Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”

Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”

park krajobrazowy
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Położenie	gminy: Stare Czarnowo, Gryfino, miasto Szczecin
Mezoregion	Wzgórza Bukowe, Równina Wełtyńska
Data utworzenia	4 listopada 1981
Akt prawny	Uchwała nr IX/55/81 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie[1]
Powierzchnia	90,96 km²
Powierzchnia otuliny	118,42 km²
Obszary chronione	7 rezerwatów przyrody
Położenie na mapie gminy Stare Czarnowo Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”
Położenie na mapie Polski Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”
53°20′N 14°40′E/53,333333 14,666667
Strona internetowa

Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa” – utworzony 4 listopada 1981, o powierzchni 20 938 ha (w tym otulina 11 842 ha), w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w większości w gminie Stare Czarnowo, częściowo w granicach miasta Szczecina i gminy Gryfino^[1]. Położony w lasach Puszczy Bukowej na Wzgórzach Bukowych.

Wchodzi w skład Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Zachodniopomorskiego z siedzibą w Szczecinie przy ul. Starzyńskiego 3–4^[2].

Historia

• 1889 – powstanie w Szczecinie Towarzystwa Miłośników Puszczy Bukowej Buchheide Verein, na którego czele stanął Friedrich Meyer.
• 1940 – objęcie Puszczy Bukowej ochroną krajobrazową jako Landschaftsschutzgebiet.
• 1956 – ustanowienie rezerwatów przyrody: „Bukowe Zdroje”, „Buczynowe Wąwozy”, „Kołowskie Parowy”, „Trawiasta Buczyna”, „Źródliskowa Buczyna”, „Bukowski Wąwóz” (zlikwidowany w 1964 r.), „Nad Wałeckim Stawem” (zlikwidowany w 1964 r.).
• 1959 – ustanowienie rezerwatu przyrody „Zdroje”.
• 1971 – zatwierdzenie przez Państwową Radę Ochrony Przyrody koncepcji ustanowienia parku krajobrazowego.
• 1977 – przyjęcie przez władze wojewódzkie projektu uchwały powołującej Szczeciński PK, Iński PK i Cedyński PK.
• 4.11.1981 – ustanowienie Zespołu Parków Krajobrazowych Ińskiego i Szczecińskiego.
• 1991 – powołanie Zarządu Zespołu Parków Krajobrazowych w Ustowie.
• 1994 – powołanie Dyrekcji Ińskiego i Szczecińskiego Parku Krajobrazowego w Szczecinie
• 1994 – ustanowienie użytku ekologicznego „Klucki Ostrów” oraz zespołów przyrodniczo-krajobrazowych „Jezierzyce” i „Park Leśny w Strudze”.
• 1995 – ustanowienie użytku ekologicznego „Zgniły Grzyb”.
• 2000 – powołanie Dyrekcji Parków Krajobrazowych Doliny Dolnej Odry w Gryfinie (później Zespół Parków Krajobrazowych DDO).
• 2007 – zatwierdzenie przez Komisję Europejską SOO Natura 2000 „Wzgórza Bukowe” (PLH320020).
• 2008 – ustanowienie rezerwatu przyrody „Osetno”.
• 2008 – powołanie Wydziału Spraw Terenowych w Gryfinie dla RDOŚ w Szczecinie.
• 2012 – powołanie Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Zachodniopomorskiego, w skład którego wszedł Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”.

Rezerwaty przyrody

1. „Buczynowe Wąwozy” im. prof. Floriana Celińskiego (40 ha) – różne zespoły buczyn i łęgi olszowo-jesionowe,
2. „Bukowe Zdroje” im. prof. Tadeusza Dominika (208 ha) – buczyna niżowa, rzadkie rośliny: turzyca zgrzebłowata i stokłosa gałęzista, grodzisko datowane ok. X w.,
3. „Kołowskie Parowy” im. Józefa Lewandowskiego (24 ha) – kompleks buczyn i łęgów,
4. „Osetno” (111,6 ha) – grzyby kapeluszowe w ekosystemach leśnym i borowym.
5. „Trawiasta Buczyna” im. prof. Stefana Kownasa (80 ha) – buczyny żyzne, niżowe oraz torfowiska przejściowe, kurhany z epoki brązu,
6. „Zdroje” (2 ha) – stanowisko naturalnie odnawiającego się cisa pospolitego,
7. „Źródliskowa Buczyna” im. dr. Jerzego Jackowskiego (155,33 ha) – podmokły las bukowy, łęgi, bogata flora, m.in. liczne storczykowate.

Inne walory przyrodnicze

112 osobliwości przyrodniczych, uznanych za pomniki przyrody^[3], wśród nich m.in. pojedyncze okazy drzew i ich grupy, 10 głazów narzutowych oraz 5 źródeł-helokrenów.
Na obszarze parku znajdują się poza tym: ogród dendrologiczny na północ od wsi Glinna (zob. arboretum w Glinnej), jeziora: Glinna Wielka, Jezioro Binowskie i Piasecznik Duży, obiekty zabytkowe w miejscowościach Binowo, Dobropole Gryfińskie i Kołowo oraz punkty widokowe.

Galeria

• 

  Mapa parku krajobrazowego

• 

  Jezioro Szmaragdowe

• 

  Rezerwat przyrody Bukowe Zdroje

Zobacz też

• Puszcza Bukowa
• Wzgórza Bukowe

Przypisy

Bibliografia

• Księga Puszczy Bukowej t.1: Środowisko Przyrodnicze Praca zbiorowa pod redakcją G.Domian i K.Ziarnka, RDOŚ Szczecin, 2010
• Mapa Szczeciński Park Krajobrazowy "Puszcza Bukowa" 1:30000, DTP System/Gmina Stare Czarnowo, 2011
• Mapa Super Mapa - Okolice Szczecina 1:75000, ExpressMap, 2009

Linki zewnętrzne

• Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”. Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Zachodniopomorskiego. [dostęp 2018-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-01)].
• Mapa Szczecińskiego Parku Krajobrazowego. zpkwz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-03)].
• UMiG Gryfino - Ochrona przyrody i krajobrazu na terenie Parku i jego otuliny