Sz-7
| ||
 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  ZSRR | |
| Typ | samolot-amfibia dyspozycyjno-łącznikowy | |
| Konstrukcja | górnopłat o konstrukcji mieszanej | |
| Załoga | 6 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 1939 | |
| Lata produkcji | 1939 – ? | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 1 x silnik gwiazdowy MG-31 f | |
| Moc | 330 KM | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 13,00 m | |
| Długość | 9,40 m | |
| Powierzchnia nośna | 23,30 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 1230 kg | |
| Startowa | 1900 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość przelotowa | 218 km/h | |
| Pułap | 3000 m | |
| Dane operacyjne | ||
| Użytkownicy | ||
| ZSRR | ||
Sz-7 – radziecki samolot-amfibia dyspozycyjno-łącznikowy z okresu II wojny światowej zaprojektowany przez biuro konstrukcyjne Wadima Szawrowa.
Historia
.jpg)
W 1939 roku radziecki konstruktor Wadim Borisowicz Szawrow opracował nowy samolot-amfibię dyspozycyjno-łącznikowy, który był rozwinięciem produkowanego już podobnego wodnosamolotu Sz-2.
Samolot ten przewidywany był do utrzymywania łączności i zaopatrzenia polarnych stacji naukowo-badawczych z bazami. Po wybuchu II wojny światowej został przystosowany do celów wojskowych.
W lotnictwie wojskowym służył do przewozu rannych i transportu pilnych przesyłek. Użyto go m.in. w bitwie stalingradzkiej.
Opis konstrukcji
Samolot-amfibia Sz-7 był górnopłatem o konstrukcji mieszanej. Kadłub łodziowy. Napęd stanowił silnik gwiazdowy zamocowany nad płatem. Podwozie kołowe – chowane w trakcie lotu.
Linki zewnętrzne
| ||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
Shavrov Sh-7
Shavrov Sh-7