Szef personelu Białego Domu
 | |
| Obecny szef personelu | |
 Ron Klain | |
| Stanowisko | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia | 12 grudnia 1946 |
| Pierwszy szef personelu | John R. Steelman |
| Obecny szef personelu | |
| Obecny od | 20 stycznia 2021 |
| Siedziba | |
Stany Zjednoczone Ustrój i polityka Stanów Zjednoczonych Ustrój polityczny Konstytucja Władza ustawodawcza Władza wykonawcza Władza sądownicza Kontrola państwowa Finanse Samorząd terytorialny Partie polityczne |
Szef personelu Białego Domu[1], szef sztabu Białego Domu (ang. White House Chief of Staff) – jedno z najwyższych stanowisk we władzy wykonawczej na szczeblu federalnym w Stanach Zjednoczonych.
Szef personelu kieruje pracami Urzędu Wykonawczego Prezydenta Stanów Zjednoczonych (Executive Office of the President of the United States), będącego odpowiednikiem Kancelarii Prezydenta w innych państwach, jednak – ze względu na specyfikę systemu prezydenckiego – mającego znacznie większe znaczenie ustrojowe i polityczne. Tym samym organizuje pracę najbliższego zaplecza politycznego i urzędniczego prezydenta. Jest jednym z najbliższych doradców szefa rządu i zarazem głowy państwa, często reprezentuje go także w kontaktach z parlamentem i departamentami. Ma duży wpływ na kształtowanie kalendarza prezydenta oraz na dobór spraw i osób, które znajdą się w Gabinecie Owalnym[2][3]. Z urzędu jest członkiem gabinetu federalnego, gdzie zasiada na równi z szefami departamentów (ministerstw)[4].
Szef personelu ma zwykle jednego lub dwóch zastępców. Swoich własnych szefów personelu mają wiceprezydent USA oraz pierwsza dama, jednak ranga obu tych urzędników jest zdecydowanie niższa niż szefa personelu całego Białego Domu.
Podobnie jak w przypadku wiceprezydenta USA, faktyczne znaczenie tego stanowiska zmieniało się na przestrzeni różnych administracji prezydenckich i zależy w największym stopniu od preferencji samego prezydenta oraz politycznego i osobistego układu sił w jego otoczeniu. Początków tej funkcji można dopatrywać w stanowisku „asystenta prezydenta”, który również miał rangę ministra bez teki i pełnił analogiczne obowiązki. Od roku 1961 nosi obecny tytuł. Wśród ostatnich prezydentów własnego szefa sztabu nie posiadał tylko John F. Kennedy, zaś Jimmy Carter obsadził je dopiero w połowie swej kadencji.
Niektórzy byli szefowie personelu Białego Domu pełnili później inne wysokie stanowiska, jak np. Alexander Haig (późniejszy sekretarz stanu w gabinecie Ronalda Reagana), Donald Rumsfeld (sekretarz obrony u Geralda Forda i George’a W. Busha) czy Dick Cheney (sekretarz obrony u George’a H.W. Busha, wiceprezydent w Gabinecie George’a W. Busha). Dwa razy szefami zostawali byli szefowie departamentów. Andy Card (sekretarz transportu 1992-1993) był nim w latach 2001-2006, zaś James Baker zaczynał karierę w rządzie właśnie od kierowania Białym Domem, potem pełnił funkcję sekretarza skarbu i stanu, ale w 1992 zrezygnował z kierowania dyplomacją, aby ponownie stanąć na czele urzędu prezydenckiego.
Lista szefów personelu Białego Domu
| Szef sztabu | Prezydent | Okres |
|---|---|---|
| John R. Steelman | Harry Truman | 1946–1952 |
| Sherman Adams | Dwight Eisenhower | 1953–1958 |
| Wilton Persons | 1958–1961 | |
| wakat | John F. Kennedy | 1961–1963 |
| W. Marvin Watson | Lyndon B. Johnson | 1963–1968 |
| H.R. Haldeman | Richard Nixon | 1969–1973 |
| Alexander Haig | 1973–1974 | |
| Donald Rumsfeld | Gerald Ford | 1974–1975 |
| Dick Cheney | 1975–1977 | |
| wakat | Jimmy Carter | 1977–1979 |
| Hamilton Jordan | 1979–1980 | |
| Jack Watson | 1980–1981 | |
| James Baker | Ronald Reagan | 1981–1985 |
| Donald Regan | 1985–1987 | |
| Howard Baker | 1987–1988 | |
| Kenneth Duberstein | 1988–1989 | |
| John H. Sununu | George H.W. Bush | 1989–1991 |
| Samuel K. Skinner | 1991–1992 | |
| James Baker | 1992–1993 | |
| Mack McLarty | Bill Clinton | 1993–1994 |
| Leon Panetta | 1994–1997 | |
| Erskine Bowles | 1997–1998 | |
| John Podesta | 1998–2001 | |
| Andrew Card | George W. Bush | 2001–2006 |
| Joshua B. Bolten | 2006–2009 | |
| Rahm Emanuel | Barack Obama | 2009–2011 |
| p.o. Pete Rouse | 2011 | |
| Bill Daley | 2011–2012 | |
| Jack Lew | 2012–2013 | |
| Denis McDonough | 2013−2017 | |
| Reince Priebus | Donald Trump | 2017 |
| John F. Kelly | 2017−2019 | |
| p.o. Mick Mulvaney | 2019−2020 | |
| Mark Meadows | 2020−2021 | |
| Ron Klain | Joe Biden | 2021−nadal |
Przypisy
- ↑ źródło polskiego tłumaczenia: Wojciech Sokolewicz: Wokół Konstytucji. Pisma wybrane.. red. Jan Wawrzyniak. Warszawa: Wolters Kluwer Polska, 2011, s. 84. ISBN 83-264-1591-X.
- ↑ Charles E. Walcott, Shirley Anne Warshaw: The Chief of Staff. White House Interview Program, 2000-12-17. [dostęp 2010-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
- ↑ Emanuel expected to bring 'tough-minded' approach to White House – CNN.com. [dostęp 2010-04-07].
- ↑ Chief of Staff Rahm Emanuel. The White House. [dostęp 2010-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-06)].
| Harry S. Truman |
|
|---|---|
| Dwight D. Eisenhower |
|
| Richard Nixon | |
| Gerald Ford | |
| Jimmy Carter |
|
| Ronald Reagan |
|
| George H.W. Bush |
|
| Bill Clinton |
|
| George W. Bush |
|
| Barack Obama |
|
| Donald Trump |
|
| Joe Biden |
Media użyte na tej stronie
Logo of the United States White House, especially in conjunction with offices like the Chief of Staff and Press Secretary.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Ssolbergj, Licencja: CC BY-SA 3.0
The greater coat of arms of the United States of America, as depicted on passports, embassies and the Great Seal.
With former White House Ebola coordinator Ron Klain on Capitol Hill on February 27, 2015