Szaniec
Szaniec – ziemne dzieło fortyfikacyjne lub element fortyfikacji, zawierająca wał obronny i fosę, stosowana od rozpowszechnienia się broni palnej do końca XIX w., przeważnie mające charakter fortyfikacji polowej i często wznoszone doraźnie[1][2]. Szańce były budowane przez wojska na obszarze toczonych bitew jako element umocnień służących do osłony stanowisk artyleryjskich[3] lub na przedpolu obleganych twierdz. Przy ich budowie stosowano zróżnicowane narysy i profile[2].
Przykłady szańców o profilach zamkniętych[3]:
o profilach otwartych[3]:
Niekiedy bastion także określano nazwą „szaniec”[1].
Przypisy
- ↑ a b Janusz Bogdanowski: Architektura obronna w krajobrazie Polski. Od Biskupina do Westerplatte. Warszawa: PWN, 2002, s. 544. ISBN 83-01-12223-4.
- ↑ a b Ryszard Henryk Bochenek: 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach. Warszawa: Wydawnictwo Ministra Obrony Narodowej, 1989, s. 253. ISBN 83-11-07423-2.
- ↑ a b c Encyklopedia wojskowa tom II (N-Ż), Wydawnictwo Naukowe PWN i Wydawnictwo Bellona wyd. 2007, s. 348.
Bibliografia
- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 153. ISBN 83-85001-89-1.
Media użyte na tej stronie
Logo społeczności Wikimedia. Proszę zauważyć, że w przeciwieństwie do większości logotypów związanych z ruchem Wikimedia, to logo nie jest zarejestrowane jako znak towarowy.
Ritning till Hölö skans i Södertälje kommun
(c) Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, CC BY-SA 4.0
To jest zdjęcie holenderskiego zabytku (rijksmonument) numer 8909