Szczaw lancetowaty

Szczaw lancetowaty

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	rdestowate
Rodzaj	szczaw
Gatunek	szczaw lancetowaty
Nazwa systematyczna
Rumex hydrolapathum Huds. Fl. angl. ed. 2, 1:154. 1778
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski

Szczaw lancetowaty (Rumex hydrolapathum Huds.) – gatunek rośliny z rodziny rdestowatych. Występuje w Turcji i w Europie^[4]. W Polsce dość pospolity na niżu.

Morfologia

Łodyga

Wzniesiona, górą rozgałęziona. Osiąga wysokość do 2 m.

Liście

Duże – odziomkowe do 50–80 cm, całobrzegie, lancetowate, łodygowe z brzegu słabo faliste. Nasada liści wydłużona, klinowata.

Kwiaty

Niepozorne, zebrane w duże wiechowate kwiatostany. Gałązki wiechy są łukowato wzniesione. Wewnętrzne listki okwiatu o długości 5–7 mm są jajowato-rombowate, ostro zakończone i posiadają wydłużone guzki (wszystkie, lub przynajmniej 2). Zewnętrzne listki okwiatu są przylegające.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit, hydrofit. Kwitnie od lipca do sierpnia. Występuje na brzegach stawów, rzek i rowów. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Phragmitetea^[5].

Zmienność

Tworzy mieszańce z szczawiem kędzierzawym, sz. skupionym, sz. tępolistnym i sz. wodnym^[6].

Zastosowanie

• Roślina lecznicza. Surowcem zielarskim jest korzeń – Radix Hydrolapathi. Korzenie zawierają dużo garbników pirogalowych i pirokatechinowych, antrazwiązki, flawonoidy, organiczne związki żelaza, związki żywicowe, cukry i sole mineralne. Surowiec wykazuje działanie przeciwbiegunkowe, ściągające, antyseptyczne, bakteriostatyczne i przeciwanemiczne.
• Roślina ozdobna^[7]. Bywa uprawiana na rabatach i nad brzegami oczek wodnych.
• Roślina barwierska: Z korzenia można otrzymać żółty barwnik.

Uprawa

Jest łatwy w uprawie i całkowicie mrozoodporny. Rozmnaża się go przez nasiona wysiewane wprost do gruntu, lub jesienią przez podział (często na korzeniach tworzy odrosty)^[7]. Preferuje stanowisko słoneczne i średniożyzną, przepuszczalną glebę^[7].

Przypisy