Szkliwiak

Szkliwiak
ameloblastoma
Ilustracja
Szkliwiak, obraz histologiczny, barwienie H-E
ICD-10

D16
Nowotwór niezłośliwy kości i chrząstki stawowej

D16.4

Kości czaszki i twarzy

D16.5

Żuchwa

ICDO

M9310/0

DiseasesDB

31676

Tomografia komputerowa głowy pacjenta ze szkliwiakiem żuchwy

Szkliwiak (ang.-gr. ameloblastoma, od wczesnoangielskiego słowa amel, szkliwo i greckiego blastos, zarodek, pęd, pąk) – nowotwór o miejscowej złośliwości wywodzący się z ameloblastów listewki zębowej. W 4/5 przypadków występuje w okolicy zębów trzonowych w tylnej części żuchwy, rzadziej lokalizuje się w szczęce. Guz może dawać wznowy, nacieka okoliczne tkanki, ale przerzutuje bardzo rzadko. Szkliwiak rzadko jest bolesny i charakteryzuje się powolnym, wieloletnim wzrostem. Szkliwiak szczęki rokuje gorzej, ponieważ naciekając tkanki może niszczyć zatoki przynosowe, podstawę czaszki i mózg.

Nazwa

Typ łagodnej zmiany znany dziś jako ameloblastoma (szkliwiak) po raz pierwszy opisał Cusack w 1827[1] – wówczas jeszcze bez żadnej nazwy. W 1885 Malassez[2] nadał nowotworowi nazwę adamantinoma. Ostatecznie w 1930 Ivey i Churchill[3][4] zmienili nazwę na współcześnie używaną ameloblastoma. Nazwa adamantinoma oznacza dziś rzadką (poniżej 1% przypadków) odmianę nowotworu złośliwego kości. Należy zauważyć, że choć są to różne choroby, o odmiennej histologii i różnych wskaźnikach częstości złośliwienia, niektórzy autorzy nadal błędnie używają nazwy adamantinoma na określenie szkliwiaka (ameloblastoma).

Bibliografia

  • Jain D, Jain VK, Vasishta RK, Ranjan P, Kumar Y. Adamantinoma: A clinicopathological review and update. „Diagn Pathol”. 3. 1, s. 8, 2008. DOI: 10.1186/1746-1596-3-8. PMID: 18279517. 
  • Jerzy Stachura, Wenancjusz Domagała: Patologia znaczy słowo o chorobie. T. 2. Kraków: Wydawnictwo PAU, 2003. ISBN 83-88857-65-7.
  • Tomasz Kaczmarzyk i wsp.: Nowotwory zębopochodne i guzy nowotworopodobne kości szczękowych. Warszawa: Quintessence Polska, 2009. ISBN 978-83-85700-59-3.


Przypisy

  1. J.W. Cusack. Report of the amputations of the lower jaw. „Dublin Hosp Rec”. 4, s. 1–38, 1827. 
  2. L. Malassez. Sur Le role des debris epitheliaux papdentaires. „Arch Physiol Norm Pathol”. 5, s. 309–340 6:379–449, 1885. 
  3. R.H. Ivey, H.R. Churchill,. The need of a standardized surgical and pathological classification of tumors and anomalies of dental origin,. „Am Assoc Dent Sch Trans”. 7, s. 240–245, 1930. 
  4. Giant ameloblastoma of jaw successfully treated by radiotherapy. „Oral Oncology Extra”. 42 (1), s. 22–25, Jan 2006. DOI: 10.1016/j.ooe.2005.08.004. 

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.
Ameloblastoma - high mag.jpg
Autor: Nephron, Licencja: CC BY-SA 3.0
High magnification micrograph of an ameloblastoma. H&E stain.

The images show the characteristic features:

  • Islands of cells with palisaded nuclei that have reverse polarization.
    • Reverse polarization of nuclei = nuclei distant from the basement membrane/nuclei at pole opposite of basement membrane.
    • Palisaded nuclei = picket fence appearance; columnar-shaped nuclei with long axis perpendicular to the basement membrane.
  • Subnuclear vacuolization in palisading cell - vacuoles at the basement membrane aspect.
  • Loose stroma around the islands of cells.
  • Star-like cells at the centre of the islands of cells (stellate reticulum).

Related images

CT Scan of ameloblastoma.jpg
CT scan of a patient with an ameloblastoma initiated at the left mandibular third molar