Szesnastozgłoskowiec

Szesnastozgłoskowiec – format wiersza sylabicznego ze średniówką po sylabie ósmej, stosunkowo rzadszy niż jedenastozgłoskowiec i trzynastozgłoskowiec. Rozmiar szesnastosylabowy częściej występuje w postaci sylabotonicznej, trocheicznej ośmiostopowej, albo tonicznej, sześcioakcentowej^[1].

Szesnastozgłoskowcem trocheicznym Bolesław Leśmian napisał wiersz Ballada bezludna, a szesnastozgłoskowcem sześcioakcentowym utwór Znikomek.

Zabóstwiło się cudacznie pod blekotem na uboczu,

A to jakaś mgła dziewczęca chciała dostać warg i oczu,

A czuć było, jak boleśnie chce się stworzyć, chce się wcielić,

Raz warkoczem się zazłocić, raz piersiami się zabielić -

Ballada bezludna

W cienistym istnień bezładzie Znikomek błąka się skocznie.

Jedno ma oko błękitne, a drugie – piwne, więc raczej

Nie widzi świata tak samo, lecz każdym okiem – inaczej -

I nie wie, który z tych światów jest rzeczywisty – zaocznie?

Znikomek

W literaturze języka angielskiego trocheiczny szesnastozgłoskowiec występuje w Kruku Edgara Allana Poego^[2].

Raz w północnej, głuchej dobie, gdym znużony siedział sobie

Nad księgami dawnej wiedzy, którą wieków pokrył kurz –

Gdym się drzemiąc chylił na nie, usłyszałem niespodzianie

Lekkie, ciche kołatanie, jakby u drzwi moich tuż.

„To gość jakiś – wyszeptałem. – Puka snadź przy drzwiach mych tuż.

Nic innego chyba już”.

przekład Zenon Przesmycki

Ośmiostopowego trocheja używali też Alfred Tennyson (Locksley Hall), Robert Browning (A toccata of Galuppi's) i Edwin Arlington Robinson (The valley of the shadow)^[3].

Przypisy