Szarkowszczyzna (gmina)

Szarkowszczyzna
gmina wiejska
1921–1939[1]
Państwo

 II Rzeczpospolita

Województwo

(1919–20: okręg wileński)
(1920–21: okręg nowogródzki)
1921–22: nowogródzkie
(1922–26: Ziemia Wileńska)
1926–39: wileńskie

Powiat

dziśnieński

Siedziba

Szarkowszczyzna

Populacja (1921)
• liczba ludności


6268[2]

Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad

127

brak współrzędnych
Portal Polska

Szarkowszczyzna – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. nowogródzkim/Ziemi Wileńskiej/woj. wileńskim w Polsce (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy było miasteczko Szarkowszczyzna (Nowa) (1037 mieszk. w 1921 roku[2])[3].

Na samym początku okresu międzywojennego gmina Szarkowszczyzna należała do powiatu dziśnieńskiego w woj. nowogródzkim[2]. 13 kwietnia 1922 roku gmina wraz z całym powiatem dziśnieńskim została przyłączona do Ziemi Wileńskiej[4], przekształconej 20 stycznia 1926 roku w województwo wileńskie.

1 kwietnia 1929 roku do gminy Szarkowszczyzna przyłączono części gmin: Kozłowszczyzna (5 miejscowości), Jody (4 miejscowości) i Nowy Pohost (11 miejscowości)[5]. 11 kwietnia 1929 roku do gminy Szarkowszczyzna przyłączono także części gmin Hermanowicze (4 miejscowości) i Zalesie (2 miejscowości), zaś część obszaru jej gminy (1 miejscowość) przyłączono do gminy Zalesie[6].

Po wojnie obszar gminy Szarkowszczyzna został odłączony od Polski i włączony do Białoruskiej SRR.

Demografia

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 6 268 osób, 1 843 było wyznania rzymskokatolickiego, 3383 prawosławnego, 4 ewangelickiego, 266 staroobrzędowego, 769 mojżeszowego a 3 mahometańskiego. Jednocześnie 1 929 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 3 563 białoruska, 1 niemiecką, 665 żydowską, 95 litewską, 14 rosyjska, 1 łotewską. Były tu 1 004 budynki mieszkalne[7].

Przypisy

  1. Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
  2. a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  3. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  4. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213 – Art. 8.
  5. Dz.U. z 1929 r. nr 14, poz. 119
  6. Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 224
  7. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 7, część 2, 1924, s. 73.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).