Szachownica cesarska

Szachownica cesarska

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	liliowce
Rodzina	liliowate
Rodzaj	szachownica
Gatunek	szachownica cesarska
Nazwa systematyczna
Fritillaria imperialis L. Sp. pl. 1:303. 1753
Synonimy
Petilium imeriale

Szachownica cesarska, cesarska korona (Fritillaria imperialis L.) – gatunek rośliny cebulowej należący do rodziny liliowatych (Liliaceae). Występuje w stanie dzikim w południowej Azji – od Wyżyny Irańskiej po północne Indie. W Polsce uprawiana jako roślina ozdobna.

Morfologia

Łodyga

Wzniesiona, prosta, gruba, o wysokości do 1m, obficie ulistniona.

Liście

Lancetowate, zaostrzone. Na szczycie łodygi, nad kwiatami pęk liści.

Kwiaty

Dzwonkowate na długich szypułkach, zwisłe, zebrane pod szczytem łodygi w okółek. Okwiat ciemnoceglasty, pomarańczowy lub żółty.

Biologia i ekologia

Kwitnie na przełomie kwietnia i maja. Roślina trująca. Wydziela brzydką woń odstraszającą nornice i myszy, które często żerują na cebulkach innych roślin ozdobnych.

Zastosowanie

• Roślina uprawna
  • Historia uprawy: w Europie uprawiana od XVI wieku.
• Dawniej stosowana także jako roślina lecznicza.
• Używana do sadzenia na rabatach z bylinami a także w ogrodach skalnych.

Uprawa

Szachownica cesarska wymaga gleby bardzo żyznej, niezbyt ciężkiej, przepuszczalnej, wilgotnej i zasobnej w składniki pokarmowe (najlepiej o odczynie pH obojętnym). Najlepszym miejscem są stanowiska słoneczne lub lekko zacienione. Jest wrażliwa na wiosenne przymrozki. Rozmnażana jest przez cebulki przybyszowe oddzielane od cebul matecznych i przechowywane w wilgotnym torfie. Sadzone są we wrześniu^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.