Szabla wz. 1921

Szabla upominkowa wz. 21
Rękojeść
Szabla i pochwa
Widoczna nazwa firmy G. Borowski
Orzełek
Oficer 1 pułku szwoleżerów na koniu z przytwierdzoną szablą

Szabla wz. 1921 – polska szabla używana w Wojsku Polskim II Rzeczypospolitej.

Szabla wz. 1921 zatwierdzona została rozkazem nr 280 ministra spraw wojskowych opublikowanym w Dzienniku Rozkazów nr 14 z 12 kwietnia 1921[1].

Szabla oficerska

Określono następujący wzór szabli[2][3]:

„Głownia lekka, długości 80 cm, szerokości u nasady 3,4 cm, z lekka stopniowo zwęża się do 2,5 cm, w odległości 5 cm do zaostrzonego końca, cokolwiek krzywa, o największym odchyleniu grzbietu od linii pionowej 3,1 cm, z obu stron głowni, bliżej ku grzbietowi w jednej bruździe szerokości 1,2 cm i długości 50 cm, poczynającej się w odległości 3,5 cm od nasady. Grubość grzbietu przy nasadzie 0,5 cm, ostrze przy końcu zachodzi na grzbiet pióra na 20 cm. Głownia nie powinna być niklowana. Rękojeść krzyżowo–kabłąkowa z kabłąkiem gładkim, cokolwiek rozszerzanym ku górze i łukowato zgiętym przy połączeniu z kapturkiem, tworzą natomiast kąt prosty z jelcem. Kapturek okrywa szczyt rękojeści i z przodu dochodzi do jelca. Oprawa rękojeści drewniana, w płytkie i drobne karbiki poprzecznie wyrobione. Uwaga: wysokość rękojeści wewnątrz szabli oficerskiej – 11 cm, szabli szeregowych – 12 cm. Jelec, kabłąk i kapturek w szablach oficerskich mosiężne, w szablach szeregowych – stalowe, oksydowane. Pochwa blaszana, przy oficerskich niklowana, przy szablach szeregowych polerowana z jednym pierścieniem i ogniwkiem. Dolny koniec pochwy opatrzony występującą piętką”.

Szabla podoficerska

Szabla podoficerska przeznaczona dla wszystkich rodzajów broni posiadła mosiężną, niklowaną lub polerowaną, rękojeścią, z drewnianym trzonem długości 12 cm lakierowanym na czarno i wymodelowanym w poprzeczne karbowania; jelec długości 12,5 cm, a wąsy 7 cm. Głowica wykonana z polakierowanej stali miała długość 80 cm, szerokość 3,6 cm. Posiadała obosieczne pióro długości 26 cm. Pochwa wykonana była z niklowanej blachy i posiadała jeden pierścień, a na końcu ostrogę. Ciężar szabli z pochwą wynosił 1,5 kg a bez pochwy 0,9 kg[4].

Szabla szeregowego kawalerii

Szabla szeregowego kawalerii posiadała polerowany drewniany trzon długości 11 cm, stalową oprawę rękojeści i jelec długości 12-13 cm. Pochwa nie była niklowana. Z powodu złej jakości, po 1930 szable te częściowo wycofano. Do 1939 stanowiły uzbrojenie indywidualne żołnierzy dywizjonów artylerii konnej, pułków artylerii lekkiej, szwadronów Korpusu Ochrony Pogranicza, taborów i „Krakusów” kawalerii dywizyjnej[5].

Szabla oficerska wz. 1921/1922

Szabla oficerska dla wszystkich rodzajów broni wz. 1921/1922, wzorowana jest na szabli podoficerskiej wz. 1921[6]. Różniła się od pierwowzoru trzonem rękojeści. Był on powlekany czarną cielęcą skórą, a poprzeczne karbowania wypełnione były splecionym podwójnie mosiężnym drucikiem[5]. Głownia szabli miała 80 cm długości, 3,6 cm szerokości, a obosieczne pióro miało długość 22 cm. Pochwa wykonana była z niklowanej blachy, posiadała dwa pierścienie nośne z ruchomymi koluszkami i ostrogę[7].

Przypisy

  1. ↑ Dziennik Rozkazów ↓, 14/21.
  2. ↑ Kwaśniewicz 1993 ↓, s. 188.
  3. ↑ Dziennik Rozkazów ↓, 14/21 (załącznik).
  4. ↑ Kwaśniewicz 1993 ↓, s. 188-189.
  5. ↑ a b Kwaśniewicz 1993 ↓, s. 190.
  6. ↑ Dobroni.pl ↓.
  7. ↑ Kwaśniewicz 1993 ↓, s. 191.

Bibliografia

Broń Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Broń produkcji krajowej
(konstrukcje własne
lub licencyjne)
Pistolety
Pistolety maszynowe
Karabiny i karabinki
Karabiny maszynowe
Karabiny przeciwpancerne
Granaty ręczne
Granatniki
Szable i pałasze
Bagnety
Uzbrojenie ochronne (hełmy)
Konstrukcje prototypowe
Broń zagraniczna *
(przejęta lub zakupiona
po I wojnie światowej)

*używana
w ograniczonym zakresie
lub wycofana przed 1939 r.
Pistolety i rewolwery
Karabiny i karabinki
Karabiny maszynowe
Granatniki
Uzbrojenie ochronne (hełmy)

II Rzeczpospolita

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Szabla upominkowa wz. 21 (4).jpg
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
Polska szabla upominkowa wz.21 firmy G. Borowski; rok 1930. Orzełek
Szabla upominkowa wz. 21 (8).jpg
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
Polska szabla upominkowa wz.21 firmy G. Borowski; rok 1930 - rekojeść.
Szabla upominkowa wz. 21(1).jpg
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
Polska szabla upominkowa wz.21 firmy G. Borowski; rok 1930.
Szabla upominkowa wz. 21 (7).jpg
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
Polska szabla upominkowa wz.21 firmy G. Borowski; rok 1930.