Szklarka błyszcząca

Szklarka błyszcząca

Oxychilus cellarius[1]
(O.F. Müller, 1774)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	mięczaki
Gromada	ślimaki
Rząd	trzonkooczne
Rodzina	Oxychilidae
Rodzaj	Oxychilus
Gatunek	szklarka błyszcząca
Synonimy
Helix cellaria Müller, 1774
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski

Szklarka błyszcząca (Oxychilus cellarius) – gatunek ślimaka trzonkoocznego z rodziny Oxychilidae, dawniej zaliczany do szklarkowatych (Zonitidae s. l.). Jest to ślimak z charakterystyczną dla szklarkowatych gładką i półprzezroczystą muszlą. Średnica muszli w przedziale od 9 do 14 mm, najczęściej w szarawych odcieniach. Skrętka muszli prawie płaska z wąskim dołkiem osiowym oraz owalnym otworem o ostrych brzegach. Ciało ślimaka jest dobrze widoczne poprzez ścianki skorupki i posiada kolor jasnoszary.

Szklarka błyszcząca występuje w zachodniej i środkowej Europie. Na obszarze Polski spotykana jest w zachodniej i południowej części kraju oprócz Beskidów i Bieszczadów. Jest drapieżnikiem, żywi się mniejszymi ślimakami i larwami owadów.

Szklarka błyszcząca podobnie jak szklarka czosnkowa (Oxychilus alliarius) po potarciu wydziela charakterystyczny czosnkowy zapach. Najprawdopodobniej odstrasza w ten sposób napastników.

Zobacz też

• mięczaki Polski

Przypisy

Bibliografia

• Wesołowska Lubosza, Misiukiewicz Wojciech: Przewodnik do oznaczania organizmów występujących w lasach Wigierskiego Parku Narodowego. [1] [dotęp 05-09-2009]
• RafałR. Wąsowski RafałR., AleksanderA. Penkowski AleksanderA., Ślimaki i małże Polski, Warszawa: Wydawnictwo Multico, 2003, ISBN 83-7073-347-6, OCLC 749195338 .