Szczudłak zwyczajny

Szczudłak zwyczajny
Himantopus himantopus[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

siewkowce

Rodzina

szczudłonogi

Rodzaj

Himantopus

Gatunek

szczudłak zwyczajny

Synonimy

Charadrius Himantopus Linnaeus, 1758[2]

Podgatunki

zobacz opis w tekście

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania

     okres lęgowy

     występuje przez cały rok

     przeloty

     zimowiska

Szczudłak zwyczajny, szczudłak[4] (Himantopus himantopus) – gatunek średniej wielkości ptaka brodzącego z rodziny szczudłonogów (Recurvirostridae), zamieszkujący wszystkie kontynenty oprócz Antarktydy. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Systematyka i występowanie

Występowanie w zależności od podgatunku[4][2][5]:

W Polsce pojawia się regularnie, sporadycznie odbywa lęgi. Do 2011 stwierdzony ok. 126 razy (łącznie obserwowano ok. 289 osobników), natomiast w samym tylko 2012 odnotowano 34 stwierdzenia (58 osobników), co było największym obserwowanym nalotem tych ptaków w historii[6]. Znaczny wzrost liczby stwierdzeń szczudłaka na terenie kraju skłonił Komisję Faunistyczną Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego do usunięcia go z listy ptaków, których pojawy podlegają weryfikacji. Komisja Faunistyczna nadal jednak odnotowuje lęgi, których liczba także wzrasta – od lat 90. XX wieku do 2003 stwierdzono jedynie 7 takich przypadków[7], zaś w samym tylko roku 2017 gniazdowało 7 par[8].

Jest to ptak, który ma jeden z najrozleglejszych zasięgów występowania. W jego środkowych strefach jest osiadły lub koczujący. W XX wieku rozszerzył swój zasięg bardziej na północ. Długo utrzymujące się susze nad Morzem Śródziemnym powodują inwazje tych ptaków do Europy Środkowej i zasiedlenia kolejnych par lęgowych.

Systematyka w obrębie kompleksu Himantopus himantopus jest skomplikowana i każdy z powyższych podgatunków (z wyjątkiem nominatywnego) jest przez niektórych naukowców uważany za odrębny gatunek[9].

Charakterystyka

Para szczudłaków (samica po lewej)
Wygląd zewnętrzny
Ptak wielkości turkawki lub gołębia, choć z powodu długich nóg w terenie wygląda na większego. W locie ma bardzo rozciągniętą sylwetkę, a nogi sięgają 20 cm poza ogon.
W szacie godowej samiec ma wierzch głowy, kark, grzbiet i pokrywy skrzydłowe czarne z zielonkawym połyskiem, ogon popielaty. Reszta ciała, w tym kuper, białe. Brzuch ma lekko różowawy odcień. Czarne pióra na karku i głowie mogą być usiane białymi plamkami, czasem dość dużymi. Dziób długi, ostry, czarny, nogi bardzo długie, czerwonoróżowe. Samica podobna do samca, jednak zamiast koloru czarnego występuje brązowoczarny, a głowa i parę piór na karku są białe. W szacie spoczynkowej głowa i szyja bieleją. Osobniki młodociane mają cały wierzch ciała szarobrązowy, a spód biały. U H. h. knudseni na głowie i szyi czarne plamy zajmują znacznie większy obszar. Występuje u nich również silniejszy dymorfizm płciowy.
Głos H. h. himantopus zarejestrowany w Chinach
Rozmiary
długość ciała ok. 35–40 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 75 cm
Masa ciała
ok. 140–205 g
Głos
Wydaje wysokie, głośne i powtarzalne „kuip kuip”.

Środowisko

Otwarte brzegi jezior, zarówno słodkich jak i słonawych czy słonych, pola ryżowe i słone łąki. Najliczniejszy na stepach i półpustyniach. Przebywa nad płytkimi wodami, gdzie brzegi są porośnięte niewysoką roślinnością.

Pożywienie

Owady wodne oraz lądowe, skorupiaki, robaki, pajęczaki, kijanki, małe ryby i mięczaki. Żeruje na płyciznach, wchodząc po brzuch do wody.

Rozród

Jajo z kolekcji muzealnej
Pisklę
Osobnik młodociany

Okres godowy

Toki
Na tereny lęgowe wraca w marcu i kwietniu. W czasie toków głośno krzyczy, trzepie skrzydłami i wysoko podskakuje.
Gniazdo
W suchym miejscu na ziemi, na małej wysepce lub na wywyższeniu otoczonym wodą. Nie jest wybredny, jeśli chodzi o miejsce gniazdowania. Na wilgotnym podłożu gniazdo to dość wysoka budowla z wodnych roślin, a na suchym jamka z paroma kawałkami trzciny. Zwykle tworzy kolonie liczące kilkadziesiąt par.

Okres lęgowy

Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 4 jasnobrunatne jaja z ciemnymi plamkami. Na półkuli północnej lęgi rozpoczynają się w marcu, a na skrajnie północnych stanowiskach w maju. Na półkuli południowej – w lipcu–sierpniu.
Wysiadywanie
Jaja wysiadywane są przez okres 22–26 dni przez obydwoje rodziców.
Pisklęta
Młode krótko przebywają w gnieździe. Już wtedy widać u nich długie nogi. Szybko zaczynają pływać i pluskać się w płytkiej wodzie. W puchu mają piaskowoszary grzbiet z czarnymi prążkami i plamkami, a białawy brzuch. Pisklęta pierzą się i stają się lotne w wieku 30–35 dni. Przybór wód może być powodem nawet dość znacznych strat w liczebności młodych. Rodzice otaczają pisklęta troskliwą opieką, a w razie niebezpieczeństwa potrafią odważnie ich bronić, wrzeszcząc przeraźliwie na napastnika lub odciągając go od gniazda, udając osobniki kalekie. Na południe odlatują od sierpnia do września.

Status i ochrona

IUCN klasyfikuje szczudłaka jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern)[3]. Liczebność światowej populacji, według szacunków organizacji Wetlands International z 2015 roku, mieści się w przedziale 450–780 tysięcy osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy; populacja europejska, według szacunków BirdLife International z 2015 roku, jest stabilna[3].

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[10].

Zobacz też

Przypisy

  1. Himantopus himantopus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b Pierce, R.J. & Kirwan, G.M.: Black-winged Stilt (Himantopus himantopus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
  3. a b c Himantopus himantopus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  4. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Recurvirostridae Bonaparte, 1831 - szczudłonogi - Stilts and Avocets (Wersja: 2022-09-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-10-08].
  5. szczudlak zwyczajny (Himantopus himantopus) (Linnaeus, 1758). Avibase. [dostęp 2019-09-26]. (pol.).
  6. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 29. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2012. „Ornis Polonica”. 54, s. 109–150, 2013. 
  7. Ludwik Tomiałojć, Tadeusz Stawarczyk: Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. Wrocław: PTPP "pro Natura", 2003, s. 308. ISBN 83-919626-1-X.
  8. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 34. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2017. „Ornis Polonica”. 59, s. 119–153, 2018. 
  9. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Buttonquail, thick-knees, sheathbills, plovers, oystercatchers, stilts, painted-snipes, jacanas, Plains-wanderer, seedsnipes. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-04-20]. (ang.).
  10. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Bibliografia

  • Karel Stastny: Ptaki wodne. Warszawa: Delta, 1993. ISBN 83-85817-10-7.
  • Klaus Richarz: Ptaki – Przewodnik. Warszawa: Muza, 2009. ISBN 978-83-7495-018-3.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Seitakashigi 06f7682v.jpg
(c) Cory, CC-BY-SA-3.0
winter plumage, male (front) and female (back).
HimantopusHimantopusIUCN2019-3.png
Autor: SanoAK: Alexander Kürthy, Licencja: CC BY-SA 4.0
Distribution map of Black-winged Stilt (Himantopus himantopus) according to IUCN version 2019-3; key:
Legend: Extant, breeding (#00FF00), Extant, resident (#008000), Extant, passage (#00FFFF), Extant, non-breeding (#007FFF)
Flickr - coniferconifer - Baby of Black-winged Stilt.jpg
Autor: coniferconifer from japan, Licencja: CC BY 2.0

from Nature observation center , Yatsu tidal flat in Tokyo bay.

four chicks are walking around and feeding sea worms , we can see them very closely through the window.
Himantopus himantopus MHNT.jpg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Egg of Black-winged Stilt. Collection of Jacques Perrin de Brichambaut.
Black winged Stilt I MG 9747.jpg
Autor: J.M.Garg, Licencja: CC BY-SA 3.0
Black-winged Stilt Himantopus himantopus Adult at Hodal in Faridabad District of Haryana, India.