Szczawian strontu

Szczawian strontu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
PIN	szczawian strontu
inne	etanodionian strontu
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C2O4Sr
Inne wzory	(COO)2Sr
Masa molowa	175,65 g/mol
Wygląd	biały proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	814-95-9
PubChem	69947
SMILES
	C(=O)(C(=O)[O-])[O-].[Sr+2]
InChI
	InChI=1S/C2H2O4.Sr/c3-1(4)2(5)6;/h(H,3,4)(H,5,6);/q;+2/p-2
	InChIKey
	KQAGKTURZUKUCH-UHFFFAOYSA-L
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-01-29]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Uwaga
Zwroty H	H302, H312
Zwroty P	P280
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 1 0
	Podobne związki
Podobne związki	szczawian wapnia

Szczawian strontu, (COO)
2Sr – organiczny związek chemiczny z grupy szczawianów, sól strontu i kwas szczawiowego.

Otrzymywanie

Można otrzymać go poprzez ogrzewanie mrówczanu strontu do ok. 400 °C. Inne metody to przepuszczenie dwutlenku węgla nad strontem metalicznym w temp. 360 °C, a także w wyniku reakcji strącania osadu^[4]:

Na
2C
2O
4 + Sr(NO
3)
2 → 2NaNO
3 + SrC
2O
4·mH
2C
2O
4·nH
2O↓

Właściwości

Jest trudno rozpuszczalny zarówno w wodzie, jak i rozpuszczalnikach organicznych (etanol, eter dietylowy). Z roztworu wodnego krystalizuje w postaci hydratów SrC
2O
4·H
2O, SrC
2O
4·½H
2C
2O
4·H
2O lub produktów niestechiometrycznych^[4].

Uwodniona sól podczas ogrzewania najpierw ulega dehydratacji, następnie rozkłada się do węglanu strontu, który przy dalszym grzaniu daje tlenek strontu^[4]:

SrC
2O
4·H
2O → SrC
2O
4 + H
2O↑

(reakcja przebiega w 130–250 °C)

SrC
2O
4 → SrCO
3 + CO↑

(reakcja przebiega w 420–590 °C)

SrCO
3 → SrO + CO
2↑

(reakcja przebiega w 770–1020 °C)

Wobec utleniaczy (np. nadmanganianu potasu) ma właściwości redukujące.

Zastosowanie

Stosowany jest do produkcji mieszanin pirotechnicznych, które wykorzystuje się np. w środkach sygnalizacyjnych – szczawian strontu barwi płomień na kolor czerwony^[5].

Szkodliwość

W dużych stężeniach działa drażniąco na skórę i błony śluzowe, szczególnie rozpylony. Wdychanie pyłu może powodować pylicę.

Przypisy

↑ ^a ^b P-65.1.1.1, P-65.6.2.1, [w:] Henri A.H.A. Favre Henri A.H.A., Warren H.W.H. Powell Warren H.W.H., Nomenklatura związków organicznych. Rekomendacje IUPAC i nazwy preferowane 2013, Komisja Terminologii Chemicznej Polskiego Towarzystwa Chemicznego (tłum.), Narodowy Komitet Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej, [2016], s. 705, 760 .
↑ Szczawian strontu (nr 574163) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski. [dostęp 2018-01-29]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Szczawian strontu (nr 574163) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2018-01-29]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ ^a ^b ^c E.E. Knaepen E.E. i inni, Preparation and thermal decomposition of various forms of strontium oxalate, „Thermochimica Acta”, 284 (1), 1996, s. 213–227, DOI: 10.1016/0040-6031(96)02863-8 (ang.).
↑ Masy ogni sygnalizacyjnych, [w:] A.A. Szydłowski A.A., Podstawy pirotechniki, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1957, s. 194 .

[BlueBook-1] P-65.1.1.1, P-65.6.2.1, [w:] Henri A.H.A. Favre Henri A.H.A., Warren H.W.H. Powell Warren H.W.H., Nomenklatura związków organicznych. Rekomendacje IUPAC i nazwy preferowane 2013, Komisja Terminologii Chemicznej Polskiego Towarzystwa Chemicznego (tłum.), Narodowy Komitet Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej, [2016], s. 705, 760 .

[2] Szczawian strontu (nr 574163) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski. [dostęp 2018-01-29]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[3] Szczawian strontu (nr 574163) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2018-01-29]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[Knaepen1996-4] E.E. Knaepen E.E. i inni, Preparation and thermal decomposition of various forms of strontium oxalate, „Thermochimica Acta”, 284 (1), 1996, s. 213–227, DOI: 10.1016/0040-6031(96)02863-8 (ang.).

[5] Masy ogni sygnalizacyjnych, [w:] A.A. Szydłowski A.A., Podstawy pirotechniki, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1957, s. 194 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne