Szczęsny Bronowski

Grób Szczęsnego Bronowskiego na Cmentarzu Powązkowskim

Szczęsny Marian Bronowski (ur. 1 stycznia 1864 w Krasnohorce[1], zm. 26 kwietnia 1942 w Warszawie) – lekarz internista, działacz oświatowy.

Życiorys

Syn Konstantego i Sabiny z Jaxa-Bykowskich[1]. Od 1900 roku był członkiem Ligi Narodowej[2]. Członek pierwszego Koła Głównego Towarzystwa Oświaty Narodowej[3]. Od 1923 dyrektor Szpitalu Św. Ducha w Warszawie, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Stomatologicznej w Warszawie. Ogłosił pierwsze polskie doniesienie na temat mononukleozy zakaźnej (w 4 lata po Emilu Pfeifferze). Zajmował się także filozofią medycyny i należał do polskiej szkoły filozofii medycyny. W 1930 ożenił się z Marią ks. Giedroyć[1].

Dorobek naukowy

  • Kilka przypadków gorączki gruczołowej (Drüsenfieber) u dzieci (1893)
  • Podstawowe sposoby klinicznego badania chorób wewnętrznych (1922).

Przypisy

  1. ↑ a b c Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 74.
  2. ↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887-1907), Londyn 1964, s. 571.
  3. ↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887-1907), Londyn 1964, s. 350.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Szczęsny Bronowski grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób na Cmentarzu Powązkowskim