Szczepan Rybak

Szczepan Rybak ps. "Jeż" (ur. 6 grudnia 1908 roku w Wesołej pod Kępnem, zm. 19 stycznia 1945 roku w Żabikowie) – leśnik, żołnierz AK.

Życiorys

Urodził się w rodzinie leśnika Stanisława i Rozalii (z domu Błaszczyk). Szkołę powszechną ukończył w Zgorzelcu. Naukę kontynuował w majątku Siemianice pod Kepnem, gdzie nabywał doświadczenia w zawodzie leśnika a po praktyce zatrudnił się jako gajowy. 4 kwietnia 1935 r. przyjął posadę gajowego w leśniczówce Janowo w pobliżu wsi Gułtowy, w prywatnych lasach hrabiego Adolfa Bnińskiego^[1].

Działalność konspiracyjna

Zmobilizowany w sierpniu 1939 r., dostał przydział jako dowódca kompanii karabinów maszynowych w 69 pp. Uczestniczył w bitwie nad Bzurą oraz obronie Warszawy, w trakcie której został ranny.

Po powrocie do Janowa wznowił pracę gajowego, tu też nawiązał kontakt z plutonowym Wawrzyńcem Chałupką z miejscowego oddziału Armii Krajowej. Jego zaprzysiężenie nastąpiło jesienią 1941 roku, dokonał porucznik Alfred Furmański^[1]. Od 1942 r. szef łączności w średzkim obwodzie AK.

W nocy z 14 na 15 września 1943 r. uczestniczył w zrzucie broni dla oddziałów AK w ramach akcji "Riposta". Był odpowiedzialny za stanowisko zrzutowe "Proso 2", które znajdowało się na skraju lasu niedaleko leśniczówki w Janowie. Pomimo udanego przejęcia zrzuconych zasobników o akcji dowiedziała się niemiecka policja (podchodzący do zrzutowiska samolot został zauważony przez obsługę gułtowskiej stacji kolejowej)^[2]. Już dzień po zrzucie Rybak został ostrzeżony o planowanej akcji pościgowej niemieckiej policji z Nekli. Ukrywał się w pobliskich miejscowościach Kolonach, Wysławicach, Bagrowie i Garbach^[1].

Został aresztowany w kwietniu 1944 r. i poddany śledztwu w poznańskim Domu Żołnierza. Później osadzony w obozie w Żabikowie, gdzie został rozstrzelany.

Przypisy