Szkoła Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej

Szkoła Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1938
Rozformowanie1939
Organizacja
DyslokacjaTrauguttowo k. Brześcia
Rodzaj wojskArtyleria

Szkoła Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej - szkoła Wojska Polskiego kształcąca kandydatów na oficerów artylerii przeciwlotniczej powstała w 1937 roku w Trauguttowie koło Brześcia nad Bugiem.

Na skutek rozwoju lotnictwa w państwach sąsiednich kwestią niezwykle ważną stała się obrona przeciwlotnicza obszaru kraju i wojsk. W 1934 roku została uchwalona ustawa z dnia 15 marca 1934 o obronie przeciwlotniczej i przeciwgazowej (Dz. U. RP nr 80, poz 742). Rozkazem MSWoj. z 15.04.1934 roku w Biurze Ogólno-Organizacyjnym utworzono Wydział Obrony Przeciwlotniczej. Biuro do wiosny 1935 roku opracowało nowe instrukcje plot. W 1936 utworzono Inspektorat Obrony Powietrznej Państwa, dekretem Prezydenta RP z 4.07.1936 r. jako organ GISZ. Tworzenie obrony plot wymagało m.in. kształcenia oficerów o tym profilu. W tym celu utworzono Szkołę Podchorążych, uczelnię o trzyletnim profilu kształcenia. Szkoła nie rozwiązywała jednak problemu. Postęp w szkoleniu kadr plot. dokonał się dopiero w 1938 r., kiedy to w Brześciu utworzono Centrum Wyszkolenia Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej, w skład którego weszła Szkoła Podchorążych.

Obsada personalna szkoły

Komendanci szkoły

Pokojowa obsada personalna szkoły w marcu 1939 roku[1][a]:

  • komendant – ppłk inż. Kruszyński Tadeusz Marian
  • adiutant – p.o. kpt. Zdun Jan*
  • dyrektor nauk – mjr Srzednicki Jan Mieczysław
  • dowódca 1 baterii podchorążych służby stałej – kpt. Zakrzewski Bronisław Wilhelm Tytus
  • dowódca I plutonu – kpt. Warchałowski Stanisław I
  • dowódca II plutonu – por. Kuziola Władysław
  • dowódca dywizjonu podchorążych rezerwy – mjr Planeta Franciszek Tomasz
  • z-ca dowódcy – kpt. Boenisch Mieczysław Jan
  • oficer zwiadowczy – kpt. Miś Bartłomiej Józef
  • dowódca 3 baterii podchorążych rezerwy – kpt. Strasburger Andrzej
  • dowódca I plutonu – por. Szymoński Feliks
  • dowódca II plutonu – ppor. Jasiński Mirosław Seweryn
  • dowódca 4 baterii podchorążych rezerwy – kpt. Martynowski Wacław
  • dowódca I plutonu – por. Osten-Sacken Leon
  • dowódca II plutonu – por. Woiński Mieczysław
  • dowódca 5 baterii ćwiczebnej – kpt. Iskierko Mieczysław Stanisław
  • dowódca plutonu obsługi – kpt. Charzewski Czesław Wiesław
  • dowódca plutonu łączności – kpt. Zdun Jan*
  • dowódca plutonu samochodowego – kpt. Pożerski Władysław Jan

Uwagi

  1. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[2].

Przypisy

  1. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 471.
  2. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.

Bibliografia

  • Zbigniew Moszumański: Centra wyszkolenia obrony przeciwlotniczej (1921–1939). Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", 2003. ISBN 83-88773-73-9.
  • Stanisław Rutkowski: Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1970.
  • Eugeniusz Kozłowski: Wojsko Polskie 1936 - 1939. Próby modernizacji i rozbudowy. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1964.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
  • Szkoła Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej w Trauguttowie
Szkolnictwo wojskowe w II Rzeczypospolitej
Centra
Piechota
Kawaleria
Artyleria
Saperzy
Lotnictwo
Inne

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).