Szczęsny Jasiewicz

Szczęsny Jasiewicz

Feliks Szczęsny Konstanty Jasiewicz

Data i miejsce urodzenia	21 maja 1878 Jaryczów Nowy
Data śmierci	1 maja 1954
Miejsce spoczynku	Cmentarz Pobitno w Rzeszowie
Zawód, zajęcie	nauczyciel
Narodowość	polska
Odznaczenia

Szczęsny Jasiewicz, właśc. Feliks Szczęsny Konstanty Jasiewicz^[a] (ur. 23 stycznia 1865 w Jaryczowie Nowym, zm. 1 maja 1954) – polski nauczyciel.

Życiorys

Urodził się 21^[b] maja 1878 w Jaryczowie Nowym^[1]. Był wyznania rzymskokatolickiego^[1].

Z wykształcenie był nauczycielem filologii klasycznej^[1]. 7 kwietnia 1903 został mianowany zastępcą nauczyciela (suplentem) w C. K. II Gimnazjum we Lwowie z językiem niemieckim wykładowym^[2]. 16 kwietnia 1903 podjął tam swoją pracę w szkolnictwie^[1]. W tej szkole uczył języka polskiego, rachunków^[3]. Na początku roku szkolnego 1903/1904 został przeniesiony do C. K. IV Gimnazjum we Lwowie^[4]. Stamtąd, rok później, tj. 9 lipca 1904 został przeniesiony do C. K. II Gimnazjum w Rzeszowie^[5]. W drugim półroczu roku szkolnego przebywał na urlopie^[6]. W szkole uczył języka łacińskiego, języka greckiego, języka polskiego, logiki, psychologii^[7][8]. 31 maja 1907 złożył egzamin nauczycielski, 30 sierpnia 1907 został mianowany nauczycielem rzeczywistym, a jego służba liczyła się od 1 września 1907^[9][1]. Ze względów służbowych (celem wyrównania sił nauczycielskich) 16 lipca 1908 przeniesiony do C. K. I Gimnazjum w Rzeszowie^[10][11]. Uczył tam języka łacińskiego, języka greckiego, propedeutyki filozofii, stenografii, był zawiadowcą biblioteki nauczycielskiej, kierownikiem koła filozoficznego^[12][1][13]. 16 czerwca 1910 został zatwierdzony w zawodzie nauczycielskim i otrzymał tytuł c. k. profesora^[14]. 17 kwietnia 1912 został mianowany pomocnikiem kancelaryjnym dyrektora zakładu na rok szkolny 1911/1912 i 1912/1913^[15], 17 listopada 1913 został mianowany na tę funkcję na dwa dalsze lata tj. 1913/1914 i 1914/1915^[16]. Po wybuchu I wojny światowej i wyjeździe wielu osób z grona nauczycielskiego I Gimnazjum (we wrześniu 1914) prof. Jasiewicz pozostał w Rzeszowie i podjął opiekę nad zakładem^[17]. Po nastaniu okupacji miasta przez Rosjan w listopadzie 1914 pierwotnie podjął działalność gimnazjum, ale wobec zajęcia gmachu szkoły przez wrogie wojska w grudniu 1914 usiłował reaktywować pracę w budynku prywatnego gimnazjum żeńskiego (w swojej pracy wiele razy interweniował u władz rosyjskich), aczkolwiek ostatecznie nie doszło do wznowienia nauki^[18]. Po wyzwoleniu miasta 12 maja 1915 gmach nadał służył jako kwatery wojskowe, następnie jako szpital, zaś prof. Jasiewicz otrzymał polecenie znalezienia nowej siedziby szkoły, po czym 1 czerwca 1915 wznowił naukę na kursach wakacyjnych^[19]. Został zmobilizowany do C. K. Armii i od 9 czerwca do 24 sierpnia 1915 służył w szeregach 40 pułku piechoty, po czym został superarbitrowany i powrócił do pracy w gimnazjum^[20]. Po wznowieniu nauki w I Gimnazjum nadal pozostawał profesorem, wykładając dotychczasowe przedmioty^[21][22]. Otrzymał VIII rangę służbową od 1 października 1917^[23]. Przed 1918 został odznaczony austro-węgierskim Krzyżem Jubileuszowym dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych^[24].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości u zarania II Rzeczypospolitej wciąż był profesorem przemianowanego I Państwowego Gimnazjum w Rzeszowie, ucząc łaciny, grecki, propedeutyki filozofii, ponownie był pomocnikiem dyrektora (Dezyderego Ostrowskiego, od końca 1920 Jana Kreinera), był też opiekunem drużyny harcerskiej im. Stefana Czarnieckiego^[25][26]. Przed rozpoczęciem roku szkolnego 1922/1923 został mianowany dyrektorem I Państwowego Gimnazjum im. ks. Stanisława Konarskiego w Rzeszowie^[27]. Od tego czasu uczył w szkole logiki i psychologii, pozostawał opiekunem drużyny harcerskiej, a w mieście był członkiem Rady Szkolnej Powiatowej^{[28][29][30][31]}. Równolegle, jako etatowym profesor (i dyrektor) rzeszowskiego I Gimnazjum, od jesieni 1920 do 31 sierpnia 1925 piastował posadę dyrektora Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego w Rzeszowie^[32][33][31]. Następnie został mianowany dyrektorem II Państwowego Gimnazjum im. Karola Szajnochy we Lwowie z ważnością od 1 sierpnia 1925^[34][35]. Uczył tam propedeutyki filozofii, był opiekunem drużyny harcerskiej^[36][37]. Po przeniesieniu do Lwowa równolegle był docentem w Państwowym Studium Pedagogicznym we Lwowie^[38].

Zmarł 1 maja 1954 i został pochowany na Cmentarzu Pobitno w Rzeszowie^[39]. Wraz z nim spoczęła Zofia Jasiewicz, także nauczycielka w Rzeszowie^[40] (1889-1977)^[41].

Uwagi

Przypisy