”[1].
W średniowieczu nie jest ono poświadczone w źródłach polskich, pojawia się dopiero w XVII wieku[1]. Wersja łac. Simplicius została w polszczyźnie zaadaptowana na dwa sposoby: jako Symplicjusz (z odmianą rzeczownikową) oraz jako Symplicy (z odmianą przymiotnikową, jak Ignacy)[1].
Imię to nie znajduje się wśród 531 imion (męskich i żeńskich), które w roku 2001 nosiło co najmniej 1000 Polaków[2].
Symplicjusz i Symplicy imieniny obchodzą 2 i 10 marca[1].
Odpowiedniki w innych językach
Wybrane odpowiedniki[1]:
- angielski: Simplicius
- białoruski: Сімпліцый
- bułgarski: Симплиций, Симплици
- czeski: Simplicius
- francuski: Simplice
- hiszpański: Simplicio
- holenderski: Simplicius
- litewski: Simplicijus
- łacina: Simplicius
- niemiecki: Simplicius
- portugalski: Simplicio
- rosyjski: Симплиций
- rumuński: Simpliciu
- słowacki: Simplic
- słoweński: Simplicij
- ukraiński: Сімпліцій
- węgierski: Szimpliciusz, Szimplic
- włoski: Simplicio
Znane osoby noszące imię Symplicjusz bądź Symplicy
Zobacz też:
- św. Symplicjan – arcybiskup Mediolanu
- Paweł Simplicjan – polski poeta religijny
- inne artykuły i przekierowania do artykułów zaczynające się od imienia Symplicjusz • Symplicy
Przypisy
- ↑ a b c d e Bubak 1993 ↓, s. 290.
- ↑ Grzenia 2008 ↓, s. 343–347.
Bibliografia
- Józef Bubak: Księga naszych imion. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993. ISBN 83-04-03860-9.
- Jan Grzenia: Słownik imion. Wyd. trzecie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008. ISBN 978-83-01-15644-2.
| ||||||||||||||