Synkopa (fonetyka)

Synkopa (gr. συγκοπή synkopḗ „obcięcie”, od συγκόπτω synkóptō „przycinać”)[1][2] – zjawisko fonetyczne polegające na zaniku śródgłosowej nieakcentowanej samogłoski lub całej sylaby z wyrazu, co pociąga za sobą jego skrócenie[3]. Jest to charakterystyczny proces w niestarannej, szybkiej wymowie, np. impra → impreza[4].

Do wyrazów synkopowanych należą: wogle (pot. forma w ogóle) czy orginalny (oryginalny). Synkopa może również zachodzić przy zapożyczaniu wyrazów: łac. limpĭdus → hiszp. limpio (czysty)[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Władysław Kopaliński, synkopa, [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [online] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-03].
  2. ↑ Henry George Liddell, Robert Scott: συγκοπή. [w:] A Greek-English Lexicon [on-line]. [dostęp 2018-07-14]. (ang.).
  3. ↑ a b Piotr Sorbet: Próba klasyfikacji zmian paragogicznych w językach romańskich. [w:] Uniwersytet Łódzki [on-line]. [dostęp 2017-12-11].
  4. ↑ Jan Miodek, Włodzimierz Wysoczański: Rozprawy Komisji Językowej. [w:] Wrocławskie Towarzystwo Nauk [on-line]. [dostęp 2017-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-12)].