Szczyt NATO w Bukareszcie 2008

Szczyt NATO w Bukareszcie w 2008 lub 20. szczyt NATO – szczyt NATO, zorganizowany w Bukareszcie w Rumunii w dniach 2 kwietnia – 4 kwietnia 2008.

Wśród wielu spraw omawianych na szczycie podjęto decyzję o zaproszeniu Chorwacji i Albanii do Sojuszu. Macedonia nie została natomiast zaproszona na skutek sprzeciwu Grecji z powodu sporu dwóch państw o nazwę Republiki Macedonii.

W czasie szczytu w Bukareszcie odbyło się także spotkanie Rady NATO-Rosja, Komisji NATO-Ukraina^[1] oraz posiedzenie Rady Partnerstwa Euroatlantyckiego (EAPC).

Agenda

Polska delegacja na szczycie w Bukareszcie

Program i najważniejsze zadania omawianie podczas szczytu:

• zdolności i możliwości Sojuszu
• bezpieczeństwo energetyczne
• stosunki NATO–Rosja
• partnerstwo NATO–UE
• misje NATO w Afganistanie (ISAF), w Kosowie (KFOR) i w innych regionach świata
• stabilizacja Bałkanów Zachodnich
• rozszerzenie NATO (Albania, Chorwacja, Macedonia)
• kwestia Planu Działań na rzecz Członkostwa (MAP, Membership Action Plan) w odniesieniu do Gruzji i Ukrainy
• stosunki NATO z Mołdawią

Rezultaty szczytu

Prezydent George W. Bush z prezydentem Traianem Băsescu i sekretarzem generalnym NATO Jaapem de Hoop Schefferem

Prezydent Lech Kaczyński i minister Radosław Sikorski

Rada Północnoatlantycka (NAC) na swoim posiedzeniu 3 kwietnia 2008 przyjęła Deklarację Szczytu w Bukareszcie, która zawierała jego główne ustalenia.

Rozszerzenie NATO i współpraca z państwami sąsiedzkimi

• zaproszenie do członkostwa w Sojuszu Albanii i Chorwacji, zapowiedź podpisania z tymi państwami Protokołów Akcesyjnych do końca lipca 2008.
• brak zaproszenia dla Macedonii na skutek sprzeciwu Grecji z powodu sporu grecko-macedońskiego o nazwę Republiki Macedonii. Szefowie państw NATO stwierdzili, że zaproszenie będzie złożone „tak szybko, jak tylko będzie to możliwe”, czyli po rozwiązaniu sporu pomiędzy tymi państwami.
• Sojusz nie zaoferował Planu Działań na rzecz Członkostwa (MAP, Memebership Action Plan) Gruzji i Ukrainie z powodu sprzeciwu Francji i Niemiec (mimo poparcia USA i Polski). Decyzję o tym odłożono do grudnia 2008, do czasu szczytu ministrów spraw zagranicznych NATO (ostatecznie i tam nie przyznano MAP). Państwa NATO zgodziły się jednak na przyszłe członkostwo Gruzji i Ukrainy w organizacji.
• zaproszenie Bośni i Hercegowiny oraz Czarnogóry do Zintensyfikowanego Dialogu w zakresie spraw politycznych, militarnych, finansowych i bezpieczeństwa
• wzmocnienie partnerstwa z Serbią, pogłębienie programu Partnerstwa dla Pokoju.
• wezwanie do dalszej współpracy Bośni i Hercegowiny oraz Serbii z ICTFY.
• ogłoszenie poparcia dla integralności terytorialnej i niepodległości i suwerenności Armenii, Azerbejdżanu, Gruzji i Mołdawii.
• potwierdzenie zasady „otwartych drzwi” do NATO dla „europejskich demokracji”

Misje NATO

• przyznanie priorytetu misji ISAF w Afganistanie w działalności NATO. Ustalenie 4 zasad tej misji: mocne i długoterminowe zaangażowanie; wzmocnienie afgańskich władz i ich odpowiedzialności; wszechstronne podejście społeczności międzynarodowej, uwzględniające zarówno wysiłki cywilne, jak i militarne; rozwój współpracy i zaangażowania z państwami sąsiedzkimi Afganistanu, a zwłaszcza z Pakistanem.
• kontynuowanie misji KFOR w Kosowie pod mandatem ONZ
• poszerzenie zakresu Misji Szkoleniowej NATO w Iraku (NTM-I, NATO Training Mission-Iraq).
• kontynuowanie misji Active Endeavour na Morzu Śródziemnym
• zgoda na wsparcie misji Unii Afrykańskiej w Somalii oraz kontynuowanie dotychczasowej współpracy przy misji UA w Sudanie i przy tworzeniu Afrykańskich Sił Reagowania (African Standby Force).

Zdolności i możliwości NATO

• poparcie dla budowy przez USA tarczy antyrakietowej w Europie, zapowiedź szukania sposobów włączenia tarczy w dotychczasowy system obrony przeciwrakietowej Sojuszu.
• kontynuowanie wysiłków na rzecz transformacji sił i zdolności Sojuszu, zwłaszcza zgodnie z Wszechstronnym Doradztwem Politycznym (Comprehensive Political Guidance)
• uruchomienie kanału internetowego NATO TV, zawierającego regularnie aktualizowane informacje i treści multimedialne.
• wzmocnienie systemów informatycznych NATO przeciw atakom cybernetycznym, zgodnie z przyjętą wcześniej Polityką o Cyberobronie (Policy on Cyber Defence)
• kontynuowanie konsultacji na temat bezpieczeństwa energetycznego; wspieranie ochrony strategicznej infrastruktury energetycznej, wspieranie międzynarodowej współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa energetycznego.

Ustalenia niezapisane w Deklaracji

• prezydent Francji Nicolas Sarkozy zapowiedział możliwość powrotu Francji do struktur wojskowych NATO (po wystąpieniu w 1966) na kolejnym szczycie NATO w 2009 oraz potwierdził wysłanie batalionu żołnierzy (ok. 800) do Afganistanu^[2].
• powrót Malty, po odstąpieniu w 1996, do programu Partnerstwa dla Pokoju^[3].

Spotkanie Rady NATO-Rosja

Obrady szczytu NATO

4 kwietnia 2008 w Bukareszcie odbyło się spotkanie Rady NATO-Rosja^[4]. Rosję reprezentował prezydent Rosji Władimir Putin, który przybył do Bukaresztu w drugi dzień szczytu (3 kwietnia). W czasie dwustronnych rozmów Sojuszu i Rosji sprzeciwił się rozmieszczeniu amerykańskiej tarczy antyrakietowej w Polsce i w Czechach. Rosja sprzeciwiła się również objęciu Gruzji i Ukrainy planem MAP^[5]. Rosji i NATO nie udało się także osiągnąć porozumienia w sprawie uznania niepodległości Kosowa^[6].

Rosja uzgodniła z NATO porozumienie o zgodzie na tranzyt przez jej terytorium pozawojskowego wyposażenia, produktów żywnościowych, paliwa i pojazdów transportowych, dla misji NATO w Afganistanie^[7] oraz o współpracy w szkoleniu służb antynarkotykowych w Afganistanie i krajach Azji Centralnej.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Summit meetings of Heads of State and Government, Bucharest, Romania, 2-4 April 2008, Strona oficjalna.
• Deklaracja Szczytu w Bukareszcie