Syringophilinae
Syringophilinae | |
Lavoipierre, 1953 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadrząd | |
Rząd | Trombidiformes |
Podrząd | Prostigmata |
Infrarząd | Raphignathina |
Nadrodzina | |
Rodzina | |
Podrodzina | Syringophilinae |
Syringophilinae – podrodzina roztoczy z rzędu Trombidiformes i rodziny dutkowców. Są to obligatoryjne pasożyty ptaków, żyjące w dutkach ich lotek i sterówek.
Morfologia
Roztocze o wydłużonym, robakowatym, ubarwionym mlecznobiało ciele osiągającym od 400 do 1300 μm długości u samic i od 400 do 700 μm długości u samców[1][2]. Gnatosoma jest wydłużona[2], zaopatrzona w M-kształtne lub U-kształtne perytremy w rostralnej części styloforu. Szczytowa część hypostomu może być gładka lub wyposażona w 1–3 pary guzków (u samca najwyżej w 1 parę). Na gnatosomie osadzone są szczękoczułki i nogogłaszczki. Szczękoczułki samic mają palec ruchomy o szczycie sztyletowatym lub harpunowatym (ząbkowanym), zaś samców zawsze sztyletowatym. Nogogłaszczki cechuje zaokrąglony wierzchołek stopogolenia. Na wierzchu propodosomy leży całobrzega lub wzdłużnie podzielona tarczka prodorsalna (propodonotalna) i od 5 do 6 par szczecinek, które u samca są zawsze gładkie, a u samicy mogą być ornamentowane[1]. Na grzbietowej stronie hysterosomy (hysteronotum) typowo występuje tarczka hysterosomalna (hysteronotalna), która może być wtórnie rozdzielona na dwie tarczki, uwsteczniona, całkiem zanikła lub zrośnięta z leżącą na tyle hysterosomy tarczką pygidialną[2][1]. Hysteronotum samca ma 5, a samicy 7 par szczecinek. Szczecinek genitalnych jest 1 lub 2 pary u samicy i 2 pary u samca. Szczecinki pseudanalne występują w liczbie 1 lub 2 par. Szczecinek aggenitalnych jest od 2 do 8 par u samicy i od 2 do 6 par u samca. Szczecinki na odnóżach są gładkie. Szczecinki proralne (p’, p”) na stopach są wachlarzowate. U samic nie występują formy fizyogastryczne[1].
Biologia i ekologia
Wszyscy przedstawiciele rodziny są obligatoryjnymi pasożytami zewnętrznymi ptaków. Bytują wewnątrz dutek ich piór. Żerują na płynie tkankowym, przebijając w tym celu ścianę dutki swymi sztyletowatymi lub harpunowatymi palcami ruchomymi szczękoczułków[3][2]. Wyspecjalizowane są w zamieszkiwaniu lotek, rzadziej sterówek[1].
Obie płcie przechodzą w rozwoju przez stadia larwy, protonimfy i tritonimfy[4][1]. Do dutkowców należą głównie pasożyty mono- i oligokseniczne. Większość gatunków ograniczona jest do jednego gatunku lub rodzaju żywiciela, a przypadki występowania jednego gatunku u ptaków z różnych rodzin czy rzędów należą do rzadkości[3]. Rozwój i rozród odbywa się wewnątrz dutki. Samce spędzają w niej całe życie. Tylko dorosłe, zapłodnione samice opuszczają swoją dutkę celem zajęcia nowych[3].
Taksonomia
Rodzina Syringophilidae wprowadzona została w 1953 roku przez Michela M.J. Lavoipierre’a[5], a potem niezależnie przez Wsiewołoda Dubinina w 1957 roku[6][3]. Podziału tejże rodziny na dwie podrodziny: Syringophilinae i Picobiinae dokonali w 1973 roku Donald E. Johnston oraz John Kethley[7]. Pierwszej, morfologicznej, analizy filogenetycznej dutkowców dokonali w 2013 roku Maciej Skoracki, Eliza Głowska i Andre Bochkov. O ile Picobiinae w jej wynikach były monofiletyczne, tak Syringophilinae okazały się parafiletyczne ich względem[3]. Nie zrezygnowano jednak w późniejszych publikacjach z wyróżniania Syringophilinae[8].
Do podrodziny tej zalicza się następujące rodzaje[8]:
- Apodisyringiana Skoracki, 2005
- Apodisyringiophilus Skoracki et OConnor
- Ascetomylla Kethley, 1970
- Aulobia Kethley, 1970
- Aulonastus Kethley, 1970
- Betasyringophiloidus Skoracki, 2011
- Blaszakia Skoracki et Sikora, 2008
- Bochkovia Skoracki et OConnor, 2010
- Bubophilus Philips et Norton, 1978
- Castosyringophilus Bochkov et Perez, 2003
- Charadriphilus Bochkov et Chistyakov, 2001
- Chenophila Kethley, 1970
- Ciconichenophilus Skoracki et OConnor, 2010
- Colinophilus Kethley, 1973
- Colisyringophilus Skoracki, Unsoeld et Ozminsk
- Corvitorotroglus Skoracki et Bochkov
- Creagonycha Kethley, 1970
- Crotophagisyringophilus Skoracki, 2008
- Cuculisyringophilus Skoracki, 2005
- Fritschisyringophilus Bochkov, Fain et Skoracki, 2004
- Galliphilopsis Skoracki et Sikora 2004
- Kalamotrypetes Casto, 1980
- Kethleyana Kivganov, in Kivganov et Sharafat 1995
- Krantziaulonastus Skoracki, 2011
- Megasyringophilus Fain, Bochkov & Mironov, 2000
- Meitingsunes Glowska et Skoracki, 2010
- Mironovia Chirov & Kravtsova, 1995
- Neoaulobia Fain, Bochkov & Mironov, 2000
- Neoaulonastus Skoracki, 2004
- Neoperisterophila Skoracki, 2005
- Neosyringophilopsis Skoracki et Sikora
- Niglarobia Kethley, 1970
- Paraniglarobia Skoracki
- Peristerophila Kethley, 1970
- Phalarophilus Skoracki, Bochkov et OConnor, 2011
- Philoxanthornia Kethley, 1970
- Picineoaulonastus Skoracki, Klimovičová, Muchai et Hromada
- Picisyringophilus Skoracki et OConnor, 2010
- Procellariisyringophilus Schmidt et Skoracki, 2007
- Psittaciphilus Fain, Bochkov et Mironov, 2000
- Pteroclidisyringophilus Skoracki, 2011
- Selenonycha Kethley, 1970
- Stibarokris Kethley, 1970
- Syringophiloidus Kethley, 1970
- Syringophilopsis Kethley, 1970
- Syringophilus Heller, 1880
- Terratosyringophilus Bochkov et Perez
- Tinamiphilopsis Skoracki et Sikora, 2004
- Torotrogla Kethley, 1970
- Trypetoptila Kethley, 1970
- Terratosyringophilus Bochkov et Perez, 2003
Przypisy
- ↑ a b c d e f Maciej Skoracki , Quill mites (Acari: Syringophilidae) of the Palaearctic region, „Zootaxa”, 2840 (1), 2011, s. 1–415, DOI: 10.11646/zootaxa.2840.1.1, ISSN 1175-5334 .
- ↑ a b c d Alicja Buczek, Czesław Błaszak Budowa morfologiczna ektopasożytniczych roztoczy zrodziny Syringophilidae (Acari: Prostigmata): Stawonogi. Interakcje pasożyt–żywiciel. Lublin: Liber, 2004, s. 19-22.Sprawdź autora:1.
- ↑ a b c d e Maciej Skoracki, Eliza Głowska, Andre V. Bochkov. Phylogeny of quill mites of the family Syringophilidae (Acari: Prostigmata) based on their external morphology. „European Journal of Entomology”. 110 (4), s. 663–675, 2013. DOI: 10.14411/eje.2013.090. ISSN 1210-5759.
- ↑ M. Skoracki, S.A. Zabludovskaya, A.V. Bochkov. A review of Prostigmata (Acariformes: Trobidiformes) permanently associated with birds. „Acarina”. 20 (2), s. 67–107, 2012.
- ↑ M.M.J. Lavopierre. The undescribed male and female of the Pigeon quill mite, Syringophilus columbae Hirst, 1920. „Trans. R. Soc. Trop. Med. Hyg.”. 47 (7), 1953.
- ↑ W.B. Dubinin. A new classification of the mites of the superfamilies Cheyletoidea and Demodicoidea (Acariformes, Trombidiformes). „Parasitol. Sb. Acad. Nauk SSSR”. 17. s. 17–136.
- ↑ Donald E. Johnston, John B. Kethley. A numerical phenetic study of the quill mites of the family Syringophilidae (Acari). „J. Parasitol.”. 59, s. 520–530, 1973.
- ↑ a b E. Głowska, M. Chrzanowski , K. Kaszewska. Checklist of quill mites (Acariformes: Syringophilidae) of the World. „Zootaxa”. 3968, s. 1-81, 2015.