Szeliniak świerkowiec

Szeliniak świerkowiec

Hylobius (Callirus) pinastri
(Gyllenhal, 1813)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	Cucujiformia
(bez rangi)	Phytophaga
Nadrodzina	ryjkowce
Rodzina	ryjkowcowate
Podrodzina	Molytinae
Plemię	Hylobini
Rodzaj	szeliniak
Podrodzaj	Callirus
Gatunek	Szeliniak świerkowiec
Synonimy
Rhynchaenus pinastri Gyllenhal, 1813 Hylobius (Hylobitelus) pinastri Hylobius (Poiyaunbus) pinastri

Szeliniak świerkowiec, szeliniak mniejszy (Hylobius pinastri) – gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych.

Zasięg występowania

Europa i Azja. W Europie notowany w Austrii, Chorwacji, Czechach, Danii, Estonii, Finlandii, we Francji, w Holandii (wątpliwy), na Łotwie, w Niemczech, Norwegii, Polsce, płn. Rosji, na Słowacji, w Szwajcarii, Szwecji, na Węgrzech oraz we Włoszech^[1]. Poza tym występuje we wsch. Palearktyce przez Syberię po Mongolię^[2].

W Polsce występuje niezbyt pospolicie w całym kraju na nizinach i w niższych położeniach górskich. Lokalnie liczny^[2][3].

Budowa ciała

Osiąga 6-9 mm długości^[3].

Ubarwienie ciała czarnobrązowe, zazwyczaj z czerwonym odcieniem. Na pokrywach nieregularne, poprzeczne prążki z pomarańczowych włosków. Nogi czerwonobrązowe^[3].

Biologia i ekologia

Tryb życia i biotop

Zamieszkuje lasy iglaste i mieszane. Aktywny od kwietnia do września^[2][3].

Odżywianie

Żeruje na sośnie zwyczajnej, rzadziej na świerku pospolitym. Imago zjadają korę, czasem uszkadzając kambium, sporadycznie jedzą również igły. Larwy początkowo żerują w łyku, później wgryzają się w biel^[2][3].

Rozród

Cykl rozwojowy jest podobny do szeliniaka sosnowca^[2].

Przypisy