Szakal czaprakowy

Szakal czaprakowy
	Lupulella mesomelas
	(Schreber, 1775)
	© Hans Hillewaert, CC BY-SA 4.0
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Rodzina	psowate
Rodzaj	Lupulella
Gatunek	szakal czaprakowy
Podgatunki
	L. m. mesomelas Schreber, 1775; L. m. schmidti Noack, 1897;
	L. m. mesomelas Schreber, 1775; L. m. schmidti Noack, 1897;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania

Szakal czaprakowy^[3] (Lupulella mesomelas) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae). Występuje w Afryce na południe od Sahary. Wyróżnia się 2 podgatunki^[4].

Charakterystyka

Długość ciała samców 69–90 cm, samic 65–85 cm, długość ogona 27–39,5 cm, samic 26–38,1 cm; masa ciała samców 5,9–12 kg, samic 6,2–9,9 kg^[5]. Osobniki występujące na południu kontynentu są większe od kuzynów występujących na północy. Głowa przypomina głowę lisa – ma długie uszy, dość krótki pysk i duże oczy. Uzębienie jak u kojota.

Jego ogon i grzbiet są czarne z białymi plamami, boki szarobrązowe, a brzuch żółty.

Tryb życia

Żyje samotnie lub w parach. Ciąża trwa około 9 tygodni, liczba młodych 4–6. Występuje licznie, ludzie polują na niego dla skóry.

Jest wszystkożerny. Żywi się gryzoniami, jajami, owadami i padliną.

W niewoli żyje do 14 lat, w środowisku naturalnym do 7 lat.

Przypisy

↑ J.Ch.D. von Schreber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1776, s. ryc. xcv, 370, 586. (niem.).
↑ M.M. Hoffmann M.M., Canis mesomelas, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2019-06-30] (ang.).
↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 148. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Canis mesomelas. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 17 października 2009]
↑ C. Sillero-Zubiri: Family Canidae (Dogs). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 418–419. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).

Bibliografia

Tadeusz Kaleta Dzikie psy i hieny, Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 1998

[Schreber-1] J.Ch.D. von Schreber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1776, s. ryc. xcv, 370, 586. (niem.).

[iucn-2] M.M. Hoffmann M.M., Canis mesomelas, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2019-06-30] (ang.).

[Cichocki&inni-3] W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 148. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[4] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Canis mesomelas. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 17 października 2009]

[hmw1-5] C. Sillero-Zubiri: Family Canidae (Dogs). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 418–419. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Szakal czaprakowy

Spis treści

Charakterystyka

Tryb życia

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie