Szczecińcowate

Szczecińcowate
	Thryonomyidae
	Miller & Gidley, 1918
	Okres istnienia: eocen–holocen PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
	; Przedstawiciel rodziny – szczeciniec większy (Thryonomys swinderianus)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Nadgromada	żuchwowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	jeżozwierzowce
Infrarząd	jeżozwierzokształtne
(bez rangi)	Phiomorpha
Rodzina	szczecińcowate
	Typ nomenklatoryczny
	Thryonomys Fitzinger, 1867
Synonimy
	Aulacodina Bonaparte, 1845; Ulacodidae Brandt, 1855; Thrynomyidae Pocock, 1922; Thryonomyoidea Wood, 1955;
	Aulacodina Bonaparte, 1845; Ulacodidae Brandt, 1855; Thrynomyidae Pocock, 1922; Thryonomyoidea Wood, 1955;
Rodzaje
	;
	;

Szczecińcowate^[7] (Thryonomyidae) – rodzina ssaków z infrarzędu jeżozwierzokształtnych (Hystricognathi) w obrębie rzędu gryzoni (Rodentia).

Zasięg występowania

Rodzina obejmuje dwa współcześnie żyjące gatunki występujące w Afryce.

Morfologia

Przedstawiciele szczecińcowatych to duże gryzonie, ważące do 9 kg. Mają dużą głowę z małymi oczami i uszami oraz krótki, owłosiony ogon. Mocne pazury na łapach przystosowane są do kopania w ziemi. Pomarańczowe zęby, jak u wszystkich gryzoni, rosną przez całe życie.

Ekologia

Żyją na podmokłych, trawiastych terenach. Czasami zamieszkują pola uprawne i zjadają plony. Są z natury samotnikami, choć czasami łączą się w niewielkie grupy.

Systematyka

Do rodziny należy tylko jeden występujący współcześnie rodzaj^[8]^[7]:

Thryonomys Fitzinger, 1867 – szczeciniec

oraz rodzaje wymarłe^[9]^[10]:

Apodecter Hopwood, 1929
Epiphiomys Lavocat, 1973
Kochalia De Bruijn, 1986
Neophiomys Coster, Benammi, Salem, Bilal, Chaimanee, Valentin, Brunet & Jaeger, 2012
Neosciuromys Stromer, 1922
Paraphiomys Andrews, 1914
Paraulacodus Hinton, 1933
Protohummus Kraatz, Bibi, Hill & Beech, 2013
Sacaresia Hugueney & Adrover, 1991

Uwagi

↑ ^a ^b Typ nomanklatoryczny: Aulacodus Temminck, 1827 (= Thryonomys Fitzinger, 1867).
↑ ^a ^b Typ nomanklatoryczny: Thryonomys Fitzinger, 1867.

Przypisy

↑ Thryonomyidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ G.S. Miller & J.W. Gidley. Synopsis of the supergeneric groups of rodents. „Journal of the Washington Academy of Sciences”. 8, s. 446, 1918. (ang.).
↑ Ch.L. Bonaparte: Catalogo metodico dei mammiferi europei. Milano: Luigi di Giacomo Pirola, 1845, s. 5. (fr.).
↑ J.F. von Brandt. Beiträge zur nähern Kenntniss der Säugethiere Russland’s. „Mémoires de l’Académie Impériale des Sciences de Saint-Pétersbourg”. 6^e série. Sciences naturelles. 7 (2), s. 251, 1855.
↑ R.I. Pocock. On the external characters of some hystricomorph rodents. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1922 (2), s. 423, 1922. (ang.).
↑ A.E. Wood. A revised classification of the rodents. „Journal of Mammalogy”. 36 (2), s. 183, 1955. DOI: 10.2307/1375874. (ang.).
↑ ^a ^b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 287. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 544. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ J.S. Zijlstra: Thryonomyidae. Hesperomys project. [dostęp 2022-03-11]. (ang.).
↑ R.L. Antoñanzas, S. Sevket & P. Mein. Systematics and phylogeny of the cane rats (Rodentia: Thryonomyidae). „Zoological Journal of the Linnean Society”. 142 (3,), s. 423–444, 2004. American Society of Mammologists. (ang.).

Bibliografia

Mystacinidae. Animal Diversity Web. [dostęp 2010-03-25]. (ang.).

[uwaga1-3] Typ nomanklatoryczny: Aulacodus Temminck, 1827 (= Thryonomys Fitzinger, 1867).

[uwaga2-6] Typ nomanklatoryczny: Thryonomys Fitzinger, 1867.

[itis-1] Thryonomyidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[Miller&Gidley-2] G.S. Miller & J.W. Gidley. Synopsis of the supergeneric groups of rodents. „Journal of the Washington Academy of Sciences”. 8, s. 446, 1918. (ang.).

[Bonaparte-4] Ch.L. Bonaparte: Catalogo metodico dei mammiferi europei. Milano: Luigi di Giacomo Pirola, 1845, s. 5. (fr.).

[Brandt-5] J.F. von Brandt. Beiträge zur nähern Kenntniss der Säugethiere Russland’s. „Mémoires de l’Académie Impériale des Sciences de Saint-Pétersbourg”. 6^e série. Sciences naturelles. 7 (2), s. 251, 1855.

[Pocock-7] R.I. Pocock. On the external characters of some hystricomorph rodents. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1922 (2), s. 423, 1922. (ang.).

[Wood-8] A.E. Wood. A revised classification of the rodents. „Journal of Mammalogy”. 36 (2), s. 183, 1955. DOI: 10.2307/1375874. (ang.).

[miiz-9] Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 287. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-10] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 544. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Zijlstra-11] J.S. Zijlstra: Thryonomyidae. Hesperomys project. [dostęp 2022-03-11]. (ang.).

[Antoñanzas&inni-12] R.L. Antoñanzas, S. Sevket & P. Mein. Systematics and phylogeny of the cane rats (Rodentia: Thryonomyidae). „Zoological Journal of the Linnean Society”. 142 (3,), s. 423–444, 2004. American Society of Mammologists. (ang.).

[1]

[2]

[a]

[3]

[4]

[b]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne